Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Δριμεία κριτική του Economist στην ΤΡΟΙΚΑ

Δριμεία κριτική του Economist στην ΤΡΟΙΚΑ για το ρόλο της στην Ελλάδα

Σύμφωνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, το πρόβλημα ξεκινάει από τη διαφωνία μεταξύ ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα βρίσκεται στην μέση και ποδοπατείται από δύο «ελέφαντες».
«Στην ελληνική μυθολογία ο Κέρβερος ήταν ένα τρικέφαλο σκυλί, που φυλάει τις πύλες του Aδη. Στη σύγχρονη Ελλάδα, η τρόικα είναι ένα τρικέφαλο τέρας που παγιδεύει τη χώρα σε έναν οικονομικό κάτω κόσμο. Στο υπουργείο Οικονομικών της Αθήνας, ακόμη και οι καθαρίστριες φωνάζουν «δολοφόνοι», στους επισκέπτες της Τρόικας».
Αντίστοιχα είναι τα συναισθήματα στην Λισαβόνα, όπου διαδηλωτές υψώνουν υβριστικά πανό.
Αυτή είναι η εισαγωγή ενός άρθρου στη σημερινή έκδοση του περιοδικού Economist με τίτλο «Το διαβολόσκυλο του Ευρώ» και υπότιτλο «Ήρθε η ώρα να συμμορφωθεί η Τρόικα η οποία κρατάει στα χέρια της το πρόγραμμα διάσωσης της Ευρωζώνης».

Το κείμενο αναφέρεται στο ρόλο της τρόικας και τις διαφωνίες που έχουν ξεσπάσει τόσο μεταξύ των μελών της, όσο και μεταξύ κορυφαίων στελεχών της ΕΕ.
Λέει χαρακτηριστικά ότι οι σοσιαλιστές την κατηγορούν πως είναι ανίκανη, ότι καταπατάει κοινωνικά δικαιώματα της ΕΕ και ότι θέλουν να την καταργήσουν.
Από την άλλη, οι συντηρητικοί θεωρούν την τρόικα επωφελές και απαραίτητο μέσο που θα πρέπει, όμως, σταδιακά να αντικατασταθεί.
Και οι δύο συμφωνούν ότι η νομική βάση στην οποία στηρίζεται είναι αμφισβητήσιμη και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, διότι δεν λογοδοτεί στα ευρωπαϊκά όργανα όσο θα έπρεπε.
«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ξεκινήσει την έρευνα για τον τρόπο που δουλεύει η τρόικα. Ευρωβουλευτές έχουν επισκεφτεί χώρες που εφαρμόζεται το μνημόνιο και κάνουν λόγο για συμπεριφορά που θυμίζει ψήσιμο στην σχάρα από τους αξιωματούχους της τρόικας», επισημαίνει ο Economist.
Το άρθρο τονίζει, επίσης, πως ο μεγαλύτερος επικριτικής της Τρόικα είναι η Ελλάδα.
Όπως υποστηρίζει το βρετανικό περιοδικό, πρόκειται για μια δικαιολογημένη στάση, καθώς από την έναρξη της κρίσης στην Ευρωζώνη, η παραγωγή στην χώρα μειώθηκε κατά ένα τέταρτο και παράλληλα οι άνεργοι στην Ελλάδα αποτελούν το 27% του πληθυσμού. Έτσι «ως φρουρός των πιστωτών, η τρόικα δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπηθεί πότε», λέει χαρακτηριστικά ο Economist.

Αναφορά γίνεται και στην πρόσφατη διαφωνία που έχει ξεσπάσει μεταξύ Ελλάδος και τρόικας για την αποδέσμευση της επόμενης δόσης του δανείου.
«Παρόλο που η Ελλάδα πέτυχε ένα εντυπωσιακό επίτευγμα με το πρωτογενές πλεόνασμα, για μια ακόμη φορά βρίσκεται σε διαμάχη με τους δανειστές της, οι οποίοι καθυστερούν την εκταμίευση της επόμενης δόσης», λέει το οικονομικό περιοδικό. Μάλιστα, όπως επισημαίνει, «η χρονική συγκυρία είναι εξαιρετικά παράξενη, καθώς η Ελλάδα έχει την προεδρία της ΕΕ και η αδύναμη κυβέρνησή της κινδυνεύει να ηττηθεί στις ευρωεκλογές του Μαΐου από κόμματα που εναντιώνονται στην τρόικα».
Σύμφωνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, λέει ο Economist, το πρόβλημα ξεκινάει από τη διαφωνία μεταξύ ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. «Η Ελλάδα όμως», όπως τονίζει ο κ. Σαμαράς, «βρίσκεται στην μέση και ποδοπατείται από δύο «ελέφαντες»».
Το άρθρο λέει πως «πραγματικά, τα μέλη της τρόικας συχνά διαφωνούν». Π.χ. το ΔΝΤ υποστήριζε πολλές φορές ότι η λιτότητα που επέβαλαν οι Ευρωπαίοι ήταν υπερβολική. Και μπορεί οι απόψεις του κάποτε να εξυπηρετούσαν την Γερμανία, τώρα, όμως, υπάρχει πρόβλημα, καθώς το ΔΝΤ προτείνει μεγάλη παραγραφή του χρέους, ενώ η Γερμανία προτιμά την επιμήκυνση του, υπογραμμίζει ο Economist.
Επιπλέον, υποστηρίζει ότι ο κ. Σαμαράς εκτιμά πως το ΔΝΤ κρατά απαισιόδοξη στάση, μόνο και μόνο για να πιέσει την Γερμανία. Συχνά, όμως, λέει στην τρόικα «να μην πιέζει πολύ, μια και οι απαιτήσεις της βοηθούν δημοκοπικά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προηγείται στις δημοσκοπήσεις».
Με την σειρά της η Γερμανία και κατ' επέκταση και η Κομισιόν, βλέπουν συμπαθητικά την Ελλάδα, ακόμη και αν αυτή έχει πολύ δρόμο να διανύσει πριν να καταφέρει τα μεγάλα πλεονάσματα, που θα την βοηθήσουν να αποπληρώσει το χρέος της.

Για το ΔΝΤ, σύμφωνα με τον Economist, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η μη πραγματοποίηση των δομικών μεταρρυθμίσεων, ενώ «αν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός εξουσίας, η καλύτερη απάντηση θα ήταν η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους», υποστηρίζει το βρετανικό περιοδικό.
Το άρθρο καταλήγει λέγοντας πως οι φίλοι του ευρώ ελπίζουν σε ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο με πλήρη λειτουργία, το οποίο θα λογοδοτεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και δεν θα έχει ανάγκη την βοήθεια του ΔΝΤ. Όμως, όπως υποστηρίζει ο Economist, η συνεργασία των Ευρωπαίων με το ΔΝΤ ίσως να είναι πάντα απαραίτητη ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των χωρών, που μοιράζονται το ίδιο νόμισμα.-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)