Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

covid 19. Έχω έναν εκνευρισμό...Πεινάμε μου είπε.

Έχω έναν εκνευρισμό.
Βλέπω τον νέο αυτόν εμφύλιο να φουντώνει και τρομάζω.
Βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου να παραλογίζονται και τρελαίνομαι!
Κάνουν στην άκρη στα πεζοδρόμια όταν περνάς δίπλα τους σαν να κυκλοφορεί λέπρα!
Και διαβάζω...
Διαβάζω για την Μαρία στο Περιστέρι που μπήκε σε club παράνομο και κόλλησε τον ιό .
Θέλω όμως να διαβάσω και για την άλλη Μαρία δυο γειτονιές πιο κάτω που την Παρασκευή της έκοψαν το ρεύμα.
Θέλω να διαβάσω για τον φίλο μου τον Μιχάλη που είναι ξενοδοχοϋπάλληλος στην Ρόδο, άνεργος αυτός και η γυναίκα του και με 532 ευρώ μήνες τώρα έχουν να πληρώσουν ένα ενοίκιο των 500 ευρώ και να ζήσουν τρία παιδιά.
Πεινάμε μου είπε.
Πεινάνε....
Θέλω να διαβάσω και για τον κύριο Στέργιο που έχει ένα ταβερνάκι εδώ δίπλα μου.
Τον χαιρέτησα και μου αντί γύρισε την καληνύχτα με ένα " Δεν θα τα καταφέρω κοπελιά... Ήρθε το τέλος μας. Λυπάμαι και τα παιδιά που δουλεύουν εδώ, έχουν και οικογένειες.. Τους είπα να πάρουν ότι έχουν τα ψυγεία.. "
Θέλω να διαβάσω και για την κυρία Φωτεινή που δουλεύει ταξιθέτρια σε ένα πολύ γνωστό θέατρο 13 χρόνια τώρα. Είναι χωρισμένη με ένα παιδί που σπουδάζει στην Κοζάνη. Θα τον φέρει πίσω λέει. Δεν έχει να του στέλνει το νοίκι πια...
Θέλω να διαβάσω για την άγνωστη που είδα στο super market να βάζει ένα πακέτο μακαρόνια στην τσάντα της... (Ελληνίδα ήταν μη βγάλετε πάλι τα ρατσιστικά σας απωθημένα)
Θέλω να διαβάσω για τον φίλο μου Στρατο και τον Γιώργο που είναι γυμναστές.
Έχουν παιδιά που πάνε φροντιστήρια, έχουν λογαριασμούς, έχουν ενοίκια να τρέχουν σε Επιχειρήσεις που θα μείνουν κλειστές και βρίσκονται σε απόγνωση.
Θέλω να διαβάσω για τον Γιάννη που με την Συν-εργασία έγινε συνεργάτης ξαφνικά του εργοδότη του και μειώθηκε ο μισθός του. "Κάτι θα κόψω μου είπε... Μάλλον τα Αγγλικά του μικρού".
Ναι θέλω να τα διαβάσω όλα αυτά
Και αν δεν τα δω σε εφημερίδες και site θα τα γράφω εγώ να τα διαβάζω, να τα διαβάζουν κάποιοι λίγοι και να νοιάζονται.
Νοιαστείτε ρε!
Νοιαστείτε!!
Μη μετράτε μόνο τα κρούσματα του covid, μετρήστε και τα θύματα του τα άλλα...
Αυτά που σέρνονται ήδη σαν φαντάσματα ενός κόσμου που πεθαίνει.
Ενός κόσμου που με τρομάζει
Δεν είμαι ψεκασμένη αρχηγέ μου...
Πιστεύω στον θανατηφόρο αυτόν ιό μα συγχώρεσέ με που βράζω ήδη κόλλυβο και για όλους αυτούς που τούτος ο αναθεματισμένος ιός καταδικάζει σε έναν αργό θάνατο που καμιά "ΜΕΘ "κρατικής μέριμνας δεν θα σώσει.
12 η ώρα θα βγω στο μπαλκόνι μου και θα σε φτύσω covid 19.
Άτιμη αρρώστια, θανατικό μαύρο που από σένα πρόστιμα μόνο μπορεί να με προφυλάξουν και όχι φάρμακα...
*Μείνετε άνθρωποι, αν ακούσετε για κάποιον που χρειάζεται τρόφιμα, οικονομική ενίσχυση, ψυχολογική βοήθεια ΚΑΝΤΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΑΠΗΤΗ ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ ΑΥΤΗ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΕΠΟΧΗ!
Αναστασία Κορινθίου
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)