Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2025

Ηλίας Σταμπολιάδης : Για την διαμαρτυρία των αγροτών, κτηνοτρόφων και ασχολουμένων στην πρωτογενή παραγωγή.

 



Η διαφθορά που έχει δημιουργήσει το πελατειακό κομματικό κράτος έχει δικαίως εξοργίσει τους εργαζομένους στην πρωτογενή παραγωγή ώστε να αναγκαστούν να κατέβουν στους δρόμους παρεμποδίζοντας την διακίνηση εμπορευμάτων και δημιουργώντας προβλήματα σε άλλους ιδιώτες επιχειρηματίες δίνοντας επιχειρήματα στην κυβέρνηση που τους κατηγορεί για διχασμό του λαού.

Από την πλευρά της η αντιπολίτευση τρίβει τα χέρια της ελπίζοντας να δράξουν την ευκαιρία να ανέλθουν στην εξουσία, νομίζοντας ότι ξεχάσαμε πως και αυτοί έχουν δοκιμαστεί στην εξουσία με αποτέλεσμα τα δεινά που υποφέρει όλος ο λαός που δεν ανήκει στην οικονομική ελίτ.

Αν και η κυβέρνηση έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για το παρόν οι άλλοι, που τρέχουν στα μπλόκα δεν είναι ανεύθυνοι. Το πρόβλημα είναι διαχρονικό και προέρχεται από το πολιτικό σύστημα και συγκεκριμένα από τον ξεπεσμό του στην κομματική πελατειακή σχέση των πολιτών με την εκάστοτε εξουσία, που κανένα από τα κόμματα δεν φρόντισε να εξαλείψει αλλά όλα συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται δεσμεύοντας τους πολίτες σε κομματικά κοπάδια με μόνη επιλογή το μαντρί ενσταυλισμού τους.

Από την πλευρά μου θα ήθελα να προτείνω στους αγρότες όπως μετά την οποιαδήποτε εξέλιξη της παρούσας κινητοποίησης τους να φροντίσουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς ελεύθερων επαγγελματιών ανθρώπων που οι ίδιοι θα εκλέγουν τους εκπροσώπους τους από το σύνολο των συμμετεχόντων συναδέλφων όπως κάνουν και οι συνάδελφοι τους στην υπόλοιπη Ευρώπη χωρίς να είναι ο καθένας μόνος του απέναντι στην διαφθορά, την απληστία των μεγαλεμπόρων και την εκμετάλλευση των κομμάτων μέσω των καθοδηγούμενων συνδικαλιστών κάθε παράταξης.

Η θλιβερή ιστορία των συνεταιρισμών που αντί να παράγουν πλούτο από την παραγωγή και επεξεργασία των προϊόντων τους δημιουργούσαν χρέη που τελικά ξεπλήρωσε ο ελληνικός λαός σε αντίθεση με συναδέλφους τους στην Ολλανδία, Δανία, Φινλανδία, Ιταλία, Ισπανία κ.α. με χιλιάδες μέλη ο κάθε συνεταιρισμός με τζίρο δισεκατομμυρίων και κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων. (βλέπε άρθρο του Δ. Μανιφάβα σελίδα 7 στο φύλλο ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 14/121/2025)

Αυτό που έχει καταστρέψει την προσπάθεια δημιουργίας συνεταιρισμών στην Ελλάδα είναι ακριβώς το κομματικό πελατειακό κράτος που δημιουργήθηκε με τον νόμο 1257/1982 που απαγορεύει την εκλογή των εκπροσώπων των αγροτών από κοινό ψηφοδέλτιο και τους αναγκάζει να έχουν ξεχωριστά ψηφοδέλτια διχάζοντας τους σε κομματικές παρατάξεις αντί να τους ενώνει στα κοινά επαγγελματικά τους ενδιαφέροντα.

Αγαπητοί αγρότες η δύναμη σας δεν είναι τα τρακτέρ αλλά το μυαλό σας. Το αίτημα σας δεν πρέπει να είναι τα απομεινάρια από τις κλεψιές των επιδομάτων από τα λαμόγια του κάθε κυβερνώντος κόμματος αλλά η δυνατότητα σας να συνεργαστείτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες με κοινά συμφέροντα και όχι σαν αντίπαλοι κομματικών παρατάξεων.

Με αντίστοιχες μεθοδεύσεις κατέστρεψαν την μεταλλευτική και την μεταποιητική βιομηχανία. Ποίο από τα τρακτέρ σας είναι made in Greece; Έχουμε ξεπέσει στην παλαιολιθική εποχή που οι άνθρωποι δεν παρήγαγαν αυτά που χρειάζονταν αλλά τα

εύρισκαν στην φύση μόνο που εμείς τα εισάγουμε πουλώντας την γη και τα σπίτια μας ενώ τα παιδιά μεταναστεύουν στις πόλεις ή ξενιτεύονται.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)