Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020

Μελέτης Μελετόπουλος 5 ώρ. · ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ"

 Δεν ανήκω σε όσους μηδενίζουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ήταν μία συγκλονιστική πράξη ομάδας νέων, που τα έβαλαν με ένα στρατοκρατικό καθεστώς. Επίσης απορρίπτω την άποψη ότι δεν υπήρξαν νεκροί, δεν υπήρξαν εντός του Πολυτεχνείου αλλά υπήρξαν εκτός. Μεταξύ τους τραγικό θύμα ο δεκαεξάχρονος μαθητής της Λεοντείου Πατησίων Αλέξανδρος Σπαρτίδης, γυιός στενού φίλου του πατέρα μου (είχαμε κάνει μαζί οικογενειακώς διακοπές το καλοκαίρι του 1973 στο Ναύπλιο). Ο Αλέξανδρος πήγαινε με συμμαθητές του στο Πολυτεχνείο όταν στην οδό Κότσικα τον στόχευσε και τον πυροβόλησε ελεύθερος σκοπευτής από ταράτσα (καταδικάστηκε το 1975 σε πολυετή φυλάκιση). Άρα δεν ήταν αδέσποτη σφαίρα.

Απλώς διακρίνω τα πραγματικά γεγονότα (που τα έζησα ως έφηβος) από την μυθοποιημένη και καταλλήλως αξιοποιηθείσα από μία συγκεκριμένη ομάδα εκδοχή τους. Η μυθοποίηση έγκειται στα εξής:
1. Στην ανιστόρητη άποψη ότι τα γεγονότα του Πολυτεχνείου οδήγησαν στην ανατροπή της δικτατορίας. Λίγες μέρες μετά το Πολυτεχνείο, επιβλήθηκε νέα, σκληρότερη δικτατορία, αυτή του Ιωαννίδη, η οποία παρέμεινε στην εξουσία οκτώ μήνες και προκάλεσε την κυπριακή τραγωδία.
2. Χωρίς ασφαλώς να ευθύνονται οι νέοι του Πολυτεχνείου, τα γεγονότα ανέκοψαν την πολιτικοποίηση που είχε δρομολογήσει ο Παπαδόπουλος και τις εκλογές που θα διεξάγονταν τον Φεβρουάριο του 1974. Τις εκλογές είχε αποδεχθεί μεγάλο μέρος των κομμάτων και μέρος της αριστεράς.
3. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων που συμμετείχαν στα γεγονότα παρέμεινε αφανής. Μία μικρή ομάδα έκανε καρριέρα με βάση την συμμετοχή της στο Πολυτεχνείο, και μάλιστα με ολέθρια αποτελέσματα για την πορεία της χώρας.
4. Το ΚΚΕ είχε διατυπώσει επιφυλάξεις για την εξέγερση (ίσως τότε δικαιολογημένες γιατί υπάρχουν ακόμα αδιευκρίνιστες πτυχές των γεγονότων) αλλά σήμερα εμφανίζεται ως ιδεολογικός εκφραστής της.
5. Η ελληνική κοινωνία σε όλη την διάρκεια της εξέγερσης παρέμεινε μουδιασμένη και επιφυλακτική και δεν υποστήριξε μαζικά την εξέγερση. Μόνον τις παραμονές των γεγονότων, όταν συγγκεντρώθηκε πλήθος στην Πατησίων, φάνηκε ότι υπάρχει στήριξη, κυρίως από την νεολαία και την αριστερά.
6. Δεν νοείται να "εορτάζεται" ένα γεγονός στο οποίο Έλληνες (οι χουντικοί) σκότωσαν Έλληνες (τους φοιτητές). Μπορεί να τιμάται ένα τέτοιο γεγονός αλλά μόνον με θρήνο και περισυλλογή. Θεωρώ δε ότι η μετατροπή του σε ιδρυτικό μύθο του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης συσκότισε την ιστορική πραγματικότητα και αλλοίωσε το ηθικό του μήνυμα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είναι αυτονόητο ότι ΔΕΝ θα επιτραπούν δημόσιοι εορτασμοί για το Πολυτεχνείο όπως δεν επετράπησαν και για την 28η Οκτωβρίου. Όχι για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους αλλά για καθαρά υγιεινομικούς.
9
2 κοινοποιήσεις
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)