Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Η απάντηση του Βαρουφάκη στη Σπυράκη για την χρεοκοπία

Ο Γιάννης ΒαρουφάκηςΟ Γιάννης Βαρουφάκης
“ Ο Βαρουφάκης απαντά στην Σπυράκη για την χρεοκοπία της χώρας ”
Δευτέρα, 12 Ιανουαρίου 2015 10:57
Στο ερώτημα της εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Μαρίας Σπυράκη, «θα χρεοκοπήσετε την Ελλάδα κ. Βαρουφάκη;», απαντά με ανάρτηση στο προσωπικό του ιστολόγιο ο υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Αθηνών, οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης, υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα έχει ήδη πτωχεύσει δύο φορές και γεννά περιοδικά χρεοκοπίες, και κατακρίνοντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι «απαιτεί από το πτωχευμένο κράτος που υπηρετεί να δανείζεται από τους πολίτες ώστε να την αποπληρώνει για το λάθος που εκείνη έκανε».

Διαβάστε το κείμενο του Γιάννη Βαρουφάκη:

Από το 2010 δέχομαι επιθέσεις από την κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου ότι θέλω να δω την Ελλάδα να πτωχεύει. Νιώθω σαν τον γιατρό που κάνει διάγνωση κακοήθη όγκου και οι συγγενείς τον χαρακτηρίζουν Αρχιερέα του Καρκίνου. Τα πράγματα είναι απλά. Το 2010 το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε. Και τι κάναμε; Δυστυχώς η επίσημη Ευρώπη αποφάσισε να προσποιηθεί ότι αυτό το πρόβλημα μπορούσε να ξεπεραστεί με το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία υπό τον όρο δημοσιονομικών μέτρων που, με μαθηματική ακρίβεια, θα συρρίκνωναν το εθνικό εισόδημα από το οποίο θα έπρεπε να αποπληρωθούν τόσο τα νέα όσο και τα παλαιότερα δάνεια. Ένα πρόβλημα χρεοκοπίας αντιμετωπίστηκε σαν να ήταν πρόβλημα ρευστότητας. Έτσι μετετράπη σε χρόνια χρεοκοπία.

Θυμίζω ότι, και επισήμως, η Ελλάς πτώχευσε μία φορά την Άνοιξη του 2012 (με το PSI) και μία φορά τον επόμενο Δεκέμβρη (με την λεγόμενη «επαναγορά χρέους»). Η συγκυβέρνηση, και ο κ. Παπανδρέου σήμερα, επαγγέλονται νέες μεγάλες επιμηκύνσεις των αποπληρωμών που και αυτές θα καταγραφούν ως άλλη μία πτώχευση επειδή απομειώνουν την διαχρονική αξία των χρημάτων που έχουν λαμβάνειν οι εταίροι μας.

Όπερ μεθερμηνευόμενον, η Ελλάς είναι μονίμως πτωχευμένη και, ως αποτέλεσμα, περιοδικά γεννά χρεοκοπίες. Στόχος του συστήματος είναι η επέκταση της χρεοκοπίας στο διηνεκές προσποιούμενοι συστηματικά ότι… διασωθήκαμε. Δικός μας στόχος είναι να μπει ένα τέλος στην μόνιμη πτώχευση. Εμείς απλά θα θέσουμε ένα τέλος στην απάτη αυτή βγάζοντας την χώρα από το καθεστώς μόνιμης χρεοδουλοπαροικίας.

Ας έρθουμε τώρα στα ομόλογα κατοχής της ΕΚΤ. Πως ήρθαν στην κατοχή της; Η ΕΚΤ εν τη ανοησία του κ. Τρισέ τα αγόρασε μπας και αποτρέψει την ελληνική έξοδο στις αγορές. Απέτυχε. Δεν μας βοήθησε καθόλου αυτή η αγορά. Μηδέν εις το πηλίκον. Αν δεν τα είχε αγοράσει, θα είχαν κουρευτεί κατά 90% το 2012. Από το 2012 μας ζητά να τους τα αποπληρώνουμε στην τιμή που πλήρωσαν. Κι επειδή δεν έχουμε να τους τα δίνουμε απαιτούν να τα δανειζόμαστε με τόκο από το Μηχανισμό Στήριξης, από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, για να τους τα δίνουμε. Είναι ανήκουστο. Πότε ξανάγινε μια κεντρική τράπεζα να απαιτεί από το πτωχευμένο κράτος που υπηρετεί να δανείζεται από τους πολίτες ώστε να την αποπληρώνει για το λάθος που εκείνη έκανε; Εμείς θα κοιτάξουμε στα μάτια τον γερμανό φορολογούμενο και θα του πούμε: «Άλλη μια φορά μας εξαναγκάζουν να δανειστούμε από σένα και από την Κεντρική μας Τράπεζα για να τα δώσουμε στην Κεντρική μας Τράπεζα αν και γνωρίζουν πως δεν θα μπορέσουμε να σε ξεπληρώσουμε. Ως πτωχευμένοι κρίνουμε ότι δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να σου πάρουμε κι άλλα χρήματα τα οποία ούτε θα σου τα αποπληρώσουμε, εν τέλει, ούτε και μπορούμε να τα επενδύσουμε στην οικονομική μας ανάπτυξη.»

Αν στο Eurogroup δεν δεχθούν την συζήτηση μαζί σας, και επιμείνουν στη τυφλή εφαρμογή των συμφωνηθέντων, τι θα κάνετε; Θα τινάξετε το Eurogroup στον αέρα;

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί όσο η ελληνική κοινωνική οικονομία τελεί υπό καθεστώς συνεχούς δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού. Η εμμονή σε αυτές τις αδιέξοδες, μισανθρωπικές πολιτικές, στην άρνηση της απλής αριθμητικής, κοστίζει στον γερμανό φορολογούμενο ακριβά και στην δημοκρατική Ευρώπη περισσότερο.

Πρέπει κανείς να έχει πολύ κακή άποψη για την Ευρώπη για να πιστεύει ότι μια τέτοια στάση της νέας ελληνικής κυβέρνησης θα οδηγήσει την Ευρώπη στο να πνίξει μια δημοκρατικά άρτι εκλεχθείσα κυβέρνηση. Μόνο η απέλπιδα προσπάθεια ενός καταρρέοντος καθεστώτος εδώ στην Ελλάδα μπορεί να διανοηθεί και να τρομοκρατεί για κάτι τέτοιο.
Ετικέτες:
Σχετικά Άρθρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)