Κι όταν σχεδόν όλοι πια αναρωτιούνται : "Και τι να κάνουμε; Να αγωνιστούμε; Από τον αγώνα, μας έχει μείνει μόνο η αγωνία. Με τι κουράγιο; Που να το βρούμε; Δες τι γίνεται γύρω μας.", βυθισμένοι στο σκοτάδι της κατάθλιψης και στην απελπισία των κρίσεων πανικού, νιώθοντας κι εσύ ο ίδιος στην ψυχή σου το συλλογικό και ατομικό αδιέξοδο, κάτι μέσα σου γυρνάει περίεργα και αγανακτισμένα, σου έρχεται να τους ρωτήσεις:
Το Βαγγέλη Πισσία τον ξέρατε μωρέ; Μιας που αναζητάτε πρότυπα σε παρόντα χρόνο... Μιας που διερωτάστε που πήγαν και χαθήκαν οι αξίες μας, το φρόνημα και ο δυναμισμός μας, πως γίναμε μαλθακοί και ξεμάθαμε από έμπρακτους αγώνες. Το ξέρετε το πρώτο και μοναδικό σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας, τον Αύγουστο του 2008, μέσω της πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα»; Τι είχε πει ο Βαγγέλης Πισσίας, όταν σπάζοντας τον αποκλεισμό έφτασε στην Γάζα, το ξέρετε; Είχε δηλώσει ο Βαγγέλης τότε: «Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι, που βρίσκονται υπό πολιορκία για τόσο καιρό, μπορούν να έχουν τόση δύναμη, αισιοδοξία και τόσο πολύ γέλιο». Για τριβελίστε λίγο τα λόγια του στο μυαλό σας, μπας και «ντραπείτε να πάθετε κατάθλιψη», να σκύψετε το κεφάλι και να αφήσετε τον περιρρέοντα ζόφο να μπει μέσα σας…
Για τον αείμνηστο Βαγγέλη Πισσία…
Για τον Παλαιστινιακό λαό που υφίσταται γενοκτονία και εθνοκάθαρση, από εκείνους που τον 20ο αιώνα υπέστησαν γενοκτονια και εθνοκάθαρση.
Για να θυμόμαστε και τα ευχάριστα! Μια αναδρομή στο πρώτο και μοναδικό σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας, τον Αύγουστο του 2008, μέσω της πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Τότε, που δυο Ελληνικά καΐκια, έφτασαν στο λιμάνι της Γάζας, μέσα σε έντονο συγκινησιακό και αγωνιστικό κλίμα, σπάζοντας τον αποκλεισμό, μετά από 41 ολόκληρα χρόνια. Ψυχή και συντονιστής της πρωτοβουλίας ο αείμνηστος φίλος Βαγγέλης Πισσίας, ακτιβιστής με μακρά πορεία στον χώρο της Αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας και πανεπιστημιακός καθηγητής.
Η αποστολή οργανώθηκε από το Free Gaza Movement, με καθοριστική τη συμβολή του Βαγγέλη, ο οποίος μαζί με άλλους ακτιβιστές, βρήκαν τα δύο παλιά ξύλινα καΐκια, τα οποία επισκεύασαν και προετοίμασαν για το ταξίδι. Η διαδικασία ήταν γεμάτη προκλήσεις, καθώς υπήρχαν φόβοι για σαμποτάζ και παρακολούθηση. Για την ασφάλεια της αποστολής, οι ακτιβιστές διατηρούσαν μυστικότητα, χρησιμοποιώντας προπληρωμένες κάρτες SIM και κρατώντας κρυφή την τοποθεσία των σκαφών.
Στις 23 Αυγούστου 2008, τα δύο ελληνικά καΐκια, το «Δημήτρης Κ.» (Free Gaza) και ο «Άγιος Νικόλαος» (Liberty), μετέφεραν 44 ακτιβιστές από διάφορες χώρες σπάζοντας τον θαλάσσιο αποκλεισμό. Τα δύο πλοία, απέπλευσαν από την Κύπρο μεταφέροντας 44 ακτιβιστές από 17 χώρες, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων Ισραηλινών πολιτών. Η αποστολή μετέφερε υλικό βοήθειας και μεταξύ άλλων, 200 ακουστικά βαρηκοΐας για παιδιά της Γάζας και 5.000 μπαλόνια. Παρά τις προειδοποιήσεις του Ισραήλ, το ναυτικό δεν παρενέβη, αν και οι ακτιβιστές ανέφεραν προβλήματα στις επικοινωνίες, τα οποία απέδωσαν σε παρεμβολές από το Ισραήλ.
Η άφιξη στη Γάζα προκάλεσε ενθουσιασμό και συγκίνηση στους κατοίκους, που υποδέχθηκαν τους ακτιβιστές με χαρά και ελπίδα. Ο Βαγγέλης Πισσίας δήλωσε: «Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι, που βρίσκονται υπό πολιορκία για τόσο καιρό, μπορούν να έχουν τόση δύναμη, αισιοδοξία και τόσο πολύ γέλιο». Κατά την επιστροφή τους, τα πλοία μετέφεραν επτά Παλαιστίνιους. Μεταξύ τους και ένας έφηβος που είχε χάσει το πόδι του από ισραηλινό βλήμα και δεν μπορούσε να έχει την κατάλληλη νοσηλεία λόγω του αποκλεισμού.
Το πρώτο και μοναδικό έως τώρα σπάσιμο του αποκλεισμού ήταν η αρχή μιας σειράς ανάλογων προσπαθειών τα επόμενα χρόνια.
Ο Βαγγέλης συνέχισε να είναι ενεργός στον αγώνα για την άρση του αποκλεισμού, συμμετέχοντας και σε επόμενες αποστολές, όπως στον Στόλο της Ελευθερίας το 2010, όπου και συνελήφθη με άλλους αγωνιστές από τον Ισραηλινό στρατό. Η δράση του έχει αναγνωριστεί διεθνώς καθώς οι προσπάθειές του για τη στήριξη του παλαιστινιακού λαού και η αλληλεγγύη που ενέπνευσε, ήταν θεμελιακά σημαντική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου