Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

''Η δύναμή σου πέλαγος, η θέλησή μου βράχος'' (Δ.Σολωμός). ΗΠΑ: Προεδρικές Εκλογές 3 Νοε 2020

 


10 λ.  1. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΡΔΗΝ

 
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
Δημόσια
1 σχόλιο
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση

Σχόλια

  • Δε θρηνούμε για την ήττα του Τραμπ. Για την ήττα της δημοκρατίας θρηνούμε: για το σκοτεινό παγκόσμιο σύστημα εξουσίας που στις προηγούμενες εκλογές έσπερνε και διακινούσε ιδέες για τη δολοφονία του Τραμπ, πριν την ανάληψη των καθηκόντων του. Αλλά και για τον φασιστικό τρόπο με τον οποία τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, αντί να επικεντρωθούν σε κριτική των λαθών του Τραμπ, διέκοψαν αυθαίρετα τη μετάδοση της ομιλίας του και τον λογόκριναν, αυτόν που παραμένει κατά το σύνταγμα πρόεδρος μέχρι τις 24 Ιανουαρίου 2021. Για σκέψου λοιπόν  πώς εννοούν  οι άνθρωποι αυτοί τη δημοκρατία και ποιό είναι το μέλλον της ελεύθερης σκέψης και της ελεύθερης διάδοσης των ιδεών στην μητρόπολη της Δύσης. Γι΄αυτά κλαίμε: γι' αυτά που είναι δεμένα με την ύπαρξή μας και τη συντριπτική πλειοψηφία των Δημοκρατών όπου γης, και που δεν τα πουλάμε όσο και να μας ζώνει η απειλή. Εύχομαι η διοίκηση του νέου προέδρου κι οι εξελίξεις να διαψεύσουν τους φόβους μου.
  • Από τον Μανώλη Κοττάκη

    «δημοκρατία»

    Οι «προστάτες» της δημοκρατίας που δήθεν απειλείται από την προσφυγή του πλανητάρχη στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας του. Πράγματι, η δημοκρατία απειλείται. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στην πατρίδα μας. Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται οι εκλογές και οργανώνεται ο δημόσιος διάλογος στις δυτικές δημοκρατίες στις ημέρες μας απέχει παρασάγγας από αυτόν που γνωρίζαμε στο παρελθόν. Και από αυτόν που περιγράφει ο Αλέξις Ντε Τοκβίλ στο κλασικό βιβλίο του «Η Δημοκρατία στην Αμερική».

    Τι είδαμε στις ΗΠΑ που συμπτωματικώς το βλέπουμε σε παραλλαγές και εδώ; Τη δικτατορία των δημοσκοπήσεων, η οποία συγκρατεί διά της χειραγώγησης το μεγάλο κύμα από το να γίνει τεράστιο πολιτικό τσουνάμι. Επί μήνες οι εταιρίες μετρήσεων στις ΗΠΑ ισχυρίζονταν ότι η «lame dack» Μπάιντεν, που δεν θυμάται ούτε το μικρό όνομα του αντιπάλου της, προηγείτο του Τραμπ με διαφορά 10-12 μονάδες σε εθνικό επίπεδο. Απεδείχθη στις κάλπες ότι δεν προηγήθηκε παρά με μία εκατοστιαία μονάδα, και αυτή με το ζόρι.

    Η χειραγώγηση και το ασφυκτικό απαξιωτικό κλίμα που επικράτησε στον δημόσιο διάλογο εναντίον του Τραμπ οδήγησαν εκατομμύρια πολίτες να αποκρύψουν την ψήφο τους από τους χειραγωγείς τους. Σε συνθήκες δημοκρατίας! Και βεβαίως οδήγησε στην ανακοπή της δυναμικής της υποψηφιότητας Τραμπ στο αμερικανικό εκλογικό σώμα.

    Πλέον των δημοσκοπήσεων συγκλονιστικός ήταν και ο τρόπος που κάλυψαν τα ΜΜΕ τις καμπάνιες των υποψηφίων. Η καταγγελία των Δημοκρατικών για τη φοροδιαφυγή Τραμπ «σκέπασε» τον τηλεοπτικό ουρανό. Η αποκάλυψη όμως της «Ουάσινγκτον Ποστ» για τη διαφθορά του υιού Μπάιντεν στην Ουκρανία εξαφανίστηκε. Δεν μεταδόθηκε πουθενά. Κάποιο αόρατο χέρι παρενέβη και την έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων. Στην πραγματικότητα τα μέσα στις ΗΠΑ -όπως και συχνά στην Ελλάδα- παραβίασαν κάθε έννοια ισότητας έναντι των υποψηφίων.

    Το διαδίκτυο, που το 2016 αποτέλεσε -και αποτελεί μέχρι και σήμερα- το ισχυρό όπλο του προέδρου Τραμπ, καθώς διά του twitter και του facebook κατήργησε τους ενδιάμεσους νταβατζήδες και εγκαθίδρυσε μια απευθείας σχέση με τον λαό, δεν υπήρξε ουδέτερο, επίσης. Οι ιδιοκτησίες του πολέμησαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Εφθασαν να του κατεβάζουν αναρτήσεις. Πού; Στη χώρα της δημοκρατίας και της ελευθερίας έκφρασης. Σε ποιον; Στον πρόεδρο των ΗΠΑ. Πράγματι, λοιπόν. Δοκιμάζεται η δημοκρατία στις ΗΠΑ. Ναι, εξελίσσεται σε αυτό που ο καθηγητής Κωστής ονόμασε ευστόχως «δημοκρατορία», από τη σύνθεση των λέξεων δικτατορία και δημοκρατία. Με μια διαφορά όμως:

    Η δημοκρατία στην Αμερική δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται με ευθύνη του κυρίαρχου κατεστημένου κατά τη διάρκεια της θητείας Τραμπ. Πριν από τις εκλογές. Όχι μετά από αυτές. Η λαϊκή ετυμηγορία του 2016 δεν έγινε ούτε μία μέρα σεβαστή από τους ηττημένους Δημοκρατικούς, οι οποίοι αξιοποίησαν κάθε «θεσμική» δυνατότητα για να πλήξουν τον πρώτο πολίτη της χώρας τους. Τα θιγόμενα κατεστημένα «έσκιζαν» όλο αυτόν τον καιρό κάθε μέρα το αποτέλεσμα. Επιστράτευαν κάθε μέσο για να τον υπονομεύσουν.

    Διοργάνωσαν διαδήλωση εναντίον του πριν ακόμη ορκιστεί. Κυβέρνησε έστω μία μέρα ο Τραμπ ελεύθερος; Στημένες δημοσκοπήσεις, μπουκωμένοι αστέρες του Χόλιγουντ, κατά παραγγελίαν βιβλία συνεργατών του που τον κατήγγειλαν, αντιφρονούντες πράκτορες της CIA που κατέθεταν εναντίον του στη Δικαιοσύνη, πρωτοφανείς αιτήσεις καθαίρεσής του από το αξίωμα με πρωτοβουλία των αντιπάλων του, ξεδοντιασμένοι κορυφαίοι του κόμματός του, όλοι σε συντονισμό αποστέρησαν επί μια τετραετία την εξουσία από τον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας τους καθιστώντας τον διαρκώς όμηρό τους.

    Και έρχονται σήμερα όλοι αυτοί μαζί με τα παραρτήματά τους στην Ελλάδα και ομιλούν περί δημοκρατίας επειδή ο Τραμπ μήνες τώρα, όχι τώρα, καταγγέλλει τη διαδικασία της επιστολικής ψήφου. Έρχονται να εκφράσουν την τάχα βαθιά ανησυχία τους για τη δημοκρατία. Τέσσερα χρόνια διαρκώς η δημοκρατία «βιάζεται» στις ΗΠΑ, τέσσερα χρόνια στραγγαλίζεται, για να μη θυμηθούμε όσα αποκάλυψε ο Σνόουντεν για τις παρακολουθήσεις της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας εκατομμυρίων πολιτών πρωτύτερα, επί Ομπάμα, τώρα ξύπνησαν τα τσακάλια. Μόλις ομίλησε ο Τραμπ.

    Τώρα που διαπίστωσαν ότι τελικώς το σχέδιο δεν επέτυχε πλήρως, ότι ο αντίπαλος έμεινε όρθιος -ισοπαλία το αποτέλεσμα- και ότι από όσα δηλώνει δεν σκοπεύει να κάνει πίσω: Θα επιμείνει στην προσφυγή του στο Εκλογοδικείο. Λες και διαφορά 1% σε ψήφους σε εθνικό επίπεδο με ψηφοφορία που δεν ήταν καθολική δεν αξίζει έρευνας. Πρέπει να μείνει αδιερεύνητη. Εάν η δημοκρατία στις πολιτείες που ελέγχουν κυβερνήτες των Δημοκρατικών λειτούργησε άψογα, κανείς δεν έχει να φοβάται τίποτε για την επιστολική ψήφο. Η προσφυγή θα απορριφθεί. Εάν όμως υπάρχει κόκκος αληθείας στις καταγγελίες του προέδρου αλλά και δικαστών ότι οι υπεύθυνοι της Αρχής Ταχυδρομείων αρνούνταν να τους απαντήσουν αν είναι πιστοποιημένες από τις εκλογικές επιτροπές χιλιάδες επιστολικές ψήφοι, τότε υπάρχει θέμα, και μάλιστα μέγα. Και δεν θα σκεπαστεί.

    Όσο για τους καθ’ ημάς κλαυθμηρίζοντες γηραιούς ασπρομάλληδες ραδιοφωνικούς απολογητές των Δημοκρατικών, κάθε φορά που χύνουν ένα δάκρυ για τη δημοκρατία στην Αμερική, ας αναρωτηθούν: Τι δημοσκοπήσεις έχουμε στην Ελλάδα, τι μέσα ενημέρωσης, τι διαδίκτυο, ποιοι εντεταλμένοι ποίων είναι η αστυνομία του διαδικτύου, ποιος είναι ο δικός τους ρόλος στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης (μόνοι τους έχουν ομολογήσει στα βιβλία τους ότι λειτούργησαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα ως πέμπτη φάλαγγα κατά του έθνους υπέρ των τραπεζών) και μετά ας έρθουν να μας κάνουν κήρυγμα για τη δημοκρατία. Οι εξευτελισμένοι.

  • 3. ΑΡΘΡΟ ΜΑΡΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ/ στην ΕΣΤΙΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)