Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Γ. Χάμπερμας: ''Οι σύντροφοι δεν μιλούν πλέον για ευρωομόλογα''. Αυτή η πολιτική «εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας γερμανικής Ευρώπης».

Υπουργός Οικονομικών Γερμανίας: “Η Ελλάδα είναι θέμα για την Παγκόσμια Τράπεζα παρά για το ΔΝΤ”
Υποστήριξε μάλιστα ότι η χώρα πέτυχε την ένταξή της στην Ευρωζώνη «μόνο με παραποίηση όλων των στοιχείων».
Ως «θέμα περισσότερο για την Παγκόσμια Τράπεζα, παρά για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», περιέγραψε την Ελλάδα ο Αντικαγκελάριος της Γερμανίας και υπουργός Οικονομίας Ζίγμαρ Γκάμπριελ, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ντι Βέλτ.
Υποστήριξε μάλιστα ότι η χώρα πέτυχε την ένταξή της στην Ευρωζώνη «μόνο με παραποίηση όλων των στοιχείων».
Μιλώντας σε εκδήλωση του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στο Πότσνταμ, στην οποία συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής υποψήφιος του SPD για τις Ευρωεκλογές Μάρτιν Σουλτς και ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, ο κ. Γκάμπριελ υπεραμύνθηκε της διαχείρισης της κρίσης από το Βερολίνο, επισημαίνοντας ότι οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές «δεν είναι επί της αρχής εναντίον» μιας συντονισμένης πανευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής.
Τόνισε μάλιστα ότι έχει ξεπροβάλει το «πρώτο φως», αναφερόμενος στην πρόοδο της Ιρλανδίας.

Σε ό,τι αφορά, ωστόσο, την Ελλάδα, ο κ. Γκάμπριελ δήλωσε ότι είναι μια περίπτωση «περισσότερο για την Παγκόσμια Τράπεζα παρά για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεδομένου ότι σε αυτήν δεν υπάρχουν καθόλου κρατικές δομές».

Η Ελλάδα, πρόσθεσε, κατόρθωσε να μπει στην Ευρωζώνη μόνο μέσω της «παραποίησης όλων των στοιχείων».
Νωρίτερα ο κ. Χάμπερμας είχε ασκήσει δριμεία κριτική στην στάση που κράτησε το SPD, κυρίως στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού και σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης.
Το SPD, όπως είπε, δεν αναφέρεται πλέον σε περισσότερη κοινοτικοποίηση των χρεών και οι σύντροφοι δεν μιλούν πλέον για ευρωομόλογα, παρ' ότι αυτή η λέξη ήταν κάποια στιγμή λέξη - κλειδί στην σοσιαλδημοκρατική ρητορική.



Ο Γερμανός φιλόσοφος έκανε ακόμη λόγο για «πολιτική απαξίωση ολόκληρων εθνών» και για «πτώση ολόκληρων γενεών και περιοχών» και επισήμανε ότι αυτές τις εκφράσεις τις άκουγε κανείς συχνά στο SPD κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά στο μεταξύ όσοι τις χρησιμοποιούσαν σιώπησαν.
Τόνισε ακόμη ότι η προηγούμενη κυβέρνηση «χρησιμοποίησε σκληρά την ημι-ηγεμονική θέση της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και πρόσθεσε ότι ο νέος συνασπισμός «δυστυχώς θέλει να συνεχίσει» την έως τώρα διαχείριση της κρίσης χρέους. Αυτή η πολιτική, όμως, δεν ακουμπά τα αίτια της κρίσης, δήλωσε ο Γ. Χάμπερμας, αλλά «εγκυμονεί τον κίνδυνο μια γερμανικής Ευρώπης».
ΠΗΓΗ ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)