Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Έρχεται κούρεμα του χρέους - ΕΠΙΚΑΙΡΑ



Έρχεται κούρεμα του χρέους


Ομοβροντία για να καταστεί βιώσιμο - Η Ευρώπη υιοθετεί τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ...
Ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Πέδρο Σάντσεθ, παρουσίασε, μάλιστα, σχέδιο δέκα σημείων για τη διευκόλυνση της πληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους, καλώντας ταυτόχρονα το Βερολίνο να σταματήσει τις παρεμβάσεις στα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα El País, το σχέδιο Σάντσεθ προβλέπει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μείωση των επιτοκίων και υιοθέτηση του ευρωομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ο Ισπανός σοσιαλιστής ηγέτης δήλωσε δε ότι συζήτησε ήδη το σχέδιό του για την Ελλάδα με τους σοσιαλιστές ομολόγους του στη Γαλλία και την Πορτογαλία αλλά και με τους ηγέτες του βρετανικού Εργατικού Κόμματος. Αυτή την εβδομάδα επρόκειτο επίσης να μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να συζητήσει το σχέδιό του για το ελληνικό χρέος με την αμερικανική ηγεσία.
Μεταστροφή
Το σημαντικό είναι ότι οι περισσότεροι αναλυτές στην Ευρώπη συγκλίνουν πλέον στην άποψη ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Και, το σημαντικότερο, αυτό που ζητείται δεν είναι η ολική διαγραφή του χρέους, αλλά η δραστική μείωσή του ώστε να καταστεί βιώσιμο. Μπορεί να διαγραφεί πολύ μεγάλο μέρος του χρέους ουσιαστικά... χωρίς να ανοίξει μύτη. Γιατί σήμερα η Ελλάδα δεν χρωστά σε ιδιωτικές τράπεζες, αλλά σε κράτη της Ευρωζώνης, σε ευρωπαϊκούς θεσμούς και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αν, λοιπόν, μια ελληνική κυβέρνηση ζητήσει επίμονα να «κουρευτεί» το χρέος, τα πάντα συναρτώνται με την πολιτική βούληση των ηγετών. 
Οι εναλλακτικές
Πιο ρεαλιστικές, ωστόσο, θεωρούνται από ολοένα και περισσότερους οι ιδέες που θέλουν να γίνεται μια απομείωση του ελληνικού χρέους, χωρίς όμως να υπάρχει και «κούρεμά» του. Πρόκειται για λύσεις οι οποίες θεωρούνται πιο «εύπεπτες» για το γερμανικό και εν γένει το ευρωπαϊκό κοινό. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να μηδενιστούν τα επιτόκια που καταβάλλει η Ελλάδα για τα δάνεια του πρώτου Μνημονίου που ήταν διμερή. Η Ελλάδα είχε συνάψει ξεχωριστή δανειακή σύμβαση με κάθε χώρα της Ευρωζώνης. Το επιτόκιο αυτών των δανείων είναι ίσο με το Euribor συν 0,5%. Οπότε το 0,5% θα μπορούσε να διαγραφεί και το όφελος για το χρέος υπολογίζεται σε περίπου 6,5 δις ευρώ σε βάθος χρόνου.
Φοβού τους... Γερμανούς και δώρα φέροντας
Η ανακίνηση του ζητήματος περικοπής του ελληνικού δημόσιου χρέους με γερμανική πρωτοβουλία, μεσούντος, μάλιστα, του προεκλογικού αγώνα στη χώρα μας, συνιστά πρωτίστως πολιτική και όχι τόσο χρηματοοικονομική υπόθεση. Εξ αυτού και πρέπει να εξετάζεται σε πολιτικό πλαίσιο η ιδέα, εκτιμώμενη μέσα απ’ όλες τις άλλες παραμέτρους που συνολικά την καθορίζουν.
Απ’ όσα έχουν γνωστοποιηθεί στη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου, αλλά και βάσει των σχολιασμών που ακολούθησαν, φαίνεται ως βέβαιο ήδη ότι το θέμα συζητείται πλέον σε «υψηλά κλιμάκια» των Βρυξελλών, καθώς και στα ενδότερα του καγκελαριακού περιβάλλοντος του Βερολίνου. Κι ενώ μια τέτοια γερμανόπνευστη κίνηση θα μπορούσε να εκληφθεί και ως είδος «καλοπιάσματος» ή «δώρου» προς τον Αλέξη Τσίπρα, επείγει μάλλον να διερευνηθεί σε βάθος το πολιτικό νόημα της πρωτοβουλίας για «κόψιμο» του ελληνικού χρέους. Είναι σαφώς πρόδηλα τα ερωτήματα για αναμενόμενα ή συνομολογημένα ανταλλάγματα, ενώ εκεί ελλοχεύει μάλλον και πιθανό σχέδιο εγκλωβισμού μιας αναμενόμενης αριστερής ελληνικής κυβέρνησης.

Περισσότερα στα Επίκαιρα που κυκλοφορούν την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)