Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

ΦΩΝΗ ΕΛΛΑΔΟΣ: Γράμμα προς τους συμπολίτες-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΏΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΏΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΕΤΩΠΟΥ


ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΏΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΏΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΠΑΛΑΪΚΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Αθήνα 15.3.2019

Ελληνίδες, Έλληνες
Μπρος στην οδυνηρή κατάσταση που ζούμε, αισθανόμαστε ως πολίτες την ανάγκη να απευθυνθούμε προς τις ηγεσίες των διάσπαρτων αντιμνημονιακών δημοκρατικών δυνάμεων, διατυπώνοντας προς αυτές την έκκληση να υπερβούν τον εαυτό τους και να εργαστούν ειλικρινά για τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συσπείρωση προσώπων, κινημάτων και κομμάτων- συσπείρωση την οποία το Σύστημα κατάφερε μέχρι σήμερα αποτελεσματικά να αποτρέψει αφαιρώντας κάθε ουσιαστική δυνατότητα παρέμβασης στις εξελίξεις για την τύχη του έθνους και του λαού μας. Αισθανόμαστε παράλληλα την ανάγκη να απευθυνθούμε προς τις πνευματικές δυνάμεις του έθνους κάνοντας έκκληση να πρωτοστατίσουν στην ανοικοδόμηση και αναβάθμιση της πολιτικής μας ζωής, σε μια στιγμή βέβαια που οι αντικειμενικές συνθήκες δεν ευνοούν κάτι τέτοιο. Αλλά τέτοιες στιγμές είναι ακριβώς εκείνες όπου αναμετριέται κανείς με την ιστορία. Γι' αυτό και καθίσταται καθοριστική για το μέλλον της πατρίδας μας η μετάβαση από το ''εγώ'' στο ''εμείς'', η ύπαρξη ευκαιριών για την πολιτική ανάδειξη των αρίστων και η ομόθυμη συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική ενεργοποίηση του πνευματικού, επιστημονικού και ηθικού δυναμικού της χώρας.
Εθνική και κοινωνική ανάγκη υπαγορεύει την έκκλησή μας αυτή: η διαπίστωση κατά τη διάρκεια τουλάχιστον της δεκαετίας που πέρασε της αδυναμίας των πολιτικών δυνάμεων να επιτελέσουν το έργο τους, ήτοι να προνοήσουν τα επερχόμενα και ν' αντισταθούν και ν' αντιδράσουν στον οικονομικό πόλεμο που εξαπέλυσε η νέα τάξη εναντίον της Ελλάδας. Δυστυχώς κατά τη δεκαετία αυτή, οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις- από τη δεξιά μέχρι και την αριστερά- είδαμε να παραδίδονται άνευ όρων στις επιταγές των δυτικών εταίρων και συμμάχων μας καθώς και να συναινούν στο κανιβαλικό τους σχέδιο να μας φτάσουν ουσιαστικά στο σημείο να τρώμε τις σάρκες μας. Οι μνημονιακές δυνάμεις, εκβιαζόμενες από τους οικονομικούς δολοφόνους, δε δίστασαν να καταπατήσουν κάθε έννοια εθνικής αξιοπρέπειας και συνταγματικής έννομης τάξης. Καταπάτησαν την εντολή που τους έδωσε ο εντολοδόχος λαός με τις εκλογές και το Δημοψήφισμα (2015) και συμβιβάστηκαν με τον πολιτικό αφανισμό μας: ήτοι με την εκχώρηση στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και τους τραπεζίτες της ευθύνης των πολιτικών αποφάσεων για τον τόπο και τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία. Αποποιήθηκαν την κοινή λογική και συμβιβάστηκαν με τον αργό μας θάνατο: με τη μη διεκδίκηση βιώσιμης λύσης στην οικονομία (αλλά και σε κανένα άλλο πρόβλημα), με το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, με την εκατονταετή ομηρία μας στους δανειστές, με το ξεπούλημα της Μακεδονίας και του πολιτισμού μας, με την αποστέρηση συνολικά του ελληνικού λαού από κάθε απελευθερωτική και αναγεννησιακή προοπτική.

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ
Κάτω απ' το βάρος τέτοιων προβλημάτων, ο τρόπος με τον οποίο σήμερα πορευόμαστε προς τις επικείμενες εκλογές  μας απογοητεύει. Η παραδοσιακή πολιτική σκηνή δεν μας εμπνέει  ελπίδα πως με την ατζέντα του προβληματισμού και  τις πολιτικές  που εξαγγέλλονται θα τα καταφέρουμε να διώξουμε απ' τον τόπο μας τον κατακτητή: τη βία και τα αρπακτικά της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών που έθεσαν την Ελλάδα στην καταστροφική τροχιά των Μνημονίων, προωθώντας τη Γερμανοκρατία και τον ολοκληρωτισμό στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα, καταπατώντας το ευρωπαϊκό δίκαιο και την αρχή της αλληλεγγύης, βρίσκονται αντίμαχες προς τις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις που μάχονται για την απελευθέρωση και την αναγέννηση της χώρας. Οι κατοχικές δυνάμεις έχοντας χάσει τα χνάρια του πολιτικού πολιτισμού και του ανθρωπισμού, επιδιώκουν με κάθε τρόπο την ανακύκλωση του πολιτικού σκηνικού, καθόσον είναι με τον τρόπο αυτό που καταφέρνουν και διαιωνίζουν την εδώ παραμονή τους και νομιμοποιούν την παγίωση της υφιστάμενης αντισυνταγματικής παράνομης κατάστασης πραγμάτων. Χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό συνάμα το όπλο του κατακερματισμού των κοινωνικο-πολιτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν ν' αντισταθούν στην κατοχή και στη γενικευμένη λεηλασία πάνω στην πατρίδα και το λαό.  Δεν αφήνουν έτσι στην Ελλάδα καμιά διέξοδο ελπίδας.
Με τα δεδομένα αυτά, γίνεται εμφανής η ανάγκη για την  άμεση πανελλαδική αφύπνιση των δημοκρατικών δυνάμεων και παράλληλα για τη συσπείρωση όλων των διάσπαρτων πολιτικών δυνάμεων σε ένα ενιαίο παλαϊκό κοινωνικό δημοκρατικό μέτωπο το οποίο με τη συγκρότηση και τη στελέχωσή του θα αρθρώσει σοβαρές ριζοσπαστικές προτάσεις και θα επιδείξει επαρκή ισχύ για την απελευθέρωση της χώρας από την εκατονταετή δουλεία στην οποία την οδήγησαν οι πολιτικές και οι κυβερνήσεις των Μνημονίων. Με τα δεδομένα αυτά γίνεται συγχρόνως εμφανής η ανάγκη να αναδειχθούν νέες χαρισματικές και ηθικά ακέραιες πολιτικές προσωπικότητες, οι οποίες με το ήθος και τις ικανότητές τους θα μπορούν να κερδίζουν το σεβασμό του συνομιλητή τους σε κάθε συνάντηση εντός και εκτός της χώρας.
Εν κατακλείδι: Η κάθοδος στις επερχόμενες εκλογές ενός αντιμνημονιακού δημοκρατικού συνασπισμού δυνάμεων με χαρισματική ηγεσία προσφέρεται ως η μόνη ελπιδοφόρος δυνατότητα για την ανανέωση της πολιτικής μας ζωής  της οποίας κύρια αποστολή σήμερα είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και η ανόρθωση της χώρας. Τη δυνατότητα αυτή καλούμαστε να τη στηρίξουμε και να την αξιοποιήσουμε.
Ευελπιστώντας πως οι σκέψεις μας αυτές  συνάδουν με τις δικές σας σκέψεις και τις προσδοκίες σας, στηρίζουμε και την πρόταση για μια  δημιουργική συνάντηση των δημοκρατικών δυνάμεων προκειμένου να διερευνηθούν οι όροι της κοινής τους συμπόρευσης και συνεργασίας. Για το βήμα αυτό θα συνεχίσουμε σε επόμενο άρθρο.

Με πατριωτικά αισθήματα

Κώστας Τσιαντής, 
Ηλεκτρ.Μηχανικός ΕΜΠ, PhD Un. of Maryland, Ομότιμος Καθηγητής ATEI Αθηνών.




ΠΑΡΑΚΑΛΟΎΜΕ για τις δικές σας σκέψεις (σχολιασμό) πάνω στο άρθρο ενημερώστε μας στo e-mail : tsiantiscn@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)