ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ- Δεν οδηγούν σε «λύση» αλλά σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας!!

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

       Η Κύπρος ξαναβρίσκεται πάλι μπροστά σε θανάσιμο κίνδυνο, με το βρυκολάκιασμα του Εφιαλτικού σχεδίου Ανάν, υπό νέα έκδοση.

            Η Κύπρος δέχθηκε, σε πρώτη φάση, μια ύπουλη επίθεση στην οικονομία της, ως προετοιμασία του εδάφους, για ν’ακολουθήσει αργότερα επίθεση στο εθνικό της θέμα και στο φυσικό της αέριο. Η επίθεση αυτή βρίσκεται σήμερα σε πλήρη εξέλιξη, με τη σύμπραξη και τη συνεργασία των πολιτικών ηγεσιών στην Κύπρο και την Αθήνα.

          Ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη με παραπλανητικές διαβεβαιώσεις ότι θα σεβασθεί τη θέληση του Κυπριακού λαού, που ψήφισε, με συντριπτική πλειοψηφία, «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Επανήλθε όμως απροκάλυπτα στον παλαιό εαυτό του, εντασσόμενος σε σχέδιο της Αμερικανικής και της Βρετανικής διπλωματίας για εσπευσμένη «λύση» στο Κυπριακό, με αδιανόητες υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς.

            Οι υποχωρήσεις αυτές καταγράφονται στο κοινό ανακοινωθέν, που συμφώνησε ο Κύπριος Πρόεδρος, μετά από Αμερικανική διαμεσολάβηση, με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου. Το πολιτικό πλαίσιο του κοινού ανακοινωθέντος δεν οδηγεί σε μια πραγματική επανένωση και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου σ’ολόκληρη την Κύπρο, όπως παραπλανητικά διακηρύσσεται.
Αντιθέτως οδηγεί:

·  
στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ήταν πάντα ο στόχος των εχθρών της Κύπρου.

·  
Στην παραγραφή της Τουρκικής κατοχής και στην αναγνώριση και νομιμοποίηση του ψευδοκράτους και των κατεχομένων ως δήθεν «νόμιμης» επικράτειας των Τουρκοκυπρίων.

·  
Στην κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατικής αρχής και την υποδούλωση της μεγάλης Ελληνικής πλειοψηφίας του 80% στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία του 18% και μέσω αυτής στην Άγκυρα, που την ελέγχει πολιτικά, δημογραφικά, μέσω των εποίκων, και στρατιωτικά.

·  
Στην καταπάτηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των Ελλήνων της Κύπρου, που είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία, υποτίθεται, ότι προστατεύει τα δικαιώματα αυτά ως αναπόσπαστο μέρος των αρχών της και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

·  
Στην παράδοση του φυσικού αερίου της ελεύθερης Κύπρου σε λεόντεια «συνεκμετάλλευση» με τους αναγνωριζόμενους ως «ίσους» Τουρκοκυπρίους, ανεξάρτητα από ποσοστό πληθυσμού, και με την Άγκυρα. Η τελευταία προεξοφλεί επίσης την εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου με αγωγό μέσω Τουρκίας και προβάλλει επίσης διεκδικήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα επιτρέψει σε ξένα συμφέροντα, σε συνεργασία με την Άγκυρα, να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το φυσικό αέριο της Κύπρου, πριν προλάβει να το αξιοποιήσει και να ενισχύσει την οικονομική και διπλωματική της θέση.

·  
Στην επιβολή «λύσεως» συνομοσπονδίας δύο «ίσων» κρατών, που παρουσιάζεται ως ιδιώνυμη «διζωνική ομοσπονδία».

·  
Στην ουσιαστική κατάλυση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κύπρου και τη μετατροπή της σε όμηρο και προτεκτοράτο της Άγκυρας.

·  
Στην παράδοση του γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού κεφαλαίου της Κύπρου στην Άγκυρα και τη Μ. Βρετανία, στην έξωση της Ελλάδος από την Ανατολική Μεσόγειο και στον τορπιλισμό της προοπτικής για νέες στρατηγικές συγκλίσεις και συμμαχίες της Ελλάδος και της Κύπρου στην περιοχή.

Οι δηλώσεις ότι διασφαλίζεται δήθεν η ενιαία κυριαρχία, ενιαία ιθαγένεια και ενιαία διεθνής προσωπικότητα στο νέο κράτος, είναι ανακριβείς και παραπλανητικές. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος διπλωμάτης για ν’αντιληφθεί τη διπλή και διφορούμενη γλώσσα, που χρησιμοποιείται σκοπίμως στο κοινό ανακοινωθέν για να συγκαλυφθεί η παραχώρηση στην Τουρκική μειοψηφία και στο ψευδοκράτος των κατεχομένων χωριστής κυριαρχίας, χωριστής ιθαγένειας, χωριστής ταυτότητας και ακόμη «ακεραιότητας».

      Στη ψευδεπίγραφη ενιαία δήθεν κυριαρχία, θα συμμετέχουν «εξίσου», κατά 50% με 50%, οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι, δηλαδή το 80% και το 18%. Με άλλα λόγια, δύο «ίσες» κυριαρχίες σε τυπική συσκευασία μιας δήθεν ενιαίας κυριαρχίας, που αποτελεί σύμβολο και της υποδουλώσεως της πλειοψηφίας στη μειοψηφία.

      Το ίδιο επαναλαμβάνεται στην ιθαγένεια. Μια «κοινή» ιθαγένεια αλλά παραλλήλως δύο άλλες ιθαγένειες για τα δύο συνιστώντα κράτη. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό για την ενότητα του κράτους και τη νομιμοποίηση εποίκων, παλαιών και νέων, στα κατεχόμενα.

      Τα δύο «ίσα» συνιστώντα κράτη, όπως αναφέρεται ρητά στο κοινό ανακοινωθέν, θα έχουν και το κατάλοιπο της εξουσίας, όπως απαιτούσε η Τουρκική πλευρά. Το νέο κράτος δηλαδή δεν θα είναι συνέχεια και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά θα προκύψει από «παρθενογένεση», με τη μορφή ενός νέου «συνεταιρισμού» των δύο κοινοτήτων και των αντιστοίχων συνιστώντων κρατών.

      Το κοινό ανακοινωθέν δίδει επίσης ικανοποίηση στην αξίωση της Τουρκικής πλευράς, η εκτρωματική «λύση», σε βάρος των Ελλήνων της Κύπρου, να γίνει πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να μη μπορεί κανείς η να είναι πολύ δύσκολο να προσφύγει εναντίον της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των αρχών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

      Το κοινό ανακοινωθέν καταγράφει ως κεκτημένο των συνομιλιών τις υποχωρήσεις του πρώην Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και επαναφέρει, ως μηχανισμό επιλύσεως αδιεξόδων, την πρόνοια του σχεδίου Ανάν για Συνταγματικό Δικαστήριο, στο οποίο την αποφασιστική ψήφο θα έχει ξένος δικαστής.

    Προβλέπεται, τέλος, στο κοινό ανακοινωθέν η προώθηση Μέτρων Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) για να δημιουργηθεί, υποτίθεται, κατάλληλο κλίμα για τις διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα όμως έχουν κυρίως ως στόχο να προδικάσουν τη «λύση» και να προαναγνωρίσουν το ψευδοκράτος ώστε ν’ασκήσουν εκβιασμό στον Κυπριακό λαό ν’αποδεχθεί τη «λύση», όταν θα κληθεί να ψηφίσει στο προβλεπόμενο δημοψήφισμα.

      Στο κοινό ανακοινωθέν, δεν γίνεται καμιά αναφορά στην Τουρκική εισβολή και κατοχή και στη λεγόμενη εξωτερική πτυχή του Κυπριακού. Η τελευταία παραπέμπεται να συζητηθεί σε άλλο πλαίσιο, ως το θέμα να μη αφορά την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κύπρου. Η Άγκυρα επιμένει ανυποχώρητα σε εγγυήσεις, με δικαίωμα μονομερούς επεμβάσεως και στην παραμονή Τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στο νησί στο διηνεκές. Με ποιό δικαίωμα οι πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος προχωρούν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ανοίγουν το δρόμο για τον πλήρη έλεγχό της από την Άγκυρα και τον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού;

      Με ποιό δικαίωμα υποχωρούν άτακτα στις πιέσεις των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας που παίζουν παιχνίδια στρατηγικής και γεωπολιτικής στην πλάτη της Κύπρου για να ικανοποιήσουν την Άγκυρα και τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κύπρου;

      Καλούμε τον Κυπριακό και τον Ελληνικό λαό να μη εξαπατηθούν από τη ψεύτικη προπαγάνδα για την Κύπρο και να συνειδητοποιήσουν ότι η Κύπρος βρίσκεται σήμερα σε μέγα κίνδυνο εθνικής καταστροφής.

      Ο κίνδυνος αυτός μπορεί ν’αποτραπεί μόνο από την έγκαιρη κινητοποίηση του Κυπριακού και του Ελληνικού λαού. Ο Ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει καμιά αμφιβολία ότι το πρότυπο που προωθείται στην Κύπρο, θ’ αξιοποιηθεί αργότερα σε άλλα σημεία του Ελληνικού εθνικού χώρου για την προώθηση των Τουρκικών διεκδικήσεων.

      Το σύνθημα «κάτω τα χέρια από την Κυπριακή Δημοκρατία» πρέπει να γίνει εγερτήριο εθνικό σάλπισμα για Κύπρο και Ελλάδα.

     

Απαιτούμε από τις πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδος:

·        Να εγκαταλείψουν την ολέθρια πολιτική των συνεχών, μονομερών υποχωρήσεων, που έχουν φέρει την Κύπρο στο χείλος της καταστροφής.

·       
Να συνειδητοποιήσουν ότι η πολιτική που ακολουθούν, υποτασσόμενοι σε ξένες πιέσεις, είναι συμπληρωματική της πολιτικής και της στρατηγικής των εχθρών της Κύπρου και δεν οδηγεί σε «λύση» αλλά σε διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι το έρεισμα του αγώνα του Κυπριακού λαού.

·       
Να επανατοποθετήσουν το πρόβλημα της Κύπρου  ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και όχι να σπεύδουν ν’αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος των κατεχομένων με χωριστή κυριαρχία, χωριστή ιθαγένεια και ακόμη χωριστή «ακεραιότητα».

·       
 Μιά δίκαιη λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να βασίζεται στην υποδούλωση της Ελληνικής πλειοψηφίας στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα ούτε στην αναγνώριση δύο χωριστών κρατών που νομιμοποιεί τα τετελεσμένα γεγονότα της Τουρκικής κατοχής.