Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΕΥΧΟΣ 1Ο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΕΥΧΟΣ 1Ο
                  
    Κυκλοφορεί ήδη σε όλη την Ελλάδα το 10ο τεύχος της ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, με πλούσια ύλη και άποψη για τα πράγματα.
    Στο τεύχος δημοσιεύεται τεκμηρωμένη, αντίθετη προς τα συνήθως δημοσιευόμενα στον τύπο, ανάλυση της οικονομικής και πολιτικής επικαιρότητας από τον Κωνσταντίνο Κόλμερ («Το Πρωτογενές Έλλειμμα και η Περικοπή των Συντάξεων»).
    Επίσης δημοσιεύονται αναλύσεις γιά τα εθνικά ζητήματα [Θεοφάνης Μαλκίδης: «Ελληνική Θράκη»], την πολιτική επικαιρότητα [Χρήστος Χαλαζιάς: «Πολιτικά σφάλματα δημιουργούν μη αναστρέψιμες καταστάσεις»], την γεωργία [Πάνος Παναγόπουλος: «Η μη ανταγωνιστική γεωργία μας αποτελεί εθνικό πρόβλημα»], την φορολογία [Μάνος Κρανίδης:«Σαράντα φόροι και τέλη στα ακίνητα!»] κ.ά.
    Στο τεύχος συμπεριλιμβάνεται βαρυσήμαντο άρθρο του Γιάννη Μαρίνου, με τίτλο «Η δραματοποιημένη επανάληψη μιας προηγηθείσας τραγωδίας».
     Σε μία εκ βαθέων συνέντευξή του, ο συγγραφέας και εκδότης Γιώργος Καραμπελιάς αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ιδεολογικής του διαδρομής και της πολιτικής του δράσης, από τα φοιτητικά του χρόνια στο Παρίσι μέχρι τους σημερινούς αγώνες του γιά την διαμόρφωση μίας ολοκληρωμένης θεωρίας γιά τον Ελληνισμό.
    Το κεντρικό αφιέρωμα του τεύχους αφορά το Κυπριακό ζήτημα και έχει τίτλο  «Κύπρος, 1974-2014: 40 χρόνια αισχύνης». Γράφουν  κατά σειρά οι Αντώνης Δ. Παπαγιαννίδης («To χρυσοπράσινο φύλλο και ο πειρασμός του ανέξοδου Ελλαδίτικου ριζοσπαστισμού»), ο Δ. Πολίτης («Η Κύπρος δεν κείται μακράν»), ο Μελέτης Μελετόπουλος («Μία άγνωστη προσπάθεια αποτροπής του Αττίλα»), ο Παύλος Καρούσος («Ανοίγει ο φάκελος της αποστολής ‘ΝΙΚΗ’»), ο Κωνσταντίνος Κόλμερ («Η νέα τραγωδία της Κύπρου»), ο ανταποκριτής της ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ στην Λευκωσία Κώστας Παπασταύρου («Το Κυπριακό στην μέγγενη του πάρε-δώσε!»), ο Θαλής Καραγιαννόπουλος («Σκέψεις μετά από μία επίσκεψη») . Στο αφιέρωμα δημοσιεύεται το χρονικό του Αττίλα και 
προβάλλεται η άποψη ότι η μη λύση είναι καλύτερη από την ‘λύση’ που μεθοδεύεται.
    Στον Φάκελλο Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, που έχει θέμα «Η επιχείρηση αναβίωσης του Χαλιφάτου», παραθέτουν τις απόψεις τους οι Α. Δ. Παπαγιαννίδης(«Πόσο απέχει το Ιράκ (και η Ουκρανία) από τα Βαλκάνια;»), ο Γιάννης Χατζόπουλος («Ιρανικά διλήμματα στην Μεσοποταμία») ο Γιώργος Φοίνικας («Επικίνδυνη συγκυρία για την ελληνική εξωτερική πολιτική»), ο Σωτήρης Δημόπουλος («Ρωσσικά στοιχήματα στην Εγγύς Ανατολή») και ο Χρήστος Ζιώγας («Η Σαουδική Αραβία παράγων σταθερότητας και αστάθειας»). 
    Στα πολιτιστικά, ξεχωρίζουν οι κριτικές θεάτρου του Γιάννη Δρακόπουλου και κινηματογράφου του Κωνσταντίνου Μπλάθρα, Τέλος, η Βιβλιοκριτική«Edmund Burke, Στοχασμοί για την Επανάσταση στην Γαλλία» του Σπύρου Κουτρούλη και το Σταυρόλεξο του Νίκου Λιναρδάτου.

    Το τεύχος διατίθεται κεντρικά στις Εκδόσεις Παπαζήση (Νικηταρά 2 και Εμμ.Μπενάκη), κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και στα κέντρα τύπου και αποστέλλεται κατ’ οίκον στους συνδρομητές (γιά συνδρομή 6980-149044).
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)