Και ξαφνικά σήμερα με το φευγιό σου, όλοι θυμήθηκαν τις μουσικές σου, το βίο, την πολιτεία σου, την προσωπικότητα σου. Τα λένε όλα για σένα Μίκη ογκόλιθε..... σήμερα τη δεύτερη ημέρα του Σεπτέμβρη που υπερίπτασαι σαν Αρχάγγελος, μακριά από τον μάταιο τούτο κόσμο.Ενενήντα έξι χρόνια πλήρους διαύγειας,η ζωή σου χάρισε το δώρο αυτό κι οι μουσικές σου κάνουν το γύρο του πλανήτη με υπέρτιτλους.Θυμηθήκαμε ξανά μέσα από τις μουσικές σου που πλανιούνται σήμερα στον αέρα, τη σημασία της «ανοιχτοσύνης» νου και καρδιάς , ώστε να χωράει τη λυτρωτική δύναμη της αγάπης της αλληλεγγύης,της δικαιοσύνης και της Ελευθερίας.
Ναι, ξέρω ουδέποτε υπήρξε αληθινή αγάπη στον πλανήτη. Σχεδόν όλα στον αιώνα αυτό, από παλιά είναι προϊόντα μίσους κι επιβολής εξουσίας στους ανυποψίαστους κατοίκους του. Οι ποιητικές διαθέσεις έχουν εξαφανιστεί, τα δε αισθήματα έχουν κρυφτεί σε ανάλογες κρυψώνες. Ζουν και θρέφονται με αυταπάτες γιατί μας θέλουν μελαγχολικούς κι ενημερωμένους για όλα. Το πραγματικά σπάνιο όσο και ενδιαφέρον είναι η αναλογία, το ισόποσον -αν μπορεί έτσι να χαρακτηρισθεί- μεταξύ γενναιοδωρίας και ευγνωμοσύνης, κάτι που δένει γερά μια σχέση φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ ανθρώπων που συνεργάζονται για κάποιον κοινό σκοπό. όμως οι καταχραστές της αξιοπρέπειας μέρα με τη μέρα πληθαίνουν. Πολλά «ταμ ταμ» μαζεύτηκαν και η μουσική της νέας εποχής μας σέρνει στην κατρακύλα. Εδώ δε, στο «χρυσοπράσινο πάρκο της μεσογείου», το βουνό με τα χαραγμένα σύμβολα του Αττίλα, μας φασκελώνει καθημερινά, χωρίς ντροπή, για την κατάντια μας. «μη παρακαλώ σας μη..λησμονάτε τη χώρα μου…»....Το τσαλαπάτημα, τη συντριβή, την ανέχεια, το δίκιο του που λαβώνεται θανάσιμα, καθένας το υπομένει μόνος του βουβά, πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού του.... .Ζούμε σε χώρες που στον κατήφορό τους περνούν στιγμές δραματικές. Είμαστε εκείνοι που κάθε μέρα που περνά πιστεύουμε πως γεννήσαμε τα παιδιά μας σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο. Κι οι αλλοτινοί επαναστάτες εγκλωβίστηκαν σε πολλά… Ωστόσο μας καλούν να πάρουμε μέρος σε μια κούρσα στην οποία θα κερδίσουν τα καλύτερα άλογα… Τα άλογα... ... της κούρσας δεν μιλούν μεταξύ τους. Δεν κοιτάζουν καν τον διπλανό τους. Μόνο τρέχουν μπροστά, όπως προστάζει το μαστίγιο. Άλλα πέφτουν κι άλλα κουτσαίνονται για πάντα....Σκέφτομαι ότι τελικά δεν είμαστε φτωχότεροι. Είμαστε υπερήφανα πλούσιοι που αναθαρρεύαμε μεγαλώνοντας, ακούγοντας τις μουσικές και τα τραγούδια σου.....Κι από όλες τις δικές μου αναμνήσεις,τραγουδώντας σε.... ένα έχω μονάχα να σου πω: Εθαύμαζα σε πάντα που ήσουν πραγματικός μαχητής-νικητής σε όλα !
Καλό σου ταξίδι....
Α.Α.Α (2 Σεπτεμβρίου 2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου