Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Γιώργος Βήχας-καρδιολόγος: ΣΥΡΙΖΑ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΑΤΤΙΚΗΣ





Γιώργος Βήχας

 Σε αυτές τις κρίσιμες εκλογές τίθεται σε όλους μας το ερώτημα: συνεχίζουμε με τις πολιτικές των τελευταίων πέντε χρόνων, πολιτικές που έχουν οδηγήσει την κοινωνία μας σε μια πρωτοφανή ανθρωπιστική καταστροφή, πολιτικές που επιβλήθηκαν με το ψέμα και τον φόβο, πολιτικές που υπονομεύουν το μέλλον το δικό μας αλλά και των μελλοντικών γενεών; Η απάντηση φυσικά είναι ΟΧΙ! Ήρθε η ώρα της ανατροπής! Ήρθε η ώρα της επανάκτησης της Εθνικής μας κυριαρχίας, επανάκτησης της αξιοπρέπειας σε έναν λαό πληγωμένο και εξαθλιωμένο, ήρθε η ώρα της ελπίδας για ένα μέλλον που μας αξίζει και δικαιούμαστε.
Τα τελευταία χρόνια βίωσα στην πρώτη γραμμή τις επιπτώσεις των εγκληματικών πολιτικών στον χώρο της υγείας. Ανασφάλιστοι ασθενείς που τους στέρησαν το δικαίωμα στην υγεία με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε αναπηρία αλλά και στον θάνατο, ή που μετακύλυσαν το χρέος της νοσηλείας τους στην εφορία με αποτέλεσμα πολλοί συνάνθρωποί μας να είναι χρεωμένοι στο δημόσιο επειδή η κυβέρνηση με τις μνημονιακές πολιτικές τους στέρησε αρχικά την εργασία και κατόπιν την ασφαλιστική κάλυψη. Διάλυση της δημόσιας υγείας τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας.
Σε αυτές τις κρίσιμες εκλογές συντάχτηκα με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ γιατί η πρώτη του προτεραιότητα είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, γιατί συμφωνώ πως το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο και το ''κούρεμα'' του αποτελεί το σημείο μηδέν για ανασυγκρότηση της χώρας και γιατί πιστεύω πως για τις εγκληματικές πολιτικές οι ευθύνες όλων αυτών που τις υλοποίησαν δεν είναι μόνο πολιτικές είναι και ποινικές και πρέπει όλοι αυτοί να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη!
Δεν πιστεύω στη λογική της '' ανάθεσης'' με την ψήφο μας σε κόμμα ή σε πρόσωπα για την διαχείριση της εξουσίας, εκτός της ψήφου μας η ενεργός συμμετοχή όλων μας είναι απαραίτητη για την μεγάλη ανατροπή!
ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Γιώργος Βήχας
Υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στο υπόλοιπο Αττικής

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα:
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1961. Είμαι γιατρός καρδιολόγος.
Σπούδασα στην Ιατρική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εργάζομαι στο δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας, στο ΠΕΔΥ Αγίου Δημητρίου (πρώην ΙΚΑ και ΕΟΠΥΥ) από το 1995.
Είμαι μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών από τον Νοέμβριο του 2014.
Το 2011 όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι ανασφάλιστοι ασθενείς γεννήθηκε η ιδέα ενός κοινωνικού ιατρείου με σκοπό την παροχή δωρεάν ιατροφαρμακευτικής βοήθειας σε άπορους και ανασφάλιστους ασθενείς και τον Δεκέμβριο του 2011 μαζί με άλλους πολίτες δημιουργήσαμε το πρώτο κοινωνικό ιατρείο στην Αθήνα, το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.
Και ένα βίντεο από το συνέδριο Health Forward όπου παρουσίασα την τραγική κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας της χώρας μας https://www.youtube.com/watch?v=6jK8HeyWmNI
https://www.facebook.com/costas.tsiantis
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)