Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΧΟΛΈΒΑΣ-Η εθνική μας ταυτότητα ως αντίδοτο στην κρίση

Γράφει ο: Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων 

Η συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος θα αρχίσει συντόμως, όπως δεσμεύθηκε δημοσίως ο Πρωθυπουργός και ένα από τα θέματα που έχει θέσει η Νέα Δημοκρατία είναι και η συνταγματική κατοχύρωση της γλώσσας μας και της εθνικής μας ταυτότητας. Θεωρώ πολύ σημαντική αυτή την πρόταση και μακάρι να υλοποιηθεί. Η εθνική και γλωσσική μας ταυτότητα απειλείται από τις ανιστόρητες δοξασίες ορισμένων γειτόνων, αλλά και από ψευδοπροοδευτικές θεωρίες και ανωφελείς μοντερνισμούς ξενομανών νεοελλήνων. Είναι δικαίωμα και υποχρέωση ενός λαού να προστατεύει την ιστορία του, τη γλώσσα του, τη θρησκεία του και τις παραδόσεις του για να μην καταλήξει άμορφος χυλός κάτω από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποιήσεως.

 Ποια στοιχεία αποτελούν την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων; Συμφώνως προς τον ορισμό του Ηροδότου τον 5ο αιώνα π.Χ. οι ελληνικές πόλεις παρά τις διαφορές τους είχαν ως κοινά ενοποιητικά στοιχεία την συνείδηση κοινής καταγωγής, την κοινή γλώσσα, την κοινή θρησκεία και τα κοινά ήθη και έθιμα. Το όμαιμον, το ομόγλωττον, τα κοινά των θεών ιδρύματα και τα ομότροπα ήθη! Για να έλθουμε στα νεώτερα χρόνια ο Ιωάννης Καποδίστριας έγραφε προς ηγέτες δυτικών χωρών ότι Έλληνες είναι όσοι μιλούν την γλώσσα των πατέρων τους και ακολουθούν την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία. Συνδυάζοντας τους δύο ορισμούς βλέπουμε ότι η ιστορική συνείδηση, η ελληνική γλώσσα και η Ορθόδοξη Πίστη αποτελούν σήμερα τα θεμέλια της εθνικής μας ταυτότητας. Η πλούσια λαογραφική παράδοση με τους δημοτικούς χορούς, τα τραγούδια και τα έθιμα του λαου μας, καθώς και ο σεβασμός σε ορισμένους θεσμούς, όπως η οικογένεια, συμπληρώνουν τα στοιχεία της ταυτότητάς μας. Μιας ταυτότητας που δεν μας αποκόπτει από την Ανθρωπότητα ούτε μας κλείνει στο καβούκι μας, αλλά μάς διδάσκει να είμαστε Οικουμενικοί. Ούτε απάτριδες ούτε σωβινιστές. 
Η Εληνορθόδοξη ταυτότητα καλλιεργεί στον Έλληνα τον αφανάτιστο παριωτισμό: Σέβεται τους άλλους πολιτισμούς, αλλά δίνει τα πάντα για την προστασία του πατρίου εδάφους. 

Για να διαφυλάξουμε την ταυτότητά μας δεν αρκεί η συνταγματική κατοχύρωση, η οποία θα είναι απλώς η αφετηρία. Πρέπει ως πολιτεία και ως λαός να μάθουμε, έστω και με αυστηρή νομοθετική ρύθμιση, να σεβόμαστε όλα αυτά που μάς συνδέουν με το παρελθόν και μάς ανοίγουν το παράθυρο στο μέλλον με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Να παύσουμε να βλέπουμε πινακίδες σε καταστήματα γραμμένες μόνο σε ξένη γλώσσα. Στη Γαλλία αυτό απαγορεύεται δια νόμου. Να θεσπισθεί η υποχρεωτική χρήση της ελληνικής με πιο μεγάλα γράμματα και αν θέλει ο καταστηματάρχης ας χρησιμοποιεί με μικρότερα γράμματα και την ξενόγλωσση γραφή. Να έλθουν οι νέοι μας και όλοι οι Έλληνες πιο κοντά στα Μουσεία μας και στους αρχαιολογικούς μας χώρους. Να εμπλουτισθεί η δημόσια τηλεόρασή μας με περισσότερες εκπομπές για την Ορθοδοξία, την ελληνική γλώσσα και την ιστορία μας και, αν υπάρχει τρόπος, να υποχρεωθούν και οι ιδιωτικοί σταθμοί να κάνουν το ίδιο. Φτάνει πια με την τηλεοπτική τουρκολαγνεία! Επίσης να επιχορηγηθεί από το κράτος η έκδοση σε λίαν προσιτές τιμές όλων των Αρχαίων Κλασσικών μαζί με τα αριστουργήματα της Βυζαντινής και Νεοελληνικής Γραμματείας. 


Εθνική τααυτότητα δεν νοείται χωρίς ελληνορθόδοξη παιδεία. Δυστυχώς κατά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε απαράδεκτα φαινόμενα αφελληνισμού και αποχριστιανοποιήσεως της παιδείας μας. Πρέπει να ενισχυθεί η ελληνομάθεια με περισσότερα Αρχαία Ελληνικά, με καλύτερη προβολή των ηρώων και των μαρτύρων της Ιστορίας μας, να παύσει η υποτίμηση της Γεωγραφίας και, το κυριώτερο, να σταματήσει κάθε συζήτηση για μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών από Ορθόδοξο Χριστιανικό σε πολυθρησκευτικό- γνωσιολογικό. Η επαφή με τους Αγίους μας και τους προγόνους μας είναι το μόνο αντίδοτο στην πολύπλευρη κρίση! Κ.Χ. 4.10.2014

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/11366, Ἀντίβαρο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)