Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2020

Ο Πασινιάν, ως αρμενική προσωποποίηση του «Ανήκομεν εις την Δύσιν»

 Δημήτρης Πατέλης

2 ώρ. 
Ο Πασινιάν, ως αρμενική προσωποποίηση του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και οι επιδόσεις του στη «διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων», είναι χαρακτηριστική και άκρως διδακτική περίπτωση περί του τι ακριβώς πρεσβεύουν οι σοροσίτσες και τα λοιπά γιουσουφάκια του ευρωατλαντικού άξονα για τους λαούς τους…
Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα που στέκονται και κουστούμι
Εσείς και 45 ακόμη
1 σχόλιο
1 κοινοποίηση
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
Σχόλια
  • Kostas Aplos
    Τώρα αυτό το γιουσουφάκι της Δύσης, θα υποχρεωθεί, αν δεν θέλει να δει την Αρμενία να καταρρέει οικονομικά και να την καταβροχθίζει το Αζερμπαϊτζάν με την Τουρκία, όχι απλά να συσφίξει τις σχέσεις με την Ρωσία, αλλά και να ευθυγραμμιστεί μαζί της σε βασικά θέματα εξωτερικής πολιτικής στις σχέσεις της με ΕΕ-ΗΠΑ- ΝΑΤΟ. Θα καταλάβει τώρα ο Πασινιάν ότι τα παιχνίδια με τη Δύση και η σταδιακή απομάκρυνση από την Ρωσία που είχε δρομολογήσει, τον έφεραν αυτόν και τη χώρα του ένα βήμα πριν τον όλεθρο. Οι απατεώνες της Δύσης είχαν διαβεβαιώσει ψευδώς τον Πασινιάν ότι θα έτρεχαν σε βοήθειά του αν κινδύνευε να χάσει στον πόλεμο. Στην πραγματικότητα βέβαια θα τον εκβίαζαν να ζητήσει την βοήθεια του ΝΑΤΟ, ώστε αυτό να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να αποκλείσει και από το Νότο τη Ρωσία αφού θα έφτανε και στο Αζερμπαϊτζάν. Αυτό όμως το γνώριζε η Μόσχα και αντέδρασε αστραπιαία μετά την κατάληψη του Σούσι. Υποχρέωσε τους δύο εμπολέμους σε συμφωνία κατάπαυσης πυρός με επιτηρητή την ίδια, ενώ ταυτόχρονα αποβίβαζε στρατεύματα εντός Αζερμπαϊτζάν και Καραμπάχ, χωρίς να πέσει τουφεκιά. Ήταν μια κίνηση γκραν -μέτρ σκακιού. Οι Τούρκοι και οι δυτικοί αιφνιδιάστηκαν, το φυσάν και δεν κρυώνει καθώς με αριστουργηματικό τρόπο οι Ρώσοι- επικαλούμενοι ειρηνευτική διαδικασία - δεν τους επέτρεψαν στρατιωτική παρουσία στο πεδίο. Έτσι, από δω και πέρα τον έλεγχο όλης αυτής της τόσο σημαντικής περιοχής για τη Ρωσία (του Ν. Καυκάσου) θα τον έχει η ίδια Ρωσία και όχι η Τουρκία όπως υπήρχε κίνδυνος εξ αρχής να συμβεί. Οι σημαντικοί διάδρομοι από το Στεπανακέρτ προς την Αρμενία, αλλά και από το Μπακού προς τον Αζερικό θύλακα του Ναχιτσεβάν θα ελέγχονται μόνο από τις Ρωσικές δυνάμεις. Οι Τούρκοι απλά θα παρακολουθούν τις κινήσεις στις δύο αυτές διαδρομές από κοινά μόνιτορ με τους Ρώσους στο Μπακού. Παράλληλα οι Ρώσοι με αυτήν τους την ενέργεια αυξάνουν κατακόρυφα την επιρροή τους και στο Αζερμπαϊτζάν καθώς αυτό κατοχυρώνει, με σύμφωνη τη Ρωσία, τα εδάφη που κέρδισε στον πόλεμο με την απρόσεκτη Αρμενία.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)