Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Από πού πηγάζει το ΠΟΤΑΜΙ ;

Εθνικές Εκλογές 2015 Το Ποτάμι

Το Ποτάμι πηγάζει από τους καναλάρχες. Θα αναλύσουμε το ποσοστό του και πώς προέκυψε εντός κοινοβουλίου, με μια μικρή ιστορική αναδρομή. Το καθεστώς των καναλαρχών-εργολάβων γνώριζε την κρίση και ότι θα πρέπει να σώσει τις τράπεζες άλλη μια φορά. Από το 1975 έχουν διασωθεί τράπεζες τουλάχιστον πέντε φορές (1975, 1985, 1989, 1995 και 2008). Τα υλικά με τα οποία διέσωζαν τις τράπεζες στο παρελθόν ήταν γνωστά, παλιά και δοκιμασμένα. Αυτή την φορά όμως υπήρχε ένα πρόβλημα… το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ μετά το 1991 βαθμιαία αποποιήθηκε την μπρεζνιεφική στολή του και άρχισε να προβάρει εκ νέου τη σταλινική. Στήριγμα από το ΚΚΕ αυτή τη φορά δεν θα είχαν.
Για το ΠαΣοΚ ήξεραν ότι θα υποστεί πιέσεις και κάτω από το βάρος του μνημονίου θα συνθλιφτεί. Υπήρχε όμως ένα απρόβλεπτο γεγονός. Οι πλατείες και η αγανάκτηση του 2011 οδήγησαν στη μετατόπιση του κέντρου προς το ΣΥΡΙΖΑ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι δεύτερο κόμμα, είχαμε και κάποια άλλα νέα δεδομένα. Στη διάσωση των τραπεζών της εποχής μας το κίνημα είχε περισσότερα αντανακλαστικά, ήταν ωριμότερο για να μην ανεχθεί τα ίδια και προπαντός δεν ήθελε να φορτωθεί τη διάσωση των τραπεζών. Το κενό του ΠαΣοΚ λοιπόν έπρεπε να καλυφθεί με κάθε τρόπο για να αποτελέσει την ασφαλιστική δικλείδα για την συγκυβέρνηση με την δεξιά. Το ΚΚΕ μας τελείωσε, ο ΣΥΡΙΖΑ με την δυναμική της αυτοδυναμίας δεν είχε καμμία πρόθεση να συναινέσει, άρα τι μας έμενε; Η δημιουργία ενός νέου κόμματος που θα εξασφάλιζε την συνέχεια των πολιτικών του μνημονίου αλλά και θα ανέκοπτε το κύμα των δυσαρεστημένων προς το ΣΥΡΙΖΑ.
Η μόνη λύση λοιπόν ήταν να σύρουν στο χορό κομμάτι της αριστεράς. Ο σύμμαχος που βρήκαν εκφράστηκε στο πρόσωπο του Κουβέλη. Αυτό λοιπόν που συνέβη με τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ το 2010 ήταν μια από τα ίδια «όταν το ΠΑΣΟΚ δεν πάει καλά – κάτι συμβαίνει στην ανανεωτική αριστερά». Σκοπός της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η συγκυβέρνηση όπως του 1990. Κάτω από αυτό το πρίσμα προέκυψε η ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ προωθήθηκε συστηματικά από τα ΜΜΕ ως το εναλλακτικό ΠαΣοΚ, που θα διασφάλιζε την πορεία της χώρας σε ένα ομαλό-δημοκρατικό δρόμο, ως το χαλινάρι που θα μάζευε τα μπλε και πράσινα άλογα. Το πρόστυχο όνομα της υπηρέτησε και το βρώμικο επικοινωνιακό ρόλο της θεωρίας των δύο άκρων. Δημοκρατική Αριστερά! Λες και υπάρχει κάποια άλλη αριστερά που δεν είναι δημοκρατική!!! Αυτά τα ονόματα καθόλου τυχαία δεν προκύπτουν και καλλιεργούν στους ψηφοφόρους ψευδείς εντυπώσεις, εξαπατώντας τους. Να σας θυμίσουμε το ότι το ΠαΣοΚ αναφέρεται ως σοσιαλιστικό. Το πρόγραμμά του ουδέποτε είχε σχέση με το σοσιαλισμό.
Η ΔΗΜΑΡ λοιπόν ήταν το χαρτί του αστικού συστήματος με τρεις αποστολές:
1. Να αποτελέσει το ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση των αγανακτισμένων
2. Να ελέγξει τη ροή των δυσαρεστημένων και να ανακατανείμει την τράπουλα στο χώρο του κέντρου
3. Να δώσει το απαραίτητο στήριγμα για τη διάσωση των τραπεζών και την εφαρμογή των μνημονίων. 
Μπήκε μέσα στην κυβέρνηση και πολύ απλά κάηκε διότι δεν μπορούσε να σταθεί πολιτικά. Τα προβλήματα ήταν σύνθετα και ο λόγος της πολύ ξύλινος για να είναι πιστευτή. Η προσπάθεια να σταθεί μόνο με επικοινωνιακά μέσα δεν ήταν επαρκής με εκφραστή τον Κουβέλη. Υπήρχε ραγδαία ριζοσπαστικοποίηση και κατάρρευση του πολιτικού κατεστημένου. Η μη αναμενόμενη πλήρης διάλυση του ΠΑΣΟΚ ανάγκασε σε σπασμωδικές κινήσεις για δημιουργία πολιτικού χώρου που θα διασφάλιζε τις πολιτικές του μνημονίου… μην ξεχνάτε τις πρωτοβουλίες και τις υπογραφές που συγκεντρώνονταν μέχρι εκείνη την στιγμή αλλά δεν έβρισκαν αντίκρισμα στην κοινωνία.

Θα έπρεπε λοιπόν με κάθε τρόπο να δημιουργηθεί μια νέα ΔΗΜΑΡ που θα συγκρατούσε εκ νέου τους δυσαρεστημένους κοντά στο κέντρο. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, με πιο γνωστή την πρωτοβουλία των 58, γεννήθηκε το ΠΟΤΑΜΙ. Στο χρόνο που διαπίστωσαν οι καναλάρχες ότι στερεύει η δεξαμενή της ΔΗΜΑΡ, έβαλαν μπροστά την βιομηχανία κατασκευής ειδήσεων εκ νέου. Δευτέρα ανακοινώθηκε το κόμμα, Τρίτη είχε 8,5% δημοσκοπικό ποσοστό. Είναι προφανές ότι μας περνούν για ηλίθιους. Ακολούθησε ένα μπαράζ εμφανίσεων, σε ώρες αιχμής, σε εκπομπές πρώτης τηλεθέασης. Τα μηχανάκια της AGB, καθοδηγούσαν τις προνομιακές εμφανίσεις του Θεοδωράκη. Τελικά το Mega σε συνεργασία με το SKAI κατέβασαν το κόμμα στις ευρωεκλογές. Είχαν συνδιαμορφώσει το πλαίσιο μέσα από το protagon.
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα τραγελαφικά. Κόμμα χωρίς κομματικό παρελθόν αλλά με μεταγραφές από ΠαΣοΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΔΡΑΣΗ. Κόμμα που δεν θα είχε Γενικούς Γραμματείς και πολιτικούς της τελευταίας τετραετίας αλλά τελικά είχε στην πρώτη γραμμή μόνο τέτοια στελέχη! Δεν βρέθηκε ούτε ένα κανάλι να τους αδειάσει. Τυχαίο; Μόνο στο διαδίκτυο πάλεψαν οι μπλόγκερς να διαδώσουν την αλήθεια. Το Ποτάμι συνέχισε να ρέει ακόμα και μετά την αποκάλυψη των σκανδάλων, ακόμα και μετά τις επικίνδυνα ανιστόρητες τοποθετήσεις για το Πολυτεχνείο, τη χούντα, τον εμφύλιο. Όλα αυτά μας λέει τα έκανε χωρίς λεφτά, χωρίς ΜΜΕ και μόνο με εθελοντές… η διαφήμιση όμως στη google κοστίζει πολλά λεφτά για όσους γνωρίζουν. Στην τηλεόραση επίσης ο τηλεοπτικός χρόνος έχει κόστος ακριβό. Για τον Θεοδωράκη ήταν όλα «τσάμπα»!!! Το χρόνο άλλωστε του τον εξαργύρωσαν όταν προωθούσε τους ναζί. Όταν έκανε αυτές τις εμετικές εκπομπές για το Π. Φύσσα και τον Μιχαλολιάκο.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η εκλογική συνεργασία με τους νεοφιλεύθερους της Δράσης! Το κόμμα του Μάνου, του Σκυλακάκη, της Ξαφά, του Βερεμή… Άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις και αποχωρήσεις. Τα ΜΜΕ όμως, όλως τυχαία τις έπνιξαν. Δεν ακούστηκε τίποτα! Όλα δούλευαν ρολόι για το κόμμα του Μπόμπολα. Ναι, μας περνούν για ηλίθιους. Κεντροαριστερό κόμμα σε συνεργασία με νεοφιλελεύθερους! Τόσο πολύ μας υποτιμούν. Με την τάξη που εκπροσωπεί τα προγράμματα του ΔΝΤ! Αόριστες απαντήσεις σε φλέγοντα ζητήματα για μια κοινωνία που μαστίζεται από φτώχεια. Θα τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα. Με τι υλικά; Με τα υλικά του παρελθόντος! Τι θα γίνει με τους ολιγάρχες; Ποιοι είναι οι ολιγάρχες; Τι θα γίνει με τις τράπεζες; Πως θα αντιμετωπίσεις την ανθρωπιστική κρίση; Τι σημαίνει διαπραγμάτευση; Απάντηση: ΕΓΩ είμαι καλός στη διαπραγμάτευση!!! Ναι αυτή ήταν η μόνη απάντηση… ποια ρήξη λοιπόν θα μπορούσε να έχει με τους ολιγάρχες από τους οποίους στήθηκε για να μπει στο κοινοβούλιο; ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμμία.
Αν θέλετε να διαβαθμίσετε την επικινδυνότητα των κομμάτων Το Ποτάμι είναι πιο επικίνδυνο από την Χρυσή Αυγή. Και ο λόγος είναι ένας. Η Χρυσή Αυγή δεν έχει κρυφή ατζέντα. Ξέρουν πολύ καλά τόσο οι ψηφοφόροι της όσο και εμείς, το σκοταδισμό που εκπροσωπεί. Η κοινωνία στο βαθμό που μπορεί έχει αντιληφθεί τί είναι η Χρυσή Αυγή. Και όταν γνωρίζεις τον αντίπαλό σου είναι πιο εύκολο να τον αντιμετωπίσεις. Για Το Ποτάμι όμως; Για Το Ποτάμι δεν ξέρουμε την πραγματική του ατζέντα του. Σου αυτοπροσδιορίζεται ως φιλολαϊκό, ριζοσπαστικό, αναγεννητικό αλλά, οι συνταγές των οικονομικών δολοφόνων του ΔΝΤ βρίσκονται μέσα στο Ποτάμι. Και τις συνταγές αυτές τις έχουμε δει στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έχουμε δει απίστευτες αναλογίες ποσοστών θνησιμότητας, υποσιτισμού, αναλφαβητισμού, και "ανάπτυξης, πλεονασμάτων, ανταγωνιστικότητας". Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ στηρίζουν Το Ποτάμι. Μόνο κεντροαριστερό κόμμα δεν είναι Το Ποτάμι. Αυτή την κρυφή ατζέντα να φοβάστε. Ποιος περίμενε το ΠαΣοΚ να γίνει πιο νεοφιλελευθερο από τους νεοφιλελεύθερους; Ποιος περίμενε ότι ΜΟΝΟ του θα έφερνε το ΔΝΤ στη χώρα; Προσοχή μην παρερμηνεύσετε τα λεχθέντα μας. Η στάση μας για τους φασίστες είναι γνωστή. Οι διάφοροι "καλοθελητές" που θα θελήσουν να διαστρεβλώσουν το νόημα των όσων λέμε δεν έχουν θέση εδώ. Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάστε λέει μια παροιμία και αντικατοπτρίζει πλήρως τον οχετό που κρύβει Το Ποτάμι.

Το Ποτάμι λοιπόν είναι ένας ακόμη λύκος ντυμένος πρόβατο. Το Ποτάμι απέδειξε την δύναμη που έχουν τα ΜΜΕ και πώς διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Ένα κόμμα γεννημένο από τις δημοσκοπήσεις των οποίων την αξιοπιστία λίγο έως πολύ οι περισσότεροι μπορούμε να αντιληφθούμε. Το ΠΟΤΑΜΙ δεν θα πάρει ποτέ την εξουσία. Δεν την θέλει την εξουσία. Άλλος είναι ο ρόλος των νεοφιλελεύθερων υπό το μανδύα της σοσιαλδημοκρατίας. Αρκεί να δείτε τη σοσιαλδημοκρατία στη Γερμανία, μετά τη διάσωση των τραπεζών στη Γερμανία το 1998 με τον Σρέντερ, για να καταλάβετε το ρόλο της. Απλά θέλουν ένα κόμμα που θα δίνει πλειοψηφία είτε στη δεξιά του Μπαλτάκου είτε στη δεξιά του Αντώναρου. Αυτή είναι η χρησιμότητα αυτού του πολιτικού εξαμβλώματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)