Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020

Η νέα τάξη μετέτρεψε τον Κονδύλη σε θεωρητικό της 'Χρυσής Αυγής'

 

22 λ. 
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
Δημόσια
Μία νέα αθλιότητα κατά του Π.Κονδύλη: θεωρητικός της "Χρυσής Αυγής"
Καλός φίλος με ενημέρωσε ότι κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα βιβλίο που ερευνά τον ευρασιατισμό και την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, δηλαδή τις σχέσεις της Ρωσίας με τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα. Οι σχέσεις αυτές είναι υπαρκτές και ένα βασικός θεωρητικός συντελεστής τους είναι ο Ντούγκιν. Η ίδια θεωρία ερμηνεύει ως ενιαία τα συμφέροντα Ρωσίας και Τουρκίας
δικαιολόγοντας την υποστήριξη της πρώτης στην δεύτερη. Στο κεφάλαιο για την ελληνική περίπτωση η συγγραφέας του Σοφία Τυπάλδου αναφέρεται ως θεωρητικός της "Χρυσής Αυγή" μαζί με τον Ι.Έβολα , ο Π.Κονδύλης. Πρόκειται για αθλιότητα που περιφρονεί την πραγματικότητα. Ο Π.Κονδύλης προήλθε από την αριστερά του '60 και ανδρώθηκε μέσα σε κύκλους που ανήκαν στην ευρύτερη αριστερά, τον εκδοτικό οίκο "ΚΑΛΒΟΣ" , το περιοδικό "Σημειώσεις" , ενώ πολλά από τα έργα του εκδόθηκαν από το "Θεμέλιο" τον εκδοτικό που ιδρύθηκε από το KKE εσωτ.
Ακολουθεί το εξώφυλλο του βιβλίου και η σελίδα από το άρθρο της Σ.Τυπάλδου και η αγγλική περίληψη του βιβλίου:
Eurasianism and the European Far Right
Reshaping the Europe–Russia Relationship
EDITED BY MARLENE LARUELLE - CONTRIBUTIONS BY EMEL AKÇALI; JEAN-YVES CAMUS; VÜGAR İMANBEYLI; UMUT KORKUT; MARLENE LARUELLE; VADIM ROSSMAN; GIOVANNI SAVINO; ANTON SHEKHOVTSOV; DAVID C. SPEEDIE AND SOFIA TIPALDOU
The 2014 Ukrainian crisis has highlighted the pro-Russia stances of some European countries, such as Hungary and Greece, and of some European parties, mostly on the far-right of the political spectrum. They see themselves as victims of the EU “technocracy” and liberal moral values, and look for new allies to denounce the current “mainstream” and its austerity measures. These groups found new and unexpected allies in Russia. As seen from the Kremlin, those who denounce Brussels and its submission to U.S. interests are potential allies of a newly re-assertive Russia that sees itself as the torchbearer of conservative values. Predating the Kremlin’s networks, the European connections of Alexander Dugin, the fascist geopolitician and proponent of neo-Eurasianism, paved the way for a new pan-European illiberal ideology based on an updated reinterpretation of fascism. Although Dugin and the European far-right belong to the same ideological world and can be seen as two sides of the same coin, the alliance between Putin’s regime and the European far-right is more a marriage of convenience than one of true love. This unique book examines the European far-right’s connections with Russia and untangles this puzzle by tracing the ideological origins and individual paths that have materialized in this permanent dialogue between Russia and Europe.
Costas Tsiantis
1 σχόλιο
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση

Σχόλια

  • Έχει σχεδιαστεί και βρίσκεται σε εξέλιξη επίθεση σε κάθε είδους αυτονομία και ελεύθερη σκέψη. Η αυθαιρεσία και η προπαγάνδα οργιάζουν, η παγκοσμιοποίηση και οι πολυεθνικές υψηλής τεχνολογίας ελέγχουν το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ, επιστήμονες και διανοούμενοι μπαίνουν στο σύστημα και επιζητώντας καριέρα αποδέχονται ως αυθεντική την πλασματική θέση και αντίθεση που προβάλλει, εξαπατώντας τις μάζες και σπέρνοντας σύγχυση παντού..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)