Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΟΣ ΥΠΕΡΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Προκαλει κατάπληξη η εμμονή των Ευρωπαίων ηγετων σε μια πολιτική στην Ουκρανία, που υποστηρίζει τη συνέχιση του πολέμου, με πρόσχημα την καταγγελλόμενη Ρωσική επιθετικότητα, που αποτελει δηθεν απειλή και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Απο το στερεότυπο αυτό αφήγημα παραλείπονται δυο πολύ σημαντικά δεδομένα, που δεν ειναι , δυστυχως, ασχετα με τις αιτίες του πολέμου και τη Ρωσική επέμβαση.Το πρωτο ειναι η συνεχής επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, παρά τις δεσμεύσεις που ειχαν αναληφθει απο τους Δυτικούς ηγέτες, κατά την επανένωση της Γερμανίας, οτι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν πέρα απο τα Γερμανικά σύνορα.
Ο ιδιος ο Χένρυ Κισσινγκερ ειχε προειδοποιήσει απο το 2014 εναντίον οποιασδήποτε σκέψεως για ενταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.Μια τέτοια κίνηση , ειχε πει , θα αποτελουσε πρόκληση για τη Ρωσία, η οποία θα αντιδρουσε με πόλεμο.Ο λόγος ειναι προφανής για οποιονδήποτε, που θα εξέταζε το θέμα μέσα απο το πρίσμα της γεωπολιτικης και των στρατηγικων ισορροπιων, που συνδέονται με την ασφάλεια της Ρωσίας.
Το ΝΑΤΟ , σε μια τέτοια περίπτωση ,θα εγκαθίστατο στην Κριμαία, οπου βρίσκεται η σημαντικότερη Ρωσική βάση της Σεβαστουπόλεως,και θα κυριαρχουσε στη Μαύρη Θάλασσα.Θα διείσδυε επίσης στη θάλασσα του Αζόφ, στο μυχό της οποίας βρίσκεται η μεγάλη Ρωσική πόλη Ροστώφ, 500 περίπου χιλιόμετρα απο τη Μόσχα.Για οσους εχουν στοιχειώδεις γνώσεις πυραυλικης και αντιπυραυλικης τεχνολογίας, ειναι γνωστό οτι εγκατάσταση εχθρικων πυραυλικων συστημάτων σε μικρή απόσταση απο τους χώρους εκτοξεύσεως των διηπειρωτικων πυραύλων μιας δυνάμεως αντιπροσωπεύει μια πολύ σημαντική απειλή, γιατί οι εχθρικοί πύραυλοι θα μπορουσαν να πλήξουν τους εκτοξευόμενους πυραύλους στη φάση της ανόδου, που ειναι η πιο ευαίσθητη και τρωτή και εντευθεν να θέσουν σε κίνδυνο το σύστημα πυρηνικης ισορροπίας και αμυνας της εν λόγω δυνάμεως.
Ο Χένρυ Κίσσινγκερ , λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα αυτά,υπεστήριξε δημοσίως και επανειλημμένα οτι η Ουκρανία θα πρέπει να παραμείνει ουδέτερη και να επιδιώξει την ανάπτυξη και την ευημερία της , συνεργαζόμενη τόσο με την Ανατολή οσο και με τη Δύση.
Το δεύτερο δεδομένο ,που παραλείπεται συστηματικά απο το Ευρωπαϊκό αφήγημα ,ειναι η ιδιομορφία της Ουκρανίας και οι σχέσεις που εχει ιστορικά με τη Ρωσία.Η Ουκρανία δημιουργήθηκε ως ανεξάρτητη Σοβιετική Δημοκρατία το1923 απο τον επικεφαλης της Ρωσικης Επαναστάσεως Λένιν.Στη νέα Δημοκρατία παραχωρήθηκαν και τα εδάφη ανατολικά του Δνειπέρου,που ηταν γνωστά ως " Νέα Ρωσία"και τα οποια κατοικουνταν απο Ρωσικούς κυρίως πληθυσμούς,οπως και σήμερα.Η προσάρτησή τους στην Ουκρανία εγινε απο τα πάνω ,χωρίς οι ιδιοι να ερωτηθουν και να δώσουν τη συγκατάθεσή τους.
Το ιδιο εγινε αργότερα ,το 1954 ,οταν ο Νικήτα Κρουτσιεφ προσέδεσε στην Ουκρανία και την Κριμαία,αν και ειχε Ρωσικό πληθυσμό, με το δικαιολογητικό οτι επρόκειτο απλως περί εσωτερικης διοικητικης μεταρρυθμίσεως , εφόσον η Ουκρανία ανηκε στην ενιαία Σοβιετική Ενωση.Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, προσετέθησαν στην Ουκρανία και αλλα εδάφη ,οπως η Ανατολική Πολωνία,που παραχωρήθηκε στη Σοβιετική Ενωση με αντάλλαγμα Γερμανικά εδάφη στην Πολωνία μέχρι τους ποταμούς Οντερ - Νάισσε.Προσετέθησαν επίσης μικρότερα εδάφη απο την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, που ειχαν συμμαχήσει , κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο , με τη Χιτλερική Γερμανία.
Το ιδιο το Κίεβο, πρωτεύουσα της Ουκρανίας,υπηρξε πρωτεύουσα του πρώτου Ρωσικου κράτους και εκει οι Ρωσοι δέχθηκαν τον Χριστιανισμό απο το Βυζάντιο.Ο εκχριστιανισμός των Ρώσων αποτελει ουσιαστικά και την αρχή του πολιτισμου τους, γιατί αυτός συμβάδισε με τη δημιουργία του Σλαβικου αλφαβήτου και την πνευματική και καλλιτεχνική επιρροή του Βυζαντίου πάνω στο νέο Χριστιανικό κράτος.
Η ανατροπή Γιαννουκόβιτς και η επικράτηση ακραίων εθνικιστων στην Ουκρανία το 2014 δεν εγινε ,δυστυχως,χωρίς ξένες επεμβάσεις.Ηταν η πρώτη φάση μιας υπολογισμένης επεμβάσεως, που εμπνεόταν απο τις γεωπολιτικές θεωρίες του Αμερικανο -Πολωνου στρατηγιστή Μπρεζίνσκι και τη νεόκοπη τότε παγκοσμιοποίηση που ειχε αφετηρία τις ΗΠΑ.
Το νέο Ουκρανικό καθεστώς με επικεφαλης τον Ζελένσκι αρχισε μια εκστρατεία απο - Ρωσοποιήσεως της Ουκρανίας ,με μέτρα κατά της Ρωσικης γλώσσας, κατά της Ορθόδοξης Ρωσικης Εκκλησίας και γενικά κατά των σχέσεων με τη Ρωσία και της ελεύθερης εκφράσεως των Ρωσικων πληθυσμων.Στο εξωτερικό επίπεδο ,η νέα Ουκρανική ηγεσία εκανε σημαία της την ενταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αντιδρώντας, η Ρωσία του Πούτιν εκανε μια πρώτη περιορισμένη επέμβαση το 2014, μη θέλοντας να χωρίσει με πόλεμο και αιμα Ρώσους και Ουκρανούς, δυο εθνη που θεωρουσε αδελφικά και κρατώντας γι ' αυτό ανοικτή την πόρτα στο μέλλον.Η στάση αυτή του Πούτιν κατακρίθηκε,αργότερα , απο πολλούς στη Ρωσία.Εδωσε , ελεγαν , χρόνο στους Δυτικούς να οργανώσουν αμυντικά , με πόλεις - φρούρια, την Ανατολική Ουκρανία και να καταστήσουν πολύ δυσχερέστερη και αιματηρή τη Ρωσική επέμβαση του 2022.
Η μαζική Δυτική επέμβαση στην Ουκρανία εγινε με πρόσχημα την ελευθερία της Ουκρανίας και με πραγματικό σκοπό τη στρατηγική ηττα της Ρωσίας και το διαμελισμό της σε τέσσερα η πέντε κομμάτια, ωστε να παύσει να ειναι μια μεγάλη δύναμη που ν' ανταγωνίζεται στρατηγικά τις ΗΠΑ και τη συνολική Δύση.
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν εμπνεόταν απο την παγκοσμιοποίηση, την οποίαν συνέχεε με την Αμερικανική ηγεμονία σ' εναν μονοπολικό κόσμο.Στο πλαίσιο αυτό , συνεργαζόταν στενά με τους Ευρωπαίους, οι οποιοι πίστευαν οτι η συνασπισμένη ισχύς ΗΠΑ και Ευρώπης μπορουσε ευκολα να υπερισχύσει της Ρωσίας.Υποτιμουσε ο ιδιος , οπως και οι Ευρωπαιοι , τη Ρωσική καρτερία και αντοχή σ' εναν αγώνα που εβλεπαν ως πατριωτικό υπέρ της υπάρξεως της Ρωσίας.Υποτιμουσαν επίσης το γεγονός οτι η Ρωσία ειναι μια πυρηνική υπερδύναμη ,που δεν υστερει σε ισχύ και ενδεχομένως υπερέχει στον κρίσιμο τομέα των υπερ - υπερηχητικων πυραύλων.
Τέσσερα χρόνια μετά, η εκβαση του πολέμου ειναι προφανής για οσους , τουλάχιστον ,δεν θέλουν να βλέπουν τα γεγονότα μέσα απο παρωπίδες και ψευδαισθήσεις.Τα Ρωσικά στρατεύματα προελαύνουν αργά αλλα σταθερά.Ενας λόγος για την αργή προέλαση ειναι και η αποφυγή, στο μέτρο του δυνατου, μιας αδιάκριτης κατεδαφιστικης τακτικης , που θα επληττε και τους Ρωσικούς πληθυσμούς.
Η αλλαγή Προέδρου στις ΗΠΑ εφερε αλλαγή στην Αμερικανική πολιτική στην Ουκρανία.Ο Αμερικανός ομως Πρόεδρος εχει αναλάβει και εκστρατεία κατά της παγκοσμιοποιήσεως και της λεγόμενης woke ατζέντας.Αυτό τον φέρνει σε σύγκρουση με τους Ευρωπαίους ηγέτες οχι μόνο για την Ουκρανία αλλά και για την παγκοσμιοποίηση, τη σημαία της οποίας εξακολουθουν να κρατουν φανατικά οι Ευρωπαιοι ηγέτες , παρά την απόρριψή της απο τις ΗΠΑ που ηταν η αφετηρία και το λίκνο της.
Στο πνευμα αυτό, οι Ευρωπαιοι ηγέτες υπερθεματίζουν στο θέμα της Ουκρανίας, προτάσσοντας την καταγγελλόμενη Ρωσική επιθετικότητα, που απειλει, κατ' αυτούς, και ολόκληρη την Ευρώπη.
Η θέση αυτή, που πηρε μορφή πραγματικης αντι - Ρωσικης υστερίας , εγινε κεντρικός πυρήνας για μια ριζική στροφή πολιτικης προς τις πολεμικές δαπάνες , οχι μόνο για την ανάπτυξη μιας αυτόνομης Ευρωπαϊκης αμυνας αλλά και για την υποστήριξη της οικονομικης αναπτύξεως, που δεινοπαθει ως αποτέλεσμα της ενεργειακης κρίσεως που εφεραν ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας,αλλά και οι ζηλωτικές πολιτικές υπέρ της πράσινης αναπτύξεως.
Οι Ευρωπαιοι ηγέτες,αντι να πρωτοπορουν, οπως αλλοτε ,υπερ της ειρήνης και της συνεργασίας στην Ευρώπη, αντιμάχονται την πολιτική Τραμπ και προσπαθουν να εκθέσουν τον ιδιο και να υπονομεύσουν την πολιτική του ως " φιλο - Ρωσική ' και ως βλαπτική για τα ευρύτερα Δυτικά συμφέροντα , ιδιαίτερα τα ΕυρωπαΙκά.
Η πολιτική αυτή εχει ως αποτέλεσμα οχι μόνο τη γεωπολιτική περιθωριοποίηση της Ευρώπης αλλά και την καλλιέργεια ενος πολεμοκάπηλου κλίματος, που αντιφάσκει με τις αρχές και τις επαγγελίες που πρυτάνευσαν στην οικοδόμηση της Ενωμένης Ευρώπης.
Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, εμπνεόμενη απο τις ιδιες ακρως νεο - φιλελεύθερες και νεο - ταξικες αρχές της παγκοσμιοποιησης, συντάσσεται ανεπιφύλακτα με την πολιτική αυτή και επιδιώκει αυτάρεσκα να ειναι μέρος του σκληρου Ευρωπαϊκου πυρήνα , που τη στηρίζει,εστω και αν αυτή ερχεται σε αντίθεση με την πολιτική των ΗΠΑ, που ειναι για την Ελλάδα ο σημαντικότερος στρατηγικός εταιρος.
Παραγνωρίζει επίσης το γεγονός οτι η υστερική αντι - Ρωσική Ευρωπαϊκή πολιτική θεωρει την Τουρκία ως απαραίτητο μέρος του αντι - Ρωσικου συνασπισμου και ειναι πρόθυμη γι ' αυτό να δώσει ρόλο και στην Τουρκία στην Ευρωπαϊκή αμυνα και ασφάλεια.
Η Ελλάδα εχει υπαρξιακούς λόγους ασφάλειας στις σχέσεις της με την Τουρκία.Εχει γι' αυτό κάθε λόγο να επιδιώκει την αποτροπή κάθε συνδέσεως της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή αμυνα και ασφάλεια.Εχει ομως επίσης κάθε λόγο να μην προκαλει, με την πολιτική της , μια φιλική μεγάλη δύναμη, που θα μπορουσε να βλάψει την Ελλάδα , αντεκδικούμενη , οπως εγινε , αλλωστε , στο πρόσφατο παρελθόν.
Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε. τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου