Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020

Περικλής Νεάρχου 9 ώρ. · ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

 Costas Tsiantis

10 λ. 
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
Δημόσια
''Ωφεληθηκαν τελικα οι ΗΠΑ απο την παγκοσμιοποιηση ή ανοιξαν το δρομο, με την πολιτικη αυτη , για την υποσκαψη της παραγωγικης ισχυος τους και τη βιομηχανικη παρακμη τους; Το ερωτημα αυτο ειναι στο κεντρο της πολιτικης διαμαχης και του πολιτικου διχασμου στις ΗΠΑ, ακομη και αν δεν συνειδητοποιειται και δεν αρθρωνεται σε καθαρο πολιτικο λογο απο ενα μεγαλο μερος των πολιτων''. Π. Νεάρχου
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ
Η κριση στους θεσμους ειναι ενα συμπτωμα μιας βαθειας αλλαγης, η οποια δεν βρηκε ακομη την εκφραση της στο επιπεδο των θεσμων.Η σημερινη Αμερικη δεν ειναι η ιδια που ηταν μερικες δεκαετιες πριν.Η πτωση της Σοβιετικης Ενωσεως ερμηνευθηκε ως νικη της αντιπαλης πλευρας στον Ψυχρο Πολεμο, οσο και αν οι λογοι, για τους οποιους κατερρευσε η προηγουμενη , ηταν κυριως εσωτερικοι.Ανεξαρτητα ομως απο αυτο, η αιφνιδια εκλειψη του αντιπαλου δεους πανηγυρισθηκε ως θριαμβευτικη νικη , που εφερε τις ΗΠΑ σε θεση και ρολο μιας και μοναδικης υπερδυναμεως στον κοσμο.
Δημιουργηθηκαν για μια στιγμη ελπιδες για μια νεα περιοδο διεθνους συνεργασιας και υπερβασεως παλαιων γεωπολιτικων ανταγωνισμων, ιδιαιτερα στο χωρο της Ευρωπης, με τη συνδρομη και της Ευρωπαικης ενοποιησεως, που φαινοταν να αποκτα δυναμικη επιταχυνσεως , μετα τη Γερμανικη επανενωση.
Τα πραγματα ομως ακολουθησαν τελικα μια αλλη πορεια.Οι παλαιοι γεωπολιτικοι ανταγωνισμοι αναγαννηθηκαν, εστω και αν ελαβαν χωρα εν τω μεταξυ πολυ σημαντικες γεωπολιτικες ανακαταταξεις. Ο Βλαντιμιρ Πουτιν κατορθωσε να αναστυλωσει και να επαναφερει, με νεους , εθνικους πλεον , ορους, τη Ρωσικη ισχυ.Η Ευρωπαικη ενοποιηση εξωκειλε, δυστυχως , προς μια προωρη διεθνοποιηση της αγορας, πριν την ουσιαστικη πολιτικη ενοποιηση και ολοκληρωση, γεγονος που υπονομευει την εσωτερικη συνοχη και τις προοπτικες της να εξελιχθει σε μια πραγματικη ενοποιηση της Ευρωπης. Η αγορα δεν μπορει απο μονη της να οδηγησει σε πολιτικη ενοποιηση, πανω σε βαση ισοτιμιας και δημοκρατικης Συμπολιτειας.Η αγορα παραγει κυριαρχια ηγεμονικου και αυτοκρατορικου τυπου , που ειναι ασυμβιβαστη με τις αρχες που ετεθησαν ως βαση για την Ευρωπαικη ενοποιηση.
Σε ο,τι αφορα τις ΗΠΑ, που εισεπραξαν ως μεγαλη νικη τη πτωση της αλλης αντιπαλης πλευρας,ηρθαν αντιμετωπες με τα δικα τους εσωτερικα προβληματα, με πρωτο την τεραστια συγκεντρωση ισχυος στα χερια μιας χρηματιστικης και χρηματο - πιστωτικης ολιγαρχιας, με απεριοριστες φιλοδοξιες και αυτοπεποιθηση. Η ολιγαρχια αυτη αντλει τον πλουτο και την ισχυ της περισσοτερο απο τη λεγομενη εικονικη οικονομια, την παραγωγη δηλαδη χρηματος , μεσα απο τον ελεγχο της πιστωσεως και τη χρηματιστικη κερδοσκοπια, παρα μεσα απο τηνπραγματικη οικονομια.
Η εξελιξη αυτηηρθε μετα απο τη σταδιακη υπονομευση των αυστηρων κανονων που ειχε θεσπισει ο Αμερικανος Προεδρος Ρουσβελτ, με το γνωστο New Deal , για να χαλιναγωγησει την ασυδοτη χρηματιστικη κερδοσκοπια, που δεν ηταν αμοιρη της μεγαλης κρισεως του 1929, και να ρυθμισει τη λειτουργια των τραπεζων.Ενας απο τους κανονες που εθεσε τοτε ηταν ο διαχωρισμος των τραπεζων σε εμπορικες και επενδυτικες. Μονο οι επενδυτικες τραπεζες ειχαν δικαιωμα να επιδιδονται σε χρηματιστικες δρσστηριοτητες.Ο κανονας ομωςς αυτος παρεμεινε σταθερος για πενηντα περιπου χρονια.Σταδιακα ομως, αρχισε να διαβρωνεται κατω απο την πιεση των τραπεζιτων.Οι πρωτες ρωγμες εγιναν επι Προεδρου Καρτερ.Επι Προεδρου Κλιντον,αργοτερα, στη δεκαετια του 90, ολοκληρωθηκε η ανατροπη και η επισημη καταργηση του σχετικου νομου, που απαγορευε την εμπλοκη των εμπορικων τραπεζων σε χρηματιστικες δραστηριοτητες.
Δεν ειναι αποριας αξιον οτι επι Κλιντον διαμορφωθηκε σε επισημη πολιτικη η λεγομενη παγκοσμιοποιηση και συνοδευθηκε με την παραγωγη των αντιστοιχων ιδεολογηματων.
.Η πολιτικη αυτη παρουσιασθηκε στην πολιτικη ηγεσια , απο την κυριαρχη χρηματιστικη ελιτ ,ως μια στρατηγικη, που θα καθιερωνε την Αμερικανικη ηγεμονια σε παγκοσμιο επιπεδο, στη μεταψυχροπολεμικη εποχη.Αντιθετα με τις προηγουμενες ηγεμονιες και αυτοκρατοριες, δεν θα στηριζοταν στην εδαφικη κατακτηση και στον στρατιωτικο ελεγχο. αλλα θα επιβαλλοταν μεσα απο την παγκοσμια χρηματοπιστωτικη κυριαρχια και τον αποθεματικο ρολο του δολλαριου.
Η πολιτικη και η ιδεολογια της παγκοσμιοποιησης κυριαρχησε, ως κοινη πολιτικη , και στην Ευρωπη.Σημαιοφορος της πολιτικης αυτης εγινε η Γερμανια , η οποια βρηκε σ ' αυτην και τη δικαιολογια για να γινει υπερμαχος των ανοικτων συνορων, οσο και αν αυτα αντιμαχονται την πολιτικη ενοποιηση της Ευρωπης και προαγουν την ασυμμετρη κυριαρχια της αγορας, στην οποιαν δεσποζει ο οικονομικα ισχυροτερος.Στη συγκεκριμενη περιπτωση της Ευρωπης, η Γερμανια.Πραγματι, δυο ειναι οι μεγαλες χωρες που επωφεληθηκαν τα μεγιστα και επωφελουνται, η Γερμανια και η Κινα.Η Γερμανια ως χωρα εξοχως βιομηχανικη, τεχνολογικη και εξαγωγικη και η Κινα, ως χωρα ,με πολυ υψηλη ανταγωνιστικοτητα , λογω συνδυασμου του φθηνου εργατικου δυναμικου με τηντεχνολογια, τη γρηγορη αναπτυξη και τον πολιτικο και πλεονεκτικο νομισματικο ελεγχο στο εσωτερικο της.
Ωφεληθηκαν τελικα οι ΗΠΑ απο την παγκοσμιοποιηση η ανοιξαν το δρομο, με την πολιτικη αυτη ,για την υποσκαψη της παραγωγικης ισχυος τους και τη βιομηχανικη παρακμη τους;Το ερωτημα αυτο ειναι στο κεντρο της πολιτικης διαμαχης και του πολιτικου διχασμου στις ΗΠΑ, ακομη και αν δεν συνειδητοποιειται και δεν αρθρωνεται σε καθαρο πολιτικο λογο απο ενα μεγαλο μερος των πολιτων.
Ειναι αναμφισβητητο οτι η παγκοσμιοποιηση συμφερει τη χρηματιστικη ολιγαρχια και τις μεγαλες εταιρειες που θελουν να παραγουν φθηνα στο εξωτερικο και να πωλουν ακριβα στο εσωτερικο,εισαγοντας στις ΗΠΑ τα προιοντα τους , χωρις δασμους.Τ ιδιωτικο ομως συμφερον των εταιρειων αντιμαχεται το δημοσιο εθνικο συμφερον των ΗΠΑ.Ο εκπατρισμος της παραγωγης σημαινει εκπατρισμο και των θεσεων εργασιας, των φορολογικων εσοδων του κρατους και της βιομηχανικης και τεχνολογικης προοδου.Σημαινει επισης αθεμιτο ανταγωνισμο απο ξενα προιοντα. Χαρακτηριστικο παραδειγμα, η παραγωγη Γερμανικων αυτοκινητων στο Μεξικο και η αδασμολογητη εξαγωγη τους στις ΗΠΑ, λογω της Συμφωνιας Ελευθερου Εμποριου μεταξυ ΗΠΑ και Μεξικου.Πως μπορει να ανταπεξελθει η Αμερικανικη αυτικινητοβιομηχανια, υπο τετοιους ορους παγκοσμιοποιησης;
Η απροσδοκητη επικρατηση Τραμπ στις προηγουμενες Προεδρικες εκλογες, εχει, ασφαλως , αμεση σχεση με τους προβληματισμους αυτους , που αναπτυσσονται στην Αμερικανικη κοινωνια, οπως εχει σχεση και η επιδοση του στις σημερινες εκλογες, εναντια στις δημοσκοπησεις για ανετη επικρατηση του Τζο Μπαιντεν.Εχει επισης σχεση με τα ιδεολογηματα που συνακολουθουν την παγκοσμιοποιηση, οπως τα ανοικτα συνορα ,που προαγουν την παρανομη μεταναστευση και η προπαγανδα που στρεφεται κατα του εθνικου κρατους και του εθνους, στο ονομα της λεγομενης " πολυπολιτισμικης κοινωνιας " .
Η περιπετεια της καταμετρησεως των αποτελεσματων των τελευταιων Προεδρικων εκλογων και οι απροκαλυπτες κατηγοριες ακομη και για ενδεχομενη νοθεια, δειχνουν το μεγεθος του εσωτερικου διχασμου, που εχει συντελεσθει στη μεγαλη αυτη χωρα και την παρακμη μιας αλλοτε ισχυρης δικομματικης συναινεσεως, που ηταν η βαση της πολιτικης σταθεροτητας, ανεξαρτητα απο αλλαγες Προεδρων και πλειοψηφιων στη Γερουσια και στη Βουλη των Αντιπροσωπων.
Ειναι αμφιβολο αν ο Τζο Μπαιντεν θα μπορεσει να γεφυρωσει το χασμα που δημιουργηθηκε η ακομη να αναιρεσει πολλες αποτις αλλαγες Τραμπ, που αφορουν την παγκοσμιοποιηση.Το θεμα αυτο δεν ειναι απλο προβλημα διεθνους πολιτικης.Επηρεαζει αμεσα τη βαθεια Αμερικανικη κοινωνια και το μελλον των ΗΠΑ και θα συνεχισει να ειναι στο επικεντρο των πολιτικων συγκρουσεων.
Σε ο,τι αφορα την επικρατηση Μπαιντεν , σε σχεση με την Ελλαδα, οι εκτιμησεις πρεπει να ειναι επιφυλακτικες.Η δεδηλωμενη θεληση για καλη συνεργασια με την Ευρωπη, στην οποιαν προεξαρχει η θεση του Βερολινου, προιδεαζει μια κοινη πολιτικη εναντι της Αγκυρας.Αυτος ηταν ενας λογος που το Βερολινο δεν ηθελε να παρθουν Ευρωπαικες αποφασεις για την Αγκυρα πριν τις Αμερικανικες εκλογες .Το Βερολινο, ουτως η αλλως, δεν ηθελε και δεν θελει κυρωσεις κατα της Αγκυρας.Θελει ομω να συμπλεει με τις ΗΠΑ, ελπιζοντας οτι δεν θα βρεθει στην αναγκη να συμφωνησει σε κυρωσεις.
Απο τα παραπανω συμπεραινεται οτι εαν υπερισχυσει μια αυστηρη σταση των ΗΠΑ, αυτη θα επηρεασει,προφανως , και την Ευρωπαικη πολιτικη.Αναγκαια ομως προυποθεση ειναι μια σταθερη Ελληνικη πολιτικη, που δεν θα αφηνει περιθωριο για να τεθουν πανω απο τα Ελληνικα συμφεροντα και την υπερασπιση τους σκοπιμοτητες ετεροβαρων στρατηγικων συμφεροντων και συνοχης του ΝΑΤΟ.
Περικλης Νεαρχου, Πρεσβυς ε. τ.α

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)