Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Ο ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΙΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ ΕΣΤΙΑ, 23.11.2020 Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

 Maria Negreponti-Delivanis

1 ώρα 
ΕΣΤΙΑ, 23.11.2020 Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
==========================================
Η «Εστία» της 18ης Νοεμβρίου, έφερε στο φως εδάφια από τα απομνημονεύματα του Ομπάμα, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, για το πώς καταστράφηκε η χώρα μας. Πρόκειται για τις μεθοδεύσεις Γερμανίας και Γαλλίας, με την στενή συνεργασία και συναίνεση όλων των μνημονιακών μας κυβερνήσεων, οι οποίες και υπέγραψαν τα εγκληματικού περιεχομένου μνημόνια. Χάρη σε αυτά σώθηκαν οι γερμανό-γαλλικές τράπεζες, με αντίτιμο την εξαθλίωση και το ξεπούλημα της Ελλάδας. Τα απομνημονεύματα Ομπάμα αναφέρονται, ακόμη:
*Στην εσκεμμένη αργοπορία του PSI (αναδιάρθρωση του χρέους) που κατέληξε στο γνωστό φιάσκο της καταστροφής ελληνικών ταμείων (παρότι εμφανίστηκε ως θρίαμβος από την τότε κυβέρνησή μας).
* Στην παραπειστική εμφάνιση του grexit ως «φόβητρο», επειδή αν η Ελλάδα το τολμούσε (όπως τόσες φορές το υποστήριξα ως τη μοναδική μας διέξοδο), θα έχαναν οι τράπεζές τους 1 τρις. Ευρώ.
*Στο καταρχήν ακατανόητο γεγονός του ότι η Ελλάδα διατυμπάνισε το χρέος και τα ελλείμματά της, προσκαλώντας έτσι τα χρηματιστηριακά κοράκια να εξαφανίσουν περιουσίες σε λίγα λεπτά, σε αντίθεση φυσικά με τις λοιπές χώρες της ΕΕ που ακολούθησαν την πάγια πολιτική, σε αυτές τις περιπτώσεις, συγκάλυψης των ελλειμμάτων και χρεών τους, και πολλά άλλα.
Ωστόσο, αυτές οι αποκαλύψεις του Ομπάμα, που γίνονται μετά 11 χρόνια από την έναρξη αυτού του σατανικού σχεδίου εναντίον της Ελλάδας, ήταν γνωστές πληροφορίες από την πρώτη στιγμή της ελληνικής τραγωδίας. Κάθε σκεπτόμενος πολίτης αυτής της χώρας, που διέθετε και κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις οικονομίας, ήταν σε θέση να αντιληφθεί το τι ακριβώς συνέβαινε. Δεν ήμουν συνεπώς η μόνη, που αντέδρασα από την αρχή (2010 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο μου σχετικά με το ελληνικό δράμα και με τίτλο «Όλη η αλήθεια για χρέος και ελλείμματα και πως θα σωθούμε», και το 2014 το δεύτερο με τίτλο «Η εν ψυχρώ δολοφονία της Ελλάδας (και η διέξοδος: η δραχμή)» στο σατανικό σχέδιο των εταίρων μας, εναντίον μας. Αναφέρομαι στην περίπτωσή μου, μιας μεμονωμένης ερευνήτριας, απλώς και μόνο για να υπογραμμίσω το αυταπόδεικτο. Οτι δηλαδή είναι δύσκολο να δεχθεί κανείς, ότι οι διαδοχικές μας μνημονιακές κυβερνήσεις, με απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες πρόσβασης σε πληροφορίες, από όσο εγώ, δεν μπόρεσαν να συλλάβουν το θανάσιμο σκηνικό που έστησε η Γερμανία, εναντίον μας.
Να προσθέσω, ακόμη, ότι ένα τμήμα του ελληνικού λαού, που δεν είμαι σε θέση να υπολογίσω πόσο σημαντικό ήταν, εμφανίστηκε όλα αυτά τα 11 χρόνια, υποστηρίζοντας ότι είχαν δίκαιο τα γερμανικά ΜΜΕ, που με συνεχή και προσβλητικά δημοσιεύματα μάς καθιστούσαν υπεύθυνους για την καταστροφή μας. Και δυστυχώς τις ίδιες αυτές απόψεις είχαν ενστερνιστεί, έμμεσα ή άμεσα, και οι δικές μας μνημονιακές κυβερνήσεις. Ότι, δηλαδή, «καλά μας κάνουν με τα μνημόνια, επειδή είμαστε σπάταλοι, ανεύθυνοι, τεμπέληδες, αλκοολικοί κλπ, και πρέπει να τύχουμε σκληρής τιμωρίας για να συνετιστούμε». Και, ακόμη, ότι «δεν υπάρχει άλλη λύση για την Ελλάδα, εκτός από τα φονικά αυτά μνημόνια». Η αποδοχή αυτής της διαστρεβλωμένης στο έπακρον πραγματικότητας (όπως επίσημα πια αποδεικνύει ο Ομπάμα), όσο και αν ήταν εντελώς αδικαιολόγητη από την πρώτη στιγμή, καθώς απευθυνόταν σε ευφυή λαό που δεν ξεγελιέται τόσο εύκολα, και μάλιστα σε τέτοιο εξωφρενικό βαθμό, τώρα, μετά τις αποκαλύψεις Ομπάμα, απαιτεί κάποιες εξηγήσεις.
Αναζητώντας αυτές τις ερμηνείες, απαραίτητες για τη χάραξη της μετέπειτα πορείας μας, επιβάλλεται να στοχοποιήσουμε την κυρίαρχη αιτία των δεινών μας. Αυτήν, που κύρια και πρωταρχικά ευθύνεται για την κακοδαιμονία μας. Την αιτία που μας οδήγησε σε καταστροφές, αυτές που ήδη έχουμε υποστεί, και αυτές που μας έρχονται με μαθηματική ακρίβεια, αν δεν κατορθώσουμε να την ξεριζώσουμε, από την καθημερινότητά μας.
Πρόκειται για έναν θανατηφόρο ιό. Αυτόν που έγινε γνωστός με το όνομα του εθνομηδενισμού. Αυτόν, που χωρίς αντίσταση τις τελευταίες δεκαετίες, απλώνει τα πλοκάμια του μολύνοντας όλες τις εκφάνσεις του θρησκευτικού, εθνικού, οικονομικού, κοινωνικού, πολιτικού και καλλιτεχνικού μας βίου. Ο εθνομηδενισμός ευθύνεται για το ότι η πάγια συμπεριφορά μας είναι η αδράνεια. Αναμένουμε τις κάθε μορφής εξελίξεις, χωρίς δικές μας προσπάθειες. Βαυκαλιζόμαστε ότι αυτά που διαφαίνονται δεν είναι τόσο ολέθρια όσο νομίζουμε. Εφησυχάζουμε, γιατί πιστεύουμε ότι σε κάθε περίπτωση θα μας σώσουν οι εταίροι/σύμμαχοι/φίλοι. Ακολουθούμε με θρησκευτική ευλάβεια τις οδηγίες των εταίρων μας, με επικεφαλής πάντοτε τους Γερμανούς, πείθοντας τους εαυτούς μας ότι είναι για το καλό μας. Ενθουσιαζόμαστε μόλις ακουστεί ένας καλός λόγος για εμάς, σε διεθνή σύσκεψη, και δεν μας απασχολεί περαιτέρω η έκβαση της υπόθεσής μας. Αποσιωπούμε τα δυσάρεστα νέα για να μη στεναχωρήσουμε τους εταίρους μας, και τα ωραιοποιούμε για τους ιθαγενείς. Διαστρεβλώνουμε ή υποβαθμίζουμε την πραγματικότητα, όπως ανάμεσα και σε άλλα, υποστηρίζουμε ότι τα τουρκικά πλοία που παραβιάζουν τα θαλάσσια σύνορά μας, «παρασύρονται από την κακοκαιρία». Δεν διαθέτουμε στρατηγική, και συνεπώς ούτε αιτήματα, για κανένα από τα προβλήματά μας, αλλά αντιθέτως συζητούμε τις απαιτήσεις των εκάστοτε αντιπάλων μας. Αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Ουδόλως φαίνεται να μας προβληματίζει το γεγονός ότι η Βουλγαρία προσπαθεί να ακυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών, που αποτελεί το δικό μας μέγα εθνικό ολίσθημα. Οργανώνουμε τον εορτασμό επετείων και συγκεκριμένα αυτόν των 200 ετών από το 1821, προσκαλώντας επιστήμονες με γνωστές ανθελληνικές απόψεις, να συνεορτάσουν μαζί μας την Επανάσταση της οποίας αρνούνται την ύπαρξη. Κατηγορούμε και χλευάζουμε όσους επιδεικνύουν πατριωτική συμπεριφορά. Αναζητούμε ευκαιρίες για να εξαλείψουμε από σχολικά και άλλα έγγραφα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας. Δεν γνωρίζω καμία άλλη χώρα, που να έχει ενστερνιστεί σε τέτοιο βαθμό τις επικίνδυνες ακρότητες της παγκοσμιοποίησης, και που να αποβάλλει με τέτοια ελαφρότητα και ανευθυνότητα ένα προς ένα τα σύμβολα, τις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά, που αποτελούν την ύπαρξή της, μέσα στους αιώνες.
Και διερωτώμαι, αν αυτός ο εθνομηδενισμός που μας έχει καταδικάσει σε εξευτελιστική συμπεριφορά δουλικότητας, απέναντι σε εταίρους, φίλους και εχθρούς, θα μας ναρκώσει ακόμη και τώρα, και θα μας πείσει ότι δεν θα πρέπει να κακοκαρδίσουμε την ΕΕ, απαιτώντας την άμεση διαγραφή του χρέους μας, όπως αναμφισβήτητα τη δικαιούμαστε, ύστερα από τις επίσημες ομολογίες των απομνημονευμάτων Ομπάμα. Αλλά, προς το παρόν θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις οδηγίες που θα λάβουν τα μεγάλα ΜΜΕ. Πόσο αλήθεια μπορεί να είναι πιθανόν, για την ελληνική πραγματικότητα, οι οδηγίες αυτές να επιβάλλουν υποβάθμιση της σημασίας των απομνημονευμάτων Ομπάμα, και απόκρυψη των επικίνδυνων, για την Ελλάδα, ειδήσεων, κάτω από το χαλί; Ίδωμεν!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)