Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Μ. ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ -Η Νέα Πολιτική (Τευχ.6) ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ

ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΕΥΧΟΣ 6

             Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2014, διπλό τεύχος
Κυκλοφορεί την Κυριακή 2 Μαρτίου, μαζί με την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» σε όλη την Ελλάδα, το 6ο διπλό τεύχος της ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ των εκδόσεων Παπαζήση.

Ανάμεσα στα κύρια άρθρα του περιοδικού, μπορείτε να διαβάσετε τον Κωνσταντίνο Κόλμερ (Το Ανέγγυον των Καταθέσεων), τον Νέστορα Κουράκη (3+1 ιδέες για λιγώτερους φόρους και περισσότερη ανάπτυξη), τον Νίκο Λιναρδάτο (Πουλάς, Ελλάδα, Μακρυγιάννη;) και τον Κώστα Παπασταύρου (Το φάσμα του ευρωσκεπτικισμού απλώνεται στην Κύπρο).
Το κεντρικό αφιέρωμα του τεύχους έχει ιστορικό χαρακτήρα και πραγματεύεται ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ 13ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1967, με αποκλειστική συνέντευξη του πρώην βασιλιά Κωνσταντίνου, ο οποίος κάνει συγκλονιστικές αποκαλύψεις γιά την δεκαετία του ’60, που θα μεταβάλουν ριζικά την εικόνα της εποχής.
Το αφιέρωμα συμπεριλαμβάνει μία εκτενή αφήγηση των γεγονότων του Δεκεμβρίου 1967, και τρεις ιστορικές και κοινωνιολογικές αναλύσεις του θεσμού της Μοναρχίας στην Ελλάδα, του Α.Δ. Παπαγιαννίδη (Η στρεβλή ελληνικότητα της μοναρχίας), του Κώστα Μ. Σταματόπουλου (Η Βασιλεία στη Νεώτερη Ελλάδα) και του Μελέτη Η. Μελετόπουλου (Το μόνο γνήσιο δυναστικό κίνημα του Εικοστού Αιώνα).
Στον Φάκελλο Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, που έχει θέμα «Τι είδους άμυνα θέλουμε;», παραθέτουν τις απόψεις τους οι Α.Δ. Παπαγιαννίδης (Το ερώτημα αλλιώς: θέλουμε άμυνα;), Θάνος Ντόκος (Οι ουσιαστικές τομές στον χώρο της Εθνικής Άμυνας δεν μπορούν πλέον να περιμένουν), Παναγιώτης Τσάκωνας (Εθνική ασφάλεια σε εποχή αβεβαιότητας), Γιάννης Χατζόπουλος (Αδυναμίες και προβλήματα ενός κοινού ευρωπαϊκού αμυντικού σχεδιασμού) και Μελέτης Μελετόπουλος (Ανασυγκρότηση της Ογδόης Μεραρχίας, εκκαθάριση των μητρώων, τακτική επανεκπαίδευση των εφέδρων και αύξηση της στρατιωτικής θητείας στους 18 μήνες).
Περαιτέρω, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος αναλύει την γεωοικονομική διάσταση της συμφωνίας με το Ιράν, ο Γιάννης Χατζόπουλος σκιαγραφεί την προσωπογραφία του αναδυόμενου ηγέτη της Ουκρανίας Βιτάλι Κλίτσκο, ο Δημήτρης Κουτσονίκας ασχολείται με την γέννηση του Χρηματιστηρίου, ο Δημήτρης Κατσαρέλλος παρουσιάζει το σύγχρονο κίνημα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Στα πολιτιστικά, ξεχωρίζουν τα Επιστημονικά Νέα του Παύλου Καρούσου, οι κριτικές θεάτρου του Γιάννη Δρακόπουλου και τηλεόρασης του Κωνσταντίνου Μπλάθρα, καθώς και η στήλη «Συνέβησαν» και η βιβλιοκριτική. Τέλος, η Επιφυλλίδα «Άγνωστες πτυχές της πολιτείας του Καποδίστρια» του Χρήστου Μπαλόγλου και το Σταυρόλεξο του Νίκου Λιναρδάτου.

Το τεύχος διατίθεται κεντρικά στις Εκδόσεις Παπαζήση (Νικηταρά 2 και Εμμ.Μπενάκη), κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και στα κέντρα τύπου, αποστέλλεται σε συνδρομητές και αναρτάται διαδικτυακά με ελεύθερη πρόσβαση στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.neapolitiki.gr.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)