Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Dr Kati Kariko Helped Shield the World From the Coronavirus -H απίστευτη ιστορία της Δρ.Καρίκο

 Grigoris Papageorgiou

H απίστευτη ιστορία της Δρ.Καρίκο
Η Κάτι Καρίκο είναι η επιστήμονας που είχε την «εξωφρενική» ιδέα που για δεκαετίες δεν ήθελε να ακούσει κανείς: ότι το αγγελιαφόρο RNA δηλαδή το mRNA μπορούσε να είναι η λύση στη θεραπεία πλήθους ασθενειών.
Στην ανακάλυψή της βασίστηκε το εμβόλιο για τον κορονοϊό.
Γεννήθηκε σ'ενα χωριό της Ουγγαρίας όπου και σπούδασε. Έφυγε πολύ νέα με τον άντρα της και την κόρη τους (πολλάκις Ολυμπιονίκη της κωπηλασίας σήμερα). Επειδή κανείς δεν μπορούσε να εγκαταλείψει την Ουγγαρία με περισσότερα από $100 έραψαν στο αρκουδάκι του παιδιού άλλα $900 και με αυτά πήγαν στις ΗΠΑ.
Η Καρίκο πολύ νωρίς είχε την ιδέα ότι με τη βοήθεια του αγγελιοφόρου RNA είναι δυνατόν να δοθεί η πληροφορία στα κύτταρα να παράγουν τα ίδια το «φάρμακο» από την ασθένεια που τα απειλούσε κάθε φορά.
Αυτή η ιδέα ήταν αδιανόητη για την Academia στις ΗΠΑ με αποτέλεσμα ότι αφού κανείς δεν την πίστευε για να χρηματοδοτήσει μια σχετική έρευνα έπρεπε να γυρνάει τα πανεπιστήμια για να βρει «μια θέση στον πάγκο».
Ο άντρας της που εργάζεται ως θυρωρός σε ένα συγκρότημα οικιών, τα βράδι και τα ΣΚ που πήγαινε στο εργαστήριο της έλεγε ότι δεν πάει στη δουλειά αλλά για να διασκεδάσει.
Μάλιστα κάποτε είχε υπολογίσει ότι σύμφωνα με το εισόδημα που έφερνε στο σπίτι δούλευε περίπου για $1 την ώρα.
Η ιστορία των πειραμάτων χωρίς χρήματα με μόνη την εμπιστοσύνη κάποιων συναδέλφων της κάθε φορά είναι συγκλονιστική.
Πιο συγκλονιστική η άποψή της για την επιστημονική έρευνα: «Πρέπει να στήνεις μοντέλα με τρόπο που να σε διαψεύδουν. Στην επιστήμη πρέπει να είσαι έτοιμος να αποδειχθεί ότι η υπόθεσή σου είναι λανθασμένη. Είναι ο μόνος τρόπος για να πας μπροστά».
Μην τα πολυλογούμε. Με τα χρόνια η Καρίκο απέδειξε το ρόλο του mRNA αλλά έπρεπε να ξεσπάσει η πανδημία για να εφαρμοστεί η θεωρία της. Μόλις οι Κινέζοι έδωσαν στη δημοσιότητα το γονιδίωμα του νέου κορονοϊού η BioΝtech χρειάστηκε κάποιες ώρες για να αναπτύξει το αγγελιοφόρο RNA με την εντολή της θεραπείας σε μορφή εμβολίου, μόλις μια μέρα ενώ η Moderna χρειάστηκε δύο ημέρες.
Η Δρ.Καρίκο επέτρεψε στον εαυτό της να συνειδητοποιήσει την επιτυχία της μόλις πήγε η ίδια να εμβολιαστεί το Δεκέμβριο. Κάποιος είπε στην ομήγυρη ότι ήταν η εφευρέτης του εμβολίου και το προσωπικό στην κλινική ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Ήταν η μόνη φορά που έβαλε τα κλάματα από τη συγκίνηση.
Από το «Κι όμως κινείται» του Γαλιλαίου μέχρι το εμβόλιο για τον Covid η ίδια συναρπαστική ιστορία κάποιου ανθρώπου που δεν ήταν μόνο ότι σκέφτηκε κόντρα στο ρεύμα αλλά ότι επέμεινε κι αντί να διαλέξει το δρόμο του κέρδους και της διασημότητας, ήθελε απλώς τη γωνιά του «στον πάγκο του εργαστηρίου».
Ευγνώμονες.
(Το άρθρο είναι εκτός paywall. Διαβάστε το)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)