Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Γράμμα από την Κύπρο στον πρωθυπουργό της Ελλάδος Αλέξη Τσίπρα

Παρασκευή, 30 Ιανουαρίου 2015
Γράμμα από την Κύπρο στον πρωθυπουργό της Ελλάδος Αλέξη Τσίπρα

Αδελφέ μου Αλέξη καλημέρα από μια ηλιόλουστη Κύπρο. Το γράμμα αυτό είναι πολύ πιθανό να μη φτάσει ποτέ κοντά σου, αν και το εύχομαι ολόψυχα.
Έμαθα ότι τη Δευτέρα θα είσαι κοντά μας και με συγκινεί ιδιαίτερα η επίσκεψη σου και το ότι είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψη που πραγματοποιείς ως πρωθυπουργός. Ήμουν παιδί του δημοτικού όταν μας ήρθε ο Αντρέας – ένας ήταν ο Αντρέας – και θυμάμαι αποσβολωμένος την εμπειρία όταν χιλιάδες μαθητές δημοτικού παραταχθήκαμε με τις ελληνικές σημαιούλες κατά μήκος του δρόμου όπου θα περνούσε η πομπή. Θυμάμαι την προσωπική μου απορία, ανακατωμένη με απέχθεια για μια πράξη επιβεβλημένη και στην οποία ούτε λόγο είχα ούτε και κατανοούσα. Σήμερα ως ενήλικας εύχομαι οι γυμνοσάλιαγκες που κυβερνούν τον τόπο μου να μην προβούν σε παρόμοιες πράξεις.
Αλέξη, εύχομαι ολόψυχα και από τα βάθη της γήινης μου ύπαρξης να πετύχεις στο τιτάνιο έργο που έχεις αναλάβει εσύ και η κυβέρνηση σου. Εύχομαι ολόψυχα να καταφέρετε να αναστήσετε τη μάνα μας στα πόδια της και να φωτίσετε ολόκληρο τον κόσμο με την προσπάθεια σας. Εύχομαι ολόψυχα να αγκαλιάζεις και εσύ τη στάση των 62 μελών του κόμματος σου οι οποίοι μας βλέπουν και μας αισθάνονται σαν τους μακρινούς αδελφούς και αδελφές και προτείνουν ξανά τον κοινό αγώνα βασισμένο στις αρχές του Ελληνισμού και της αριστεράς. Εδώ πρέπει να σου ομολογήσω ότι ανησυχώ διότι έχω γνωρίσει από πρώτο χέρι και τις άλλες φωνές μέσα στο κόμμα σου οι οποίες με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν το 2004 να με πείσουν να πω «Ναι» στο σχέδιο Ανάν.
Δέξου το γράμμα αυτό σαν μια αδελφική προειδοποίηση για την επίσκεψη σου της Δευτέρας, μια ενημέρωση αδελφού προς αδελφό μακριά από τα δώματα της εξουσίας στην οποία κινείσαι και πιθανώς με περιεχόμενο που δεν πρόκειται να σου πει ή να σου γράψει κάποιος διπλωμάτης.
Αλέξη, τη Δευτέρα θα σε προϋπαντήσουν γυμνοσάλιαγκες. Βδελυρά ανθρωπάρια τα οποία έχουν ήδη πουλήσει την ψυχή και το πνεύμα τους. Εντολοδόχοι ξένων που κυβερνούν εξαπατώντας το λαό και αντιπολιτευόμενοι που συμφωνούν τόσο στην εξαθλίωση του λαού μας όσο και στο ξεπούλημα του τόπου μας στον επεκτατισμό της Τουρκίας.
Πίσω από τα χαμόγελα και τις χειραψίες που θα ανταλλάσσουν μαζί σου θέλω να ξέρεις ότι κρύβεται ένα αβυσσαλέο μίσος σε όλα εκείνα που διακηρύσσεις ότι αντιπροσωπεύεις.
Από τη μια, η ψευδοεθνικόφρονα κυβερνητική παράταξη σε βλέπει σαν ένα «κομμουνιστή» παιδαρέλι – κοπελλουρούδιν όπως λέμε στην πανάρχαια μας διάλεκτο. Το βράδυ της εκλογής σου ο ίδιος ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος Νίκος Τορναρίτης προειδοποιούσε επικαλούμενος Θεούς και δαίμονες αφήνοντας να νοηθεί ότι θα καταστρέψεις την Ελλάδα.
Από την άλλη, η ψευδοαριστερή παράταξη σε βλέπει σαν ένα αγκάθι στο μάτι διότι αν καταφέρεις να πετύχεις θα τους ξεγυμνώσεις ανεπανόρθωτα και διαπαντός για τη δική τους υποκρισία. Η ψευδοαριστερά, που στην Κύπρο ταυτίστηκε με τον σταλινισμό και την αποικιοκρατία, που δεν έριξε ούτε μία σφαίρα στους κατακτητές, έβγαλε τα ΜΑΤ και τα τεθωρακισμένα ενάντια στο λαό στις εκδηλώσεις των αγανακτισμένων και μας βομβάρδισε με χημικά. Στο τέλος, η κυβέρνηση της "αριστεράς" του Δημήτρη Χριστόφια  μας έφερε και την τρόικα.
Οι δύο αυτοί πόλοι της πολιτικής μοιάζουν τόσο πολύ με το δικέφαλο τέρας που μόλις πάταξε ο ελληνικός λαός εκλέγοντας σε. Ο ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤισμός σας έχει το δίδυμο αδελφάκι του στον ΔΗΣΑΚΕΛισμό μας. Και, Αλέξη, εμείς δε βλέπουμε κανένα φως στην άκρη της σήραγγας διότι όλοι οι υπόλοιποι εξυπηρετούν τα προσωπικά τους συμφέροντα, τη στιγμή που όπως ο κοινός μας φίλος Χάρυ Κλύνν έλεγε «Τρώει σκατά ο λαός»...
Όλοι οι γυμνοσάλιαγκες που θα συναντήσεις επιθυμούν να πάρουν κατι από τη φρεσκάδα σου ή ακριβώς το αντίθετο. Αν είχαν τη δύναμη και τη δυνατότητα θα σε έθαβαν στο Τάρταρο να μην μπορεί κανένας να σε δει ή να σε ακούσει.
Δεν ξέρω αν στο σύντομο σου πέρασμα από τον μικρό μας τόπο θα έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις και να μιλήσεις με ανθρώπους του λαού. Αν τα καταφέρεις, θα είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου ως πολιτικός και ως άνθρωπος. Πίσω από τους κοστουμαρισμένους λιμοκοντόρους και τις λιμουζίνες τους, πίσω από τις κουστωδίες των σφογγοκωλάριων και τα σαλιαρίσματα τους υπάρχει, Αλέξη, ένας υπέροχος λαός που υπομένει στωικά τζιαι που καρτερά μέρα νύχτα να φυσήσει ένας αέρας Ελευθερίας για όλους μας.
Επισκέψου, αν μπορείς, τον τύμβο της Μακεδονίτισσας και τα φυλακισμένα μνήματα στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας. Κάτω από το χώμα τους είναι θαμμένη η ψυχή της κοινής μας πολιτισμικής πορείας ως Έλληνες. Και περιμένει σαν σπίθα κάποιους να ανάψουν ξανά τη φλόγα που θα κάψει τη δική μας ολιγαρχία.
Επισκέψου χωρίς γραβάτες και τυμπανοκρουσίες ένα απλό φυλάκιο της Εθνικής Φρουράς μέσα στην μεσαιωνική πόλη της Λευκωσίας. Γνώρισε από κοντά τα παιδιά του λαού που Υπηρετούν απέναντι στο ισλαμοφασιστικό τέρας που μας απειλεί και αισθάνθου, αν μπορείς, την αγάπη μας και την αγάπη τους για την παρουσία σου ως αδελφού μας.
Επιδίωξε, αν μπορείς, να συναντήσεις τους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας του Μαρί για να αντιληφθείς ότι στην Κύπρο γεννιούνται ακόμη γυναίκες και παιδιά με μεγαλοσύνη ψυχής βγαλμένη από τους αρχαιότερους στίχους του Ευριπίδη και του Σοφοκλή.
Προσπάθησε να συναντήσεις αν γίνεται και τους αδελφούς μας Τουρκοκύπριους. Απόφυγε σε παρακαλώ τους χρηματοδοτούμενους και τα τσιράκια της Άγκυρας τους γνωστούς των ανανιστών του κόμματος σου και τους παρατρεχάμενους της Αμερικανικής πρεσβείας. Πιες ένα καφέ με τον Σενέρ Λεβέντ και τον Ιμπραχήμ Αζίζ και ρούφα τα αριστερά λόγια σοφίας τους και την αγάπη τους για την κοινή μας πατρίδα.
Τέλος, πέρνα αν θες και από το δημοτικό σχολείο Αγίου Αντωνίου όπου εργάζομαι να σε φιλοξενήσουμε σαν δικό μας άνθρωπο και να δεις με τα μάτια σου πώς ο τόπος μας υποδέχεται και αγκαλιάζει τα παιδιά των μεταναστών. Σε παρακαλώ μόνο, αν τα καταφέρεις, να μη φέρεις μαζί σου και την κουστωδία των γυμνοσάλιαγκων. Είναι κρίμα να λερώσουμε το σχολείο και τις ψυχές των παιδιών με τις εκκρίσεις των σιελογόνων αδένων τους.
Καλώς να μας έρτεις Αλέξη. Καλή δύναμη και καλόν Αγώνα!
Φιλικά
Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com


[Πηγή: CyprusIndyMedia.org, 30/01/2015]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)