Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Γιάνη Βαρουφάκη-Γιατί η χτεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αυξάνει την διαπραγματευτική μας ισχύ;

Γιατί η χτεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αυξάνει την διαπραγματευτική μας ισχύ;

BY  ON 01/15/2015 • ( 2 ΣΧΟΛΙΑ )
ecj
Χτες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση που βοηθά την επόμενη ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί την αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας στην ΕΚΤ.

Ας πάρουμε από την αρχή την ιστορία. Χτες ο δικαστής Pedro Cruz Villalón εξέδωσε την απόφαση που η ΕΚΤ περίμενε με κομμένη την ανάσα εδώ και καιρό: Το πρόγραμμα ΟΜΤ αγορών κρατικών ομολόγων που εξήγγειλε ο κ. Ντράγκι το καλοκαίρι του 2012 κρίθηκε συμβατό με τις Ευρωπαϊκές συνθήκες.
Ο λόγος που η ΕΚΤ ήθελε διακαώς μια τέτοια «δικαίωση» ήταν διττός. Από την μία, η ανακοίνωση του ΟΜΤ απεδείχθη αρκετή για να ηρεμήσει τις αγορές ομολόγων τα τελευταία δύο χρόνια. Κι αυτό γιατί, παρά το γεγονός ότι ο κ. Ντράγκι δεν αγόρασε ούτε ένα ομόλογο, η προσδοκία ότι θα το έπραττε αν χρειαστεί αρκούσε έτσι ώστε να μην χρειαστεί. Αν όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφαινόταν ότι οι αγορές ομολόγων που υπόσχεται το ΟΜΤ είναι παράνομες, πολύ σύντομα η κρίση θα επέστρεφε στην αγορά ομολόγων, κάτι που η ΕΚΤ φοβόταν ιδιαίτερα. Η θετική, για το ΟΜΤ και τις αγορές ομολόγων, απόφαση του Δικαστηρίου όχι μόνο απεσόβησε την άνοδο των λεγόμενων spreads αλλά και άνοιξε τον δρόμο στον κ. Ντράγκι για την ενεργοποίηση, την 22η Ιανουαρίου, της λεγόμενης Ποσοτικής Χαλάρωσης (ΠΧ) – της μαζικής αγοράς κρατικών ομολόγων αυτή την φορά για να καταπολεμηθεί (όπως ελπίζει η ΕΚΤ) ο αποπληθωρισμός, η τελευταία έκφανση της δομικής κρίσης της Ευρωζώνης.
Screen Shot 2015-01-15 at 2.39.11 AM
Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν για την ΕΚΤ; Όχι ακριβώς. Για να εκμεταλλευτεί την ελευθερία που της εξασφάλισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να αγοράζει κρατικά ομόλογα στο πλαίσιο της ΠΧ, η ΕΚΤ πρέπει να μπορεί να αγοράζει όχι μόνο γερμανικά και ολλανδικά ομόλογα αλλά και ιταλικά και πορτογαλλικά (σημ. τα ελληνικά ομόλογα είναι ήσσονος σημασίας αν θα αγοραστούν καθώς η Ελλάς δεν εκδίδει, και δεν πρέπει να εκδίδει, όσο το χρέος της είναι μη βιώσιμο). Πρέπει, δηλαδή, η ΕΚΤ να αγοράζει μαζικά και ομόλογα χαμηλότερης αξιολόγησης, δηλαδή ομόλογα τα οποία μπορεί και να κουρευτούν κάποια στιγμή στο μέλλον. Αν δεν είναι διατεθειμένη να υποστεί κάποιες ζημίες από την αγορά ομολόγων, η ΕΚΤ δεν μπορεί να υλοποιήσει την πολιτική ΠΧ που ο ίδιος ο κ. Ντράγκι εξηγεί ότι είναι απαραίτητη (καθώς η αγορά μόνο γερμανικών ομολόγων δεν θα βοηθούσε).

Να γιατί η διαπραγματευτική θέση μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βελτιώνεται. Γιατί; Επειδή καταρρέει η νομικά αβάσιμη εμμονή ότι το καταστατικό της ΕΚΤ δεν της επιτρέπει να αποδεχθεί ποτέ απώλειες από την αγορά ομολόγων. Όπερ μεθερμηνευόμενον, η ΕΚΤ έχει το εξής δίλημμα: Είτε να προβεί στην Ποσοτική Χαλάρωση που ποθεί (για να νικήσει τον δράκο του αποπληθωρισμού) είτε να επιμείνει ότι τα ελληνικά ομόλογα που αγόρασε το 2010/1 δεν αναδιαρθρώνονται. Ας διαλέξει!
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)