Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 20 Απριλίου 2021

Einstein και ο Θεός του Σπινόζα. Σχόλιο ΚΤ

 























Όταν ο Einstein έδωσε διαλέξεις στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, η επαναλαμβανόμενη ερώτηση που του έκαναν οι φοιτητές ήταν:
- Πιστεύεις στον Θεό;
Και πάντα απαντούσε:
- Πιστεύω στον Θεό του Σπινόζα.
Ο Baruch de Spinoza ήταν Ολλανδός φιλόσοφος που θεωρείται ως ένας από τους μεγάλους ορθολογιστές της φιλοσοφίας του 17 ου αιώνα, μαζί με τον Descartes.
(Σπινόζα): Ο Θεός θα έλεγε:
Σταμάτα να προσεύχεσαι.
Αυτό που θέλω να κάνεις είναι να βγεις στον κόσμο και να απολαύσεις τη ζωή σου. Θέλω να τραγουδήσεις, να διασκεδάσεις και να απολαύσεις όλα όσα σου έφτιαξα.
Σταμάτα να μπαίνεις σε αυτούς τους σκοτεινούς, ψυχρούς ναούς που έφτιαξες μόνος σου και λέγοντας ότι είναι το σπίτι μου. Το σπίτι μου είναι στα βουνά, στα δάση, ποτάμια, λίμνες, παραλίες. Εκεί ζω και εκεί εκφράζω την αγάπη μου για σένα.
Σταμάτα να με κατηγορείς για τη μίζερη ζωή σου, ποτέ δεν σου είπα ότι συμβαίνει κάτι με σένα ή ότι ήσουν αμαρτωλός, ή ότι η σεξουαλικότητά σου ήταν κακό πράγμα. Το σεξ είναι ένα δώρο που σου έχω δώσει και με το οποίο μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου, την έκσταση, την χαρά σου. Γι ' αυτό μην κατηγορείς εμένα για όλα όσα σε έκαναν να πιστέψεις.
Σταματήστε να διαβάζετε υποτιθέμενες ιερές γραφές που δεν έχουν καμία σχέση με μένα. Αν δεν μπορείς να με διαβάσεις σε μια ανατολή, σε ένα τοπίο, στο βλέμμα των φίλων σου, στα μάτια του γιου σου... ➤ θα με βρεις σε κανένα βιβλίο!
Σταμάτα να με ρωτάς ′′ θα μου πεις πώς να κάνω τη δουλειά μου?" Σταμάτα να με φοβάσαι τόσο πολύ. Δεν σε κρίνω ούτε σε κριτικάρω, ούτε θυμώνω, ούτε ενοχλώ. Είμαι αγνή αγάπη.
Σταμάτα να ζητάς συγχώρεση, δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρήσεις. Αν σε έκανα... σε γέμισα πάθη, περιορισμούς, απολαύσεις, συναισθήματα, ανάγκες, ασυνέπειες... ελεύθερη βούληση. Πώς μπορώ να σε κατηγορήσω αν ανταποκριθείς σε κάτι που σου βάζω; Πώς μπορώ να σε τιμωρήσω που είσαι έτσι όπως είσαι, αν εγώ είμαι αυτός που σε έκανε; Πιστεύετε ότι θα μπορούσα να δημιουργήσω ένα μέρος για να κάψω όλα τα παιδιά μου που συμπεριφέρονται άσχημα για την υπόλοιπη αιωνιότητα; Τι είδους θεός θα το έκανε αυτό;
Σεβαστείτε τους συνομήλικούς σας και μην κάνετε αυτό που δεν θέλετε για τον εαυτό σας. Το μόνο που ζητώ είναι να προσέχετε στη ζωή σας, αυτή η εγρήγορση είναι ο οδηγός σας.
Αγαπημένη μου, αυτή η ζωή δεν είναι δοκιμασία, ούτε βήμα στο δρόμο, ούτε πρόβα, ούτε προοίμιο του παραδείσου. Αυτή η ζωή είναι το μόνο πράγμα εδώ και τώρα και είναι το μόνο που χρειάζεσαι.
Σας έχω αφήσει απολύτως ελεύθερους, χωρίς βραβεία ή τιμωρίες, χωρίς αμαρτίες ή αρετές, κανείς δεν κουβαλάει δείκτη, κανείς δεν κρατά αρχείο.
Είσαι απολύτως ελεύθερος να δημιουργήσεις στη ζωή σου. Παράδεισος ή κόλαση.
➤ Δεν μπορώ να σου πω αν υπάρχει κάτι μετά από αυτή τη ζωή, αλλά μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή. Ζήσε σαν να μην υπάρχει. Σαν να είναι η μόνη σου ευκαιρία να απολαύσεις, να αγαπήσεις, να υπάρχεις.
Οπότε, αν δεν υπάρχει τίποτα μετά, τότε θα απολαύσετε την ευκαιρία που σας έδωσα. Και αν υπάρχει, να είστε βέβαιοι ότι δεν θα ρωτήσω αν συμπεριφέρεστε σωστά ή λάθος, θα ρωτήσω. Σου άρεσε; Πέρασες καλά; Τι απόλαυσες περισσότερο; Τι έμαθες?...
Σταματήστε να πιστεύετε σε μένα, πιστεύετε είναι να υποθέτετε, να μαντέψετε, να φανταστείτε. Δεν θέλω να πιστεύεις σε μένα, θέλω να πιστεύεις σε σένα. Θέλω να με νιώσεις μέσα σου όταν φιλάς τον αγαπημένο σου, όταν βάζεις το κοριτσάκι σου, όταν χαϊδεύεις το σκυλί σου, όταν κάνεις μπάνιο στη θάλασσα.
Σταμάτα να με επαινείς, τι είδους εγωμανής Θεός νομίζεις ότι είμαι;
Βαριέμαι να με επαινέσουν. Βαρέθηκα να με ευχαριστούν. Νιώθεις ευγνώμων; Αποδείξτε το φροντίζοντας τον εαυτό σας, την υγεία σας, τις σχέσεις σας, τον κόσμο. Εκφράστε τη χαρά σας! Αυτός είναι ο τρόπος για να με επαινέσεις.
Σταμάτα να περιπλέκεις πράγματα και να επαναλαμβάνεις ως παπαγαλάκι όσα έχεις διδαχθεί για μένα.
Τι χρειάζεσαι περισσότερα θαύματα; Τόσες πολλές εξηγήσεις;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι είσαι εδώ, ότι είσαι ζωντανός, ότι αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα.
- Σπινόζα

ΣΧΟΛΙΟ Κώστα Τσιαντή: Ολη η συζήτηση περί θεού γίνεται σαν ο θεός να είναι κάτι που το διαχειρίζεται το άνθρωπος και βρίσκεται εύπλαστο στα χέρια του ανθρώπου. Δες και τη ρήση του Νίτσε στο βιβλίο του Χαρούμενη Επιστήμη στο οποίο μιλά για το ''θάνατο του θεού''. Δεν πρόκειται δηλ. απλά για ανθρωπομορφική προσέγγιση του ερωτήματος περί θεού, αλλά για εγωκεντρική ναρκισσιστική προσέγγιση. Θα χρειαζόταν κανείς να διαβάσει και να κατανοήσει σε μεγάλο βάθος τον Παρμενίδη προκειμένου ν' απελευθερώσει το θεό από το χλευασμό των τέκνων του. Και ο Αϊνστάιν διάβασε καλά τον Παρμενίδη. Έτσι αμφιβάλλω για όσα λέγεται ότι είπε ή για την ακριβή μεταφορά του νοήματός των λόγων του. Όσον αφορά αυτά που λέει ο Σπινόζα, δεν έχουν καμιά σχέση με το θεό, αλλά με τον ιστορικό άνθρωπο και τα πλάσματα της φαντασίας του, καθώς ο θεός δεν τον εμποδίζει να προχωρά στον εξανθρωπισμό του, αλλά και δεν του επιτρέπει να μετατρέπει τα ιδεώδη του σε μηχανισμούς εξουσίας και εκμετάλλευσης. Γιατί με τη θυσία και το λόγο του ο θεός δείχνει ότι δεν είναι εξουσία, αλλά Αγάπη: ''ὃς ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος͵ ἔσται πάντων δοῦλος.... Οὐκ ἦλθεν διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι''. 20-4-2021

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)