Περί βίου, και θανάτου, Κικέρων .
«Εάν κάποιος θεός μου πρόσφερε την δυνατότητα να επανέλθω εκ του γήρατος εις την παιδικήν ηλικία, και να αρχίσω να κλαίω μέσα εις το λίκνον μου όπως άλλοτε, ασφαλώς θα απεποιούμην το δώρον αυτό, διότι δεν θα ήθελον να εγκαταλείψω το τέρμα και να επανέλθω εις την αφετηρία…
Δεν μεταμελούμαι διότι έζησα, διότι ο βίος μου υπήρξε τοιούτος, ώστε να μην νομίζω ότι εγγενήθην ασκόπως, αλλά θα εξέλθω όπως από ένα πανδοχείον, και όχι όπως από τον οίκον μου.
Η φύσις δεν μας έφερεν είς αυτόν τον κόσμον δια να παραμείνωμεν αιωνίως είς αυτόν. Μας έδωσεν εν κατάλυμμα δια να εγκατασταθούμεν, όχι όμως μονίμως. Πότε θα έλθη η ωραία ημέρα όπου θα εγκαταλείψω τον περιορισμένον αυτόν κλώβον και την γήινην κόπρον, δια να συναντήσω τον χορόν των μακαρίων, και την θείαν συνέλευσην των απολυτρωμένων ψυχών…»
Μάρκος Τύλλιος Κικέρων Κικέρων* (106 π.κ.χ – 43 π.κ.χ) , «De Senectude».
* Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων (106-43 π.Χ.), ίσως ο μεγαλύτερος Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός όλων των εποχών, εμφανίζεται ως ο κατεξοχήν ανταγωνιστής του Πλάτωνα στη Ρώμη. Ο Κικέρων λατρεύει τον Πλάτωνα ως θεό και τον κατατάσσει ιεραρχικά πρώτο ανάμεσα στους φιλοσόφους. Ο Κικέρων έζησε την εποχή που Έλληνες φιλόσοφοι έφτασαν ουσιαστικά για πρώτη φορά στη Ρώμη, όταν η Αθήνα πολιορκήθηκε από το Σύλλα (88 π.Χ.).
Ανάμεσά τους μετανάστευσε και ο Φίλων ο Λαρισαίος, σχολάρχης της Νέας Ακαδημίας, που αποκήρυσσε τη δυνατότητα βέβαιης γνώσης εκτός από τις περιπτώσεις που το επιβάλλουν πρακτικοί λόγοι. Ο Φίλων ήταν ο πρώτος που μύησε τον Κικέρωνα στην Ακαδημαική φιλοσοφία. Στο διάστημα 79-77 π.Χ. ο Κικέρων πραγματοποίησε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ελλάδα και την Ασία, κατά τη διάρκεια του οποίου σπούδασε στην Αθήνα κοντά στον Αντίοχο τον Ασκαλωνίτη, ο οποίος πρέσβευε τον δογματισμό της Παλαιάς Ακαδημίας. Ο Κικέρων, πάντως, είχε τη δυνατότητα να γνωρίζει τα έργα του Πλάτωνα από πρώτο χέρι.
Ο Κικέρων δεν παρήγαγε πρωτότυπη φιλοσοφική σκέψη. Υπήρξε όμως ο πρώτος Λατίνος φιλοσοφικός εκλαϊκευτής, που κατέστησε προσβάσιμη την ελληνική φιλοσοφία στους συγχρόνους του –και όχι μόνον-, είτε μεταφράζοντας στη λατινική γλώσσα αυτούσια πλατωνικά έργα (τον Πρωταγόρα στα νεανικά του χρόνια ως γύμνασμα, τον Τίμαιο πιθανότατα το 45 π.Χ., μια μετάφραση ημιτελή με δική του εισαγωγή και κείμενο πολύτιμο για την έκδοση του Πλάτωνα), είτε παραφράζοντας μικρότερης έκτασης πλατωνικά χωρία (κυρίως από τον Φαίδωνα και τον Φαίδρο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου