Δημήτρης Παπαδημητρίου - Η Εποποιία Της Μελαγχολίας (Official Audio Video)

Pallas 2018

Γιώργος Κοροπούλης

  ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ.

  ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ κ.ά...

Ο Γιώργος Κοροπούλης διαβάζει Λάμπρο Πορφύρα

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗΣ / ΕΦΗΜΕΡΙΑ. Επιλογή κειμένων Tatiana Hatzidi

Tatiana Hatzidi   

Χρήστος Μαλεβίτσης

Χθες στις 4:51 μ.μ.  · 

«Αναγκαίως δεν αποφασίζουμε. Αναγκαίως πεθαίνουμε. Αναγκαίως απολαμβάνουμε τη χαρά της ζωής και αναγκαίως αποτρυγούμε τη θλίψη της. Όμως, ελευθέρως αποφασίζουμε να διάγουμε το βίο μας μέσα στον ευτελισμό ή στο ύψος της αξιοπρέπειας του υπάρχειν στον κόσμο. Την εφημερότητά μας ελευθέρως τη μεταστοιχειώνουμε σε εφημερία».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗΣ / ΕΦΗΜΕΡΙΑ

Ο χρήστης 

Tatiana Hatzidi

  δήλωσε ότι του αρέσει η δημοσίευση του χρήστη 

Dimitris Pallis

: "Ἡ μόνη ὁριοθέτησή μας εἶναι δύο κάθετες συντεταγμένες τοῦ ὑπάρχειν, τὸ μῆκος μας καὶ τὸ πλάτος μας σὲ ἀδιάγνωστο χάρτη, συνταγμένον ἀπὸ ἄγνωστο χέρι, γιὰ ἄγνωστό μας κόσμο. Καὶ ὅμως ὑπαρκτό, ποὺ ἐντοπίζεται μόνο μὲ ἕνα ἐρώτημα καὶ ἕνα θαυμαστικό. Κι ὡστόσο, τὸ νὰ ἐμμένει ὁ ἄνθρωπος στὸ ἐρώτημα καὶ τὸ θαυμαστικὸ δὲν εἶναι πρὸς ἀπώλειαν. Διότι τὰ δύο αὐτὰ σημεῖα τῆς στίξεως εἶναι καταστατικὰ τῆς ἰδιότητας τοῦ ἀνθρώπου: Ἡ ἀπορία καὶ ὁ θαυμασμὸς μαρτυροῦν διεγερμένο πνεῦμα. Γιατί ὑπάρχομε; Τὸ ὅτι ὑπάρχομε! Ἀλλὰ ἂν ὁποιαδήποτε φράση ἢ λέξη μαρτυρεῖ εἰλημμένη θέση, ἄρα πιθανὸ σφάλμα, καὶ ἀτόφια τὰ σημεῖα τῆς στίξεως εἶναι κοσμοϊστορικῆς σημασίας τρόπαια τοῦ πνεύματος, βέβαια εἰς τὸν αἰώνα. Χρῆστος Μαλεβίτσης / Ὁ ἔγκοπος λόγος (σ. 165)"

Ο χρήστης 

Tatiana Hatzidi

  αντέδρασε στη δημοσίευση του χρήστη 

Despoina Vouliouri

: "« ΣΟΦΙΑ δὲν εἶναι ἡ γνώση τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ ἡ γνώση τῶν ὁρίων τῆς ἀλήθειας. Τὴν ἀλήθεια τὴν μαθαίνει καὶ ὁ ἄσοφος – καὶ στὰ χέρια του ἐκπίπτει σὲ ψέμα. Τὰ ὅρια τὰ γνωρίζει μόνο ὁ σοφὸς – καὶ στὰ χέρια του γίνονται κέντρα ζωῆς καὶ ἀλήθειας. Ἀπὸ μιὰν ἄλλη ἄποψη: Ὁ ἄσοφος γνωρίζει τὴν ἀλήθεια σὰν ἀλήθεια καὶ τὸ ψεῦδος σὰν ψεῦδος. Ὁ σοφὸς γνωρίζει τὴν ἀλήθεια τοῦ ψεύδους καὶ τὸ ψεῦδος τῆς ἀλήθειας». *Χρῆστος Μαλεβίτσης, Ὁ Ἔγκοπος Λόγος, Ἅπαντα, τόμος 5, σελ. 219.*"

6868

2 σχόλια

4 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

ΧΑΡΤΗΣ 2 {ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2019}

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ''ΧΑΡΤΗΣ''. 

Francois Villon, "La vieille en regrettant le temps de sa jeunesse" (Les regrets de la belle haulmiere)

Της όμορ­φης, που όπλα έναν και­ρό

που­λού­σε, σαν ν’ ακούω το θρή­νο τώ­ρα.

Κο­ρί­τσι νά ’ταν πά­λι δρο­σε­ρό,

έτσι εύ­χε­ται – και τού­τα λέ­ει τα λό­για:

«Αχ, γη­ρα­τειά, σκλη­ρό­καρ­δα, πι­κρά,

τι γρή­γο­ρα που μ’ έχε­τε γκρε­μί­σει!

Τι με κρα­τά­ει, τι; Αρ­κεί ένα χτύ­πη­μα

με το μα­χαί­ρι – και θα ’χω ξο­φλή­σει.

Μου πή­ρα­τε το υπέρ­τα­το προ­νό­μιο

 που η ομορ­φιά μού εί­χε εξα­σφα­λί­σει.

Γρα­φιάς, πα­πάς ή έμπο­ρος – αδιά­φο­ρο!

Αν άντρα απλώς τον εί­χα­τε γεν­νή­σει,

μου χά­ρι­ζε όσα πλού­τη εί­χε κερ­δί­σει

κι ας το με­τά­νιω­νε – αν του εί­χα κά­νει

τη χά­ρη και στα χέ­ρια του εί­χα αφή­σει

αυ­τό που αρ­νιού­νται τώ­ρα ώς κι οι ζη­τιά­νοι.

Σε πλή­θος άντρες το έχω αρ­νη­θεί.

Δεν ήταν κι η πιο έξυ­πνη ιδέα!

Αγό­ρι σκάρ­το εί­χα ερω­τευ­τεί

κι απλό­χε­ρα του έδι­να. Ωραία

ήταν να παί­ζω, σε πολ­λούς πα­ρέα

να τά­ζω· αλ­λ’ αυ­τόν τον αγα­πού­σα.

Βά­νυ­σος ήταν κι ήθε­λε από μέ­να

μο­νά­ζα όσα μά­ζευα και ζού­σα.

Κι αν με πο­δο­πα­τού­σε όμως, κι αν μ’ έδερ­νε,

για πά­ντα εγώ τον εί­χα αγα­πή­σει.

Στο πά­τω­μα με έρι­χνε και μ’ έσερ­νε – 

μα όταν φι­λιά ερ­χό­ταν να ζη­τή­σει,

τα εί­χα όλα αμέ­σως λσμο­νή­σει.

Μ’ όλη του τη κα­κία, την απλη­στία

μ’ αγκά­λια­ζε... Από σβέρ­κο εί­χα ψω­νί­σει!

Τι από­μει­νε; Η ντρο­πή κι η αμαρ­τία...

Τριά­ντα χρό­νια πά­νε πια που πέ­θα­νε.

Γριά έχω απο­μεί­νει, έχω ασπρί­σει.

Τα χρό­νια τα ωραία συλ­λο­γί­ζο­μαι,

ποια ήμουν και ποια έχω κα­τα­ντή­σει.

Ολό­γυ­μνη ο κα­θρέ­φτης μου αν με δεί­ξει,

αν δω πώς άλ­λα­ξα, πώς· τώ­ρα φαί­νο­μαι,

πώς το φτω­χό κορ­μί μου έχει στραγ­γί­ξει

και ζά­ρω­σε και έλιω­σε, τρα­λαί­νο­μαι.

Πού πή­γαν τα ξαν­θά μαλ­λιά, το λείο

το μέ­τω­πο, τα φρύ­δια τα γραμ­μέ­να,

το ευ­ρύ με­σό­φρυ­δο, το βλέμ­μα το όμορ­φο,

που ’πια­νε τα πιο έξυ­πνα που­λιά,

τ’ αυ­τά­κια, ζυ­για­σμέ­να και κομ­ψά,

η μύ­τη, ευ­θεία, τέ­λεια πλα­σμέ­νη,

το αυ­λά­κι στο πη­γού­νι, η κο­ντυ­λέ­νια,

 πάμ­φω­τη όψη, τ’ άλι­κα τα χεί­λη;

Οι ωραί­οι εκεί­νοι ώμοι, οι χυ­τοί,

τα μπρά­τσα τα μα­κριά, τ’ αβρά τα χέ­ρια,

ρό­γες μι­κρές, γο­φοί σω­στοί, στη­τοί,

κα­λά να πιά­νεις, όλα τους φτιαγ­μέ­να

ν’ αντέ­χου­νε την κλι­νο­πά­λη του έρω­τα,

κι εντέ­λει εκεί­νο εκεί το βου­να­λά­κι

σ’ αδρούς, γε­ρούς μη­ρούς να στέ­κει, υπέ­ρο­χα

κρυμ­μέ­νο στο πυ­κνό του το κη­πά­κι;

Ψα­ρά μαλ­λιά, ρυ­τί­δες, αχ! στο μέ­τω­πο,

 πε­σμέ­να φρύ­δια· έσβη­σαν τα μά­τια

που γέ­λα­γαν, κοι­τού­σαν στο σω­ρό

κι οι έμπο­ροι ήσαν ζώα λα­βω­μέ­να.

Μύ­τη κυρ­τή – πού πή­γε η τσαχ­πι­νιά;

Αυ­τιά που χνου­δια­σμέ­να έχουν κρε­μά­σει.

Ωχρή όψη, νε­κρή – άδεια­σε πια.

Πη­γού­νι, χεί­λη – φού­σκες που έχουν σκά­σει

Έτσι του αν­θρώ­που η ομορ­φιά τε­λειώ­νει.

Μπρά­τσα κο­ντά και χέ­ρια σκε­βρω­μέ­να

κι ώμοι ολό­τε­λα πια κου­φω­μέ­νοι.

Τα στή­θη – κοί­τα πό­σο ζα­ρω­μέ­να!

Οι ρό­γες κι οι γο­φοί – μια απ’ τα ίδια.

Το βου­να­λά­κι – άσ’ το! Κι οι μη­ροί

οι δύ­σμοι­ροι θυ­μί­ζου­νε λου­κά­νι­κα

που στο τσιγ­γέ­λι τά ’χουν αναρ­τή­σει.

Φτω­χές, κου­τές γριές, τ’ αλ­λο­τι­νά

τα χρό­νια έτσι τώ­ρα τα θρη­νού­με,

στο χώ­μα κα­θι­σμέ­νες ανα­κούρ­κου­δα.

Σω­ρό από κου­βα­ρά­κια σαν να φτιά­χνου­με

μπρος στη μι­κρή φω­τιά όπου ζε­σταιό­μα­στε – 

κα­λά­μια που λα­μπά­δια­σαν και σβή­σαν.

Μας θέ­λαν κά­πο­τε, όμορ­φες υπήρ­ξα­με...

Πο­λοί άλ­λοι και πολ­λές τα ίδια ζή­σαν.

Δ.Παπαδημητρίου, W.H.Auden Το Σπήλαιο της Αντιύλης (Γ.Φλωράκης, Π.Παπαιω...

Γ. Σεφέρη: Επί ασπαλάθων-Μουσική Βασίλης Μπάνος, ΑΘΗΝΟΔΡΟΜΙΟ

 ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ-Γ.Σεφέρης- Β.Μπάνος (πατήστε εδώ).

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι*
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν
ακόμη...
Γαλήνη.
— Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού
τ' αυλάκια·*
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:*
«τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

31 του Μάρτη 1971

Γεωλογία και Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός: τι σχέση έχουν; Ηλίας Μαριολάκος

 

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, Καλογιάννης Αντώνης & Πρωτοψάλτη Άλκηστις

Σεφέρης, Μελοποιημένη ποίηση- ΑΘΗΝΟΔΡΟΜΙΟ

Σεφέρης, Μελοποιημένη ποίηση (πατήστε εδώ).

11/11/2019 ΜΟΥΣΙΚΗ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

2019-11-11T19:24:54+00:00 

Προλογικό σημείωμα: Στέλλα Κυρίκου
Επιμέλεια δίσκου: Δανάη Βουτσιλά 

Ας γνωρίσουμε, καταρχάς τον Σεφέρη. Νομπελίστας, διπλωμάτης μεγάλης δράσης και εμβέλειας, επίτιμος διδάκτορας στο Πρίνστον, στην Οξφόρδη και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πάνω από όλα όμως ποιητής. Ποιητής του Ελληνισμού, της Ρωμιοσύνης, της Παράδοσης, του νέου ελληνικού πνεύματος και γλώσσας ως μέλους αναπόσπαστου αυτού του τόσο ευρέως και σημαντικού φαινομένου, του ευρωπαϊκού πολιτισμού μας. Όλοι οι καλλιεργημένοι άνθρωποι έχουμε στην πνευματική μας φαρέτρα το πνευματικό μονοπάτι που ο Σεφέρης πρότεινε: Κάλβος, Σολωμός, Μακρυγιάννης, Καβάφης, Παλαμάς.

Στον παρόντα δίσκο ακούγονται μελοποιημένα ποιήματα του Σεφέρη, τα οποία βρίσκονται στα σχολικά εγχειρίδια όλων των βαθμίδων και διδάσκονται. Ο δίσκος αυτός είναι, συν τοις άλλοις, εργαλείο πολύτιμο στα χέρια του εκπαιδευτικού για τον εμπλουτισμό του μαθήματός του. Και για να ακούσει ο μαθητής και όλοι. Καλή απόλαυση!

1. 1. Ένας γέροντας στην ακροποταμιάΑπαγγελία: Γιώργος Σεφέρης3:46
2. 2. ΕλένηΜουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Απαγγελία: Γιώργος Σεφέρης8:00
3. 3. Επί ασπαλάθωνΜουσική-Ερμηνεία: Βασίλης Μπάνος3:54
4. 4. Ο βασιλιάς της ΑσίνηςΜουσική: Κώστας Τσιαντής, Ερμηνεία-Απαγγελία: Δημήτρης Μπένος7:04
5. 5. Τελευταίος σταθμόςΑπαγγελία: Γιώργος Σεφέρης6:27
6. 6. Λίγο ακόμαΜουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Ερμηνεία: Μαργαρίτα Ζορμπαλά2:16

 Ηλ. Ταχ.: mousiki@athinodromio.gr

Στέλλα Κυρίκου Πιανίστα, Σύμβουλος σε θέματα Κλασσικής Μουσικής

 Ηλ. Ταχ.: mousiki2@athinodromio.gr

Ίρις – Φιόνα Νικολάου, Μουσικός Μουσικολόγος Μονωδός 

Δάφνη Ζουρναντζή, Μουσικός, Μουσικολόγος, Μουσικοπαιδαγωγός 

Περίανδρος – Νικόλαος Καράλης, Δάσκαλος Ειδικός στη Διδασκαλία 

των Μαθηματικών,  Ερασιτέχνης Μουσικός.

Σημείωμα-ευχαριστίες Κώστα Τσιαντή: 

Μόνο σε επίπεδο κβαντομηχανικής ίσως εξηγούνται τέτοιες συναντήσεις,

σπάνιες και θαυμαστές.

Άνθρωποι που δε γνώριζα , μια εξαιρετική ομάδα μουσικολόγων, 

μουσικών συμβούλων, καλλιτεχνών και μουσικοπαιδαγωγών, 

που μόλις τώρα τους γνωρίζω,  μου έκαναν την ξεχωριστή τιμή να 

συμπεριλάβουν  τη μελοποίηση που έκανα του Βασιλιά  της Ασίνης 

στο δίσκο τους- αφιέρωμα που δημιούργησαν στο  ΑΘΗΝΟΔΡΟΜΙΟ 

για  να τιμήσουν το Γιώργο Σεφέρη.  

Να τους ευχαριστήσω είναι λίγο. Καλύτερα να τους ευχηθώ να
συνεχίσουν τον αγώνα για να εκφράσουν τον εαυτό τους και να 
πραγματώσουν τις αξίες τους, να παιδαγωγήσουν μουσικά τη νεολαία, 
και να λευτερώσουν  την ανάγκη και το δικαίωμα κάθε ανθρώπου 
στην έκφραση. Ας αρχίσουμε να  ελπίζουμε πώς δεν  είμαστε μόνοι.
Πως κάποιος μας ακούει και μας νοιώθει. 
Πως ο αέρας κι ακόμα το κενό έχουν  όσφρηση, μυρίζουν της 
ψυχής τα φύλλα όταν αυτή πασκίζει να εκφραστεί, να φανερωθεί 
να  κοινωνήσει το κρυφό νόημά της και τους πόθους της. 
Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας κι ας  λευτερωθούμε. 
26/9/2020