Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2025

Ρόμπερτ Ντε Νίρο -«Το μεγαλείο δεν μετριέται από αυτά που χτίζεις, αλλά από τις ζωές που στηρίζεις».


 Aggeliki Koliou

 
Ακολουθήστε

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΕΙΔΗΣΗ ΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ----Τους κόλλησε στον τοίχο -- ο 82χρονος Ντε Νίρο
Σε ένα εκθαμβωτικό φιλανθρωπικό γκαλά στο Μανχάταν, γεμάτο δισεκατομμυριούχους και ανθρώπους της υψηλής ισχύος, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έκανε κάτι που κανείς στην αίθουσα δεν διανοήθηκε: είπε την αλήθεια χωρίς περιστροφές και φτιασίδια.
Η βραδιά είχε στηθεί για να τον τιμήσει για την προσφορά του.
Όμως, όταν ανέβηκε στο μικρόφωνο, δεν χάιδεψε αυτιά. Κοίταξε ευθεία το πρώτο τραπέζι εκεί όπου κάθονταν οι μεγάλοι της τεχνολογίας και με εκείνο το ψυχρό, ήρεμο ύφος που τον έκανε θρύλο, ξεστόμισε:
«Αν μπορείτε να επενδύετε δισεκατομμύρια σε πυραύλους, εφαρμογές και ψηφιακούς κόσμους, μπορείτε να διαθέσετε ένα κλάσμα για να ταΐσετε παιδιά και να ξαναχτίσετε γειτονιές.
Θέλετε να σας λένε οραματιστές;
Αποδείξτε το με πράξεις, όχι με δελτία Τύπου».
Η αίθουσα πάγωσε.
Τα πιρούνια έμειναν στον αέρα.
Οι κάμερες συνέλαβαν τον Mark Zuckerberg να κοιτάζει το τραπεζομάντηλο.
Ο Elon Musk έμεινε απολύτως ακίνητος.
Κι όμως, ο Ντε Νίρο μόλις είχε ξεκινήσει.
Χωρίς φωνές, χωρίς θεατρικότητες, μόνο με καθαρό ηθικό βάρος, συνέχισε:
«Το μεγαλείο δεν μετριέται από αυτά που χτίζεις, αλλά από τις ζωές που στηρίζεις».
Και τότε έριξε τη βόμβα:
Ανακοίνωσε ότι προσφέρει 8 εκατομμύρια δολάρια από πρόσφατα κέρδη του σε έργα στέγασης, ψυχικής υγείας και υποστήριξης οικογενειών που δοκιμάζονται στο Λος Άντζελες.
Η αίθουσα έμεινε άφωνη.
Κάποιοι σηκώθηκαν όρθιοι.
Οι περισσότεροι απλώς πάσχιζαν να επεξεργαστούν τι συνέβη.
Και τον έκλεισε με μια φράση που έσκασε σαν κεραυνός:
«Η απληστία δεν είναι δύναμη.
Η συμπόνια είναι».
Εκείνο το βράδυ, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο δεν έκανε μια ομιλία.
Έθεσε τον πήχη.
Ο Ντε Νίρο δεν τόλμησε απλώς να μιλήσει· τόλμησε να ρισκάρει τη βολή του μέσα στο άντρο της βολής.
Σε μια εποχή που οι ισχυροί αγοράζουν σιωπές, εκείνος θύμισε πως η ευθύνη δεν είναι χορηγία–είναι χαρακτήρας.
Και όταν η αλήθεια ειπωθεί από κάποιον που έχει κάτι να χάσει, τότε δεν είναι θράσος.
Είναι καθαρή, ανόθευτη αξιοπρέπεια. *** ΤΩΡΑ ΕΙΔΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΑΙ--ΤΟ ΕΨΑΞΑ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑ ΑΥΤΟ * Ξεκινώντας από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ένα νέο επεισόδιο του κινήματος διαμαρτυρίας κατά του πολέμου που διεξάγει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας εξαπλώθηκε σε πολλές αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις. Ο Λευκός Οίκος κάλεσε τους διαδηλωτές στα τέλη Απριλίου 2024 να «παραμείνουν ειρηνικοί». Στο πλαίσιο αυτό, ένα βίντεο με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο κοινοποιήθηκε ευρέως σε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υποστηρίζοντας ότι ο Αμερικανός ηθοποιός έχασε την ψυχραιμία του απέναντι σε φιλοπαλαιστίνιους διαδηλωτές. Στην πραγματικότητα όμως δείχνει μια πρόβα για μια μίνι σειρά με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς.
«Viral o Ρόμπερτ ντε Νίρο: Τσακώθηκε με φιλοπαλαιστίνιους διαδηλωτές: 'Λέτε ανοησίες – Η Χαμάς θα το ξανακάνει'», γράφει μια ανάρτηση στο Instagram της 1ης Μαΐου 2024, η οποία συγκέντρωσε πάνω από 700 «μου αρέσει».
Η ανάρτηση κοινοποιεί ένα βίντεο με τον Αμερικανό ηθοποιό Ρόμπερτ ντε Νίρο, που φαίνεται να φωνάζει.
Το ίδιο βίντεο κοινοποιήθηκε και στα ελληνικά στο Facebook και στο Χ. Η παλαιότερη εκδοχή του ισχυρισμού που μπόρεσε να βρει το AFP ήταν στα αγγλικά, κυρίως από την ένωση υπεράσπισης του Ισραήλ StandWithUS σε μια δημοσίευση που έχει πλέον διαγραφεί. Ο ισχυρισμός κοινοποιήθηκε επίσης στα γαλλικά, τα ισπανικά, τα ουγγρικά ή τα πορτογαλικά.
Η Jerusalem Post και η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz επανέλαβαν επίσης τους ισχυρισμούς -- αν και η Jerusalem Post εξέδωσε αργότερα μια ανάκληση, και η Haaretz αφαίρεσε το άρθρο της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)