Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Δαμιανός Χ. Βασιλειάδης Υποψήφιος βουλευτής στην Β΄ Αθηνών, συνεργαζόμενος με τους Ανεξάρτητους Έλληνες

Δαμιανός Χ. Βασιλειάδης
 Υποψήφιος βουλευτής στην Β΄ Αθηνών, συνεργαζόμενος με τους Ανεξάρτητους Έλληνες
                   Αθήνα, 10.1.2015                                                                                                                                                                                       
 Ανοιχτή επιστολή
στους απανταχού Ποντίους και Ποντιακούς Συλλόγους
                                                                                  
Αγαπητέ συμπατριώτη,
υποβάλλω υποψηφιότητα στην Β΄ Αθηνών ως εκπρόσωπος των Πατριωτικών Δυνάμεων του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, συνεργαζόμενος με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Σε αντίθεση με Έλληνες πολίτες που ακολουθούν προσωπική ή κομματική στρατηγική και τους διακρίνει ιδιοτέλεια, επιλέγω και στηρίζω μια ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, η οποία  δεν είναι ούτε δεξιά, ούτε αριστερή, ούτε εθνικιστική, ούτε διεθνιστική, αλλά καθαρά πατριωτική, γιατί συνδυάζει τα θέματα της Εθνικής Ανεξαρτησίας με τα κοινωνικά, δηλαδή τα εθνικά με τα οικονομικά.
Συνεργάζομαι με τα πατριωτικά κινήματα, στα οποία συγκαταλέγονται και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Η επιλογή σου θα καθορίσει τις εξελίξεις στην Ελλάδα, θετικές ή αρνητικές.
Αν θέλεις άξιους αντιπροσώπους (με ήθος και ανιδιοτέλεια) στην Βουλή, μάθε από το κατωτέρω βιογραφικό, ότι ένας απ’ αυτούς είναι και o Δαμιανός Χ. Βασιλειάδης. Κρίνε και πράξε!

Βιογραφικό σημείωμα
Ο Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, καθηγητής Γερμανικών, συγγραφέας, φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της γενέτειράς του, Φλώρινα και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου σπούδασε Παιδαγωγικά, Ψυχολογία και Γερμανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Πήρε ενεργό μέρος στο ελληνικό και γερμανικό φοιτητικό κίνημα και στην ίδρυση της Ποντιακής Λέσχης Μονάχου, ως ιδρυτικό στέλεχος.

Η δικτατορία τον βρήκε στο Μόναχο. Εντάχτηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα και με τη δημιουργία από τον Ανδρέα Παπανδρέου του ΠΑΚ (Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος) υπήρξε από τα ιδρυτικά του στελέχη.

Συνέβαλε ενεργά και καθοριστικά τόσο στις θεωρητικές διεργασίες του ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ (ιδεολογικές, πολιτικές, οργανωτικές), όσο και στη δράση τους.
Επί σειρά ετών σε υπεύθυνες θέσεις του Κινήματος διετέλεσε το 1973 - 74 Γενικός Γραμματέας των οργανώσεων Δυτικής Γερμανίας, Δυτικού Βερολίνου των Φίλων του ΠΑΚ Ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ, υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ (Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης), του ανώτατου καθοδηγητικού οργάνου του Κινήματος, επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ και μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του. Ως υπεύθυνος του ΚΕΜΕΔΙΑ διεύθυνε τις εργασίες και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγγραφή της 3ης του Σεπτέμβρη.
Είναι παντρεμένος με την Αγάπη Αναστασάκου και έχει δύο κόρες.
Παραιτήθηκε το 1977, διαπιστώνοντας οριστική απόκλιση της διακηρυγμένης θεωρίας από την πολιτική πρακτική του Κινήματος.
Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της πολιτικής κίνησης «Άμεση Δημοκρατία» με πρόεδρο τον Μανώλη Γλέζο και υπεύθυνος της ομάδας του ΠΑΚ που μετείχε, ως μία από τις τρεις συνιστώσες, στην πρωτοβουλία αυτή. Για ένα διάστημα υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΔΗΚΚΙ.
Διετέλεσε επί δύο δεκαετίες πρόεδρος της μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Ελληνοκουρδική Ένωση Φιλίας».
Χρημάτισε επί σειρά ετών Γενικός Γραμματέας του «Κέντρου Πολιτικού Προβληματισμού» και του «Κέντρου Έρευνας και Πολιτικού Προβληματισμού». και  της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών «Αλέξανδρος Υψηλάντης».
Είναι ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, από την ίδρυσή του το 1996, υπεύθυνος για τη Γερμανία,. μέλος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Δικτύου των Φίλων της Φύσης.
Ως εκπαιδευτής ορεινής πεζοπορίας και οδηγός βουνού καθιέρωσε πρώτος τις ήπιες μορφές τουρισμού στην Ελλάδα, (ορειβασία, ορεινή ποδηλασία κλπ.), δρώντας και επαγγελματικά στον τομέα της προστασίας και σωστής αξιοποίησης της ορεινής φύσης.
Από το συγγραφικό του έργο ξεχωρίζουν:
Το βιβλίο: ΠΑΚ ΠΑΣΟΚ, Μύθος και πραγματικότητα, εκδ. «Διάλογος», Αθήνα 1977.  Η μελέτη: Δημοκρατικός Σοσιαλισμός ή το όραμα του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η εφαρμογή του στην πράξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2006.
Το βιβλίο: Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007.
Η μελέτη: Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς. εκδ. «ΚΨΜ», Αθήνα 2011.
Το βιβλίο: Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη και Ελληνισμός, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα 2012.
Η μελέτη: Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός ή Αποκεντρωτισμός ή Αυταρχική συγκεντρωτική ή δημοκρατική αποκεντρωτική εξουσία, εκδ. Γόρδιος, Αθήνα 2014.
Tο εγχειρίδιο: Πανεθνικό - Παλλαϊκό Κίνημα, εκδ. «Γόρδιος», Αθήνα 2014.
Επιμελήθηκε τη βιογραφία του πατέρα του, που ήταν πέντε φορές πρόσφυγας με τίτλο: Ο Λάμπον α σο Καρς ή Η Οδύσσεια ενός Ποντίου από τον Καύκασο, εκδόσεις «Στοχαστής», Αθήνα 2013.
Συνέγραψε μελέτες και  δημοσιεύει άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά.
Παραμένει σταθερά στη διαλεκτική σχέση θεωρίας και πράξης, μετέχοντας ενεργά στην κοινωνική και πολιτική  ζωή της χώρας.

Ηλεκτ. διεύθυνση: damon@damonpontos.gr., κιν. 0030 6937013391. Ιστολόγιο: www.damonpontos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)