Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

JOHN PILGER- ΑΠΟ ΤΟΝ POL POT ΣΤΟ ISIS (σταλμένο από τον Νι Κάππα)

Published 8 October 2014


Σημείωμα από Νι Κάππα**

 ΑΠΟ ΤΟΝ POL POT ΣΤΟ ISIS
"Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΠΕΤΑΕΙ, Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ"

Εξαγγέλοντας το 1969 ο Henry Kissinger την απόφαση τού προέδρου Ρichard Νixon για μαζικούς βομβαρδισμούς στην Καμπότζη, πρόσθεσε:  ¨Ο,τιδήποτε πετάει, ό,τιδήποτε κουνιέται¨.  Καθώς ο Οbama ξεκινάει τον έβδομο πόλεμο ενάντιον τού Μουλσουμανικού κόσμου, από τότε που βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη, η ενορχηστρωμένη υστερία και τα ψέματα κάνουν τον απλό πολίτη να αναπολεί με συμπάθεια την δολοφονική εντιμότητα τού Henry Kissinger.

Ως μάρτυρας τών σημερινών συνεπειών τής ακραίας αγριότητας στην Μέση Ανατολή - συμπεριλαμβανομένου τού αποκεφαλισμού τών θυμάτων τού διαμελισμού τών σωμάτων, το κρέμασμά και τη διασπορά τους στα δέντρα και τα χωράφια - δεν εκπλήττομαι. H περιφρόνηση τής μνήμης και τής ιστορίας επαναλαμβάνεται για μια ακόμη φορά.  Ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άνοδος στην εξουσία τού Pol Pot και τών ερυθρών του Khmer Rouge, γεγονότα που έχουν πολλά κοινά σημεία με το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στο Ιράκ και την Συρία.  Οι Khmer Rouge που ήταν επίσης αδίστακτοι ξεκίνησαν ως μια μικρή επαναστατική ομάδα και ήταν αποτέλεσμα τής αμερικανικής πολιτικής στην Ασία.

Σύμφωνα με τον Pol Pot το κίνημά του αποτελείτο από λιγότερους τών 5000 αντάρτες, φτωχά οπλισμένους, χωρίς στρατηγική, οργάνωση και πειθαρχία.  Ωστόσο, όταν οι Nixon και Kissinger έστειλαν τα Β52 να βομβαρδίσουν την περιοχή σύμφωνα με το σχέδιο "Operation Menu", o Pol Pot, ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος τών αμερικανών, δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο τυχερός ήταν.

Οι Αμερικανοί από το 1969 και μέχρι το 1973 βομβάρδισαν τις επαρχίες τής Καμπότζης με πυρηνικές βόμβες πενταπλάσιας ισχύος απ' εκείνη που χρειάστηκε για να ισοπεδώσουν την Χιροσίμα.  Ισοπεδώθηκαν χωριά, το ένα μετά το άλλο, ενώ τα βομβαρδιστικά επέστρεφαν για να βομβαρδίσουν ξανά τα χαλάσματα και τα πτώματα τής προηγούμενης… επίσκεψής των.  Οι κρατήρες που ανοίχτηκαν, σαν τερατώδη περιδέραια, ήταν ορατοί από τον αέρα  και ο τρόμος που επακολούθησε ήταν πρωτοφανής και απερίγραπτος. Ένας πρώην αξιωματικός τών Khmer Rouge περιέγραψε πως οι επιζήσαντες περιφερόντουσαν, για 3 - 4 μέρες, έντρομοι, μισότρελοι  και άφωνοι.  Έτσι, ήταν έτοιμοι να πιστέψουν ό,τι οι Khmer Rouge τους έλεγαν μ' αποτέλεσμα οι δυσχερείς αυτές συνθήκες να ενισχύσουν τους αντάρτες τού Pol Pot. 

Η Φινλανδική κυβερνητική Εξεταστική Επιτροπή που εστάλη για να εκτιμήσει την κατάσταση αποφάνθηκε ότι περισσότεροι από 600.000 Καμποτζιανοί σκοτώθηκαν και χαρακτήρισε την πυρηνική βομβιστική επίθεση , ως… "το πρώτο στάδιο τής γενοκτονίας που έγινε στην δεκαετία που ακολούθησε".  Έτσι, το καταστροφικό έργο τής πολιτικής τών Nixon και Kissinger στάθηκε… "μάννα εξ ουρανού" για τον Pol Pot που είδε την δύναμη του να υπερβαίνει τους 200.000 άνδρες. 


Το ISIS (Islamic State of Irak Syria) έχει ένα παρόμοιο παρελθόν και παρόν.  Με τους πιο συντηρητικούς  υπολογισμούς η εισβολή τών Bush και Blair στο Ιράκ το 2003 οδήγησε στον θάνατο περίπου 700.000 ανθρώπους - μια χώρα που δεν είχε προϊστορία στον Τζιχαντισμό· οι εδαφικές και οι πολιτικές διεκδκήσεις τών Κούρδων είχαν καταλαγιάσει· οι σεχταριστιστκές και ταξικές διαφορές τών Σουνιτών και τών Σιιτών υπήρχαν, αλλά ευρίσκοντο σε περίοδο ύφεσης και οι γάμοι μεταξύ τους ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Τρία χρόνια πριν την εισβολή οδήγησα κατά μήκος τού Ιράκ χωρίς κανέναν φόβο.  Κατά την διαδρομή οι άνθρωποι πάνω απ' όλα ήταν υπερήφανοι να είναι Ιρακινοί, κληρονόμοι ενός πολιτισμού που φαινόταν έντονα στην συμπεριφορά τους.

Όμως οι Bush και Blair τα έκαναν όλ' αυτά κομμάτια.  Το Ιράκ σήμερα είναι η φωλιά τού Τζιχαντισμού.  Η Al-Qaeda - όπως οι "Τζιχανιστές" τού Pol Pot - εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία  που τους έδωσε η επίθεση "Τρόμος και Δέος" όπως και ο Εμφύλιος που ακολούθησε.  Οι… "επαναστάτες" στην Συρία πρόσφεραν ανεκτίμητες υπηρεσίες στον Τζιχαντισμό με τον μυστικό εφοδιασμό όπλων, λογιστικών τέτοιων και με την άφθονη παροχή χρήματος που διέρρεε μέσω τής Τουρκίας από την CIA και τα αραβικά κράτη τού Κόλπου.  Η άφιξη ξένων… "εθελοντων" ήταν πια εμφανής.  Ο πρώην Βρετανός πρεσβευτής, Oliver Miles, έγραψε πρόσφατα ότι: «Η κυβέρνηση (Cameron) φαίνεται να ακολουθεί τα ίχνη τού Tony Blair παραβλέποντας κατ' επανάληψη τις συμβουλές  τού υπουργείου Εξωτερικών (Foreign Office) τής MI5 και τής MI6, ότι η πολιτική της στην Μέση Ανατολή - και ειδικά στους πολέμους τής Μέσης Ανατολής - έχει γίνει γραφείο στρατολόγησης Μουσουλμάνων τρομοκρατών εδώ στην Βρετανία».

Το ISIS είναι παιδί τής πολιτικής τής Ουάσινκτον και τού Λονδίνου, η οποία προκειμένου να καταστρέψει το Ιράκ ως κράτος και κοινωνία διέπραξε πρωτοφανή απάνθρωπα εγκλήματα σε πλήρη μυστική και σατανική συνεργασία.  Όπως και στην περίπτωση τού Pol Pot και τών Khmer Rouge το ISIS είναι το γενετικό προϊόν τής τρομοκρατίας ενός δυτικού κράτους που βρίσκεται στην υπηρεσία μιας παγκόσμιας elite η οποία αδιαφορεί τελείως για τ' αποτελέσματα τών πράξεών της προκειμένου να  καταστρέψει, εξ αποστάσεως, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις κρατών.  Η ηθική τους συμβολή στο έγκλημα αυτό είναι πρωτάκουστη στην ιστορία.

Έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που το…"ολοκαύτωμα" εφαρμόστηκε στο Ιράκ, αμέσως μετά τον πόλεμο τού Κόλπου όταν οι ΗΠΑ και η Βρετανία με… πειρατικό τρόπο παρέσυραν το Συμβούλιο Ασφαλείας τών Ηνωμένων Εθνών να ασκήσει ποινικές κυρώσεις εναντίον τού Ιρακινού λαού, ενισχύοντας, έτσι,την εξουσία τού Saddam Hussein.  Ήταν μια… μεσαιωνική πολιορκία.  Σχεδόν, κάθε λειτουργία που χαρακτηρίζει ένα σύγχρονο κράτος, στην κυριολεξία, αδρανοποιήθηκε - από την χλωρίνη για την παροχή πόσιμου νερού, τα σχολικά μολύβια, τα ανταλλακτικά ακτινογραφικών μηχανημάτων, τα κοινά παυσίπονα και φάρμακα για την θεραπεία μιας άγνωστης, μέχρι τότε, μορφής καρκίνου δηλητηριάζονται με απεμπλουτισμένο ουράνιο που μεταφέρεται με την σκόνη από τις νότιες περιοχές τής χώρας όπου διεξάγονται οι μάχες.

Λίγο πριν απ' τα Χριστούγεννα τού 1999 το Βρετανικό υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας περιόρισε την εξαγωγή εμβολίων που προοριζόντουσαν για την προστασία τών παιδιών στο Ιράκ από την διφθερίτιδα και τον κίτρινο πυρετό.  Ο Kim Howells, ιατρός, βουλευτής και υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Blair αιτιολόγησε την διακοπή αυτή, ότι, τάχα «Τα εμβόλια για τα παιδιά ήταν ικανά να χρησιμοποιηθούν για όπλα μαζικής καταστροφής».  Ωστόσο, Βρετανική κυβέρνηση προκειμένου ν' αποφύγει την κατακραυγή για την πράξη της αυτή από τα ΜΜΕ που εκάλυπταν το θέμα τής ενημέρωσης τού κοινού για την κατάσταση στο Ιράκ - ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά είχαν αλλοτροιωθεί απ' αυτήν - κατηγόρησε τον Saddam Hussein γι' αυτήν.

Κάτω από την ταμπέλα ενός ψεύτικου ανθρωπιστικού προγράμματος  "Πετρέλαιο για Τρόφιμα", θα εδίνοντο 100 δολ. σε κάθε Ιρακινό για να ζήσει έναν χρόνο.  Από το ποσό αυτό, όμως, έπρεπε να πληρωθούν οι ζημιές που είχαν γίνει στις βασικές υπηρεσίες τού κράτους, όπως η ενέργεια και το νερό.

«Φαντασθείτε», μου είπε, ο Hans Von Sponeck, βοηθός τού Γεν. Γραμματέα τού ΟΗΕ ότι, «χρησιμοποιώντας κατ' αυτόν τον τρόπον το πενιχρό αυτό ποσό για την καταπολέμηση τής έλλειψης νερού, και το γεγονός ότι η πλειοψηφία των αρρώστων δεν μπορούν ν' αντέξουν οικονομικά την θεραπεία η οποία θα χρειαστεί μέρες για να επιφέρει αποτελέσματα, έχετε μια γεύση τού εφιάλτη που αιωρείται.  Και μην νομίσετε ότι πρόκειται για κάποιο λάθος· γίνεται σκόπιμα.  Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω στο παρελθόν την λέξη… γενοκτονία, σήμερα όμως είναι αναπόφευκτη.

Ο Von Sponeck συντονιστής τής… ανθρωπιστικής βοήθειας στο Ιράκ παραιτήθηκε αηδιασμένος,  Ο προκάτοχός του Dennis Halliday, ανώτερος αξιωματούχος τού ΟΗΕ, επίσης, είχε παραιτηθεί αηδιασμένος για τον ίδιο λόγο.  «Είχα εντολή», είπε ο Halliday, «να εφαρμόσω την πολιτική που εκφράζει τον όρο… γενοκτονία· μια προμελετημένη πολιτική που σκότωσε πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα, μεγάλους και παιδιά».

Μια μελέτη τής UNICEF, οργάνου τού ΟΗΕ για την Οικονομική Βοήθεια τών Παιδιών (Children's Fund), διαπίστωσε ότι κατά την διάρκεια τού μεγάλου αποκλεισμού μεταξύ τού 1991 και τού 1998 υπήρξαν 500.000 θάνατοι παιδιών κάτω τών 5 ετών.  Όταν μια Αμερικανίδα δημοσιογράφος (βλ. http://youtu.be/x4PgpbQfxgo) ρώτησε την Madeleine Albright, πρώην υπουργός τών Εξωτερικών τών ΗΠΑ και πρέσβυρα στον ΟΗΕ για το αν… "ο σκοπός (το… ζητούμενο) άξιζε την… τιμή (κόστος", αυτή απάντησε: «Πιστεύουμε ότι η τιμή αξίζει τού… σκοπού». 

Το 2007 ο ανώτερος Βρετανός αξιωματούχος υπεύθυνος για τις κυρώσεις Carne Ross, γνωστός και ως… "κ. Ιράκ" δήλωσε σε κυβερνητική επιτροπή ελέγχου.  «Οι κυβερνήσεις τών ΗΠΑ και τής Βρετανίας αρνήθηκαν, ουσιαστικά, στο σύνολο τού πληθυσμού το δικαίωμα τής ζωής».  Όταν, 3 χρόνια αργότερα τού πήρα συνέντευξη ήταν αυτός που εμφορείτο από λύπη και μεταμέλεια: «Νοιώθω ντροπή» μου είπε.  Σήμερα, όντας ένας σπάνιος αφηγητής, λέει την αλήθεια, σχετικά με το πως οι κυβερνήσεις κουκουλώνουν την αλήθεια και πως ένα μεγάλο μέρος τών ΜΜΕ δια-δραματίζει σπουδαίο ρόλο στην διάδοση και την διατήρηση τής εξαπάτησης τού κοινού.  «Εμείς, ή τροφοδοτούμε τους δημοσιογράφους με παραποιημένες ειδήσεις ή τους… καταψύχουμε». 

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2014 ο τίτλος τής Guardian ήταν: "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥMΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ISIS" (http://www.theguardian.com/politics/video/2014/sep/30/theresa-may-must-act-destroy-isis-video). Το… "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ…" είναι ένα αναστημένο φάντασμα, μια ειδοποίηση καταπίεσης που αφορά τήν ενήμερωμένη πληροφόρηση και μαθήματα από γεγονότα που εκφράζουν λύπη και ντροπή.  Ο συντάκτης τού άρθρου  ήταν ο Peter Hain, πρώην υπουργός Εξωτερικών και υπεύθυνος για το Ιράκ στην κυβέρνηση τού Tony Blair.   Το 1998, όταν Denis Halliday αποκάλυψε την έκταση τών καταστροφών στο Ιράκ και το μέγεθος τού πόνου για τα οποία η κυβέρνηση Blair ήταν συνυπεύθυνη, ο Hain τον κατηγόρησε ως… "υπερασπιστή" τού Sadam Hussein  στην τηλεοπτική εκπομπή τού BBC, Newsnight.  To 2003 o Hain υποστήριξε ην πολιτική τού Blair βασιζόμενος σε ολοφάνερα ψέματα, ενώ στο επόμενο συνέδριο τού Εργατικού κόμματος (σ. μ. θυμίζει τίποτα στον αναγνώστη η… "προοδευτική" αυτή συμπεριφορά;) χαρακτήρισε το ζήτημα… περιθωριακό και άνευ σημασίας. 



Σήμερα ο Hain απαιτεί την χρήση "αεροπορικών επιδρομών και παροχή στρατιωτικού εφοδιασμού και υποστή-ριξης εκείνων που υποστηρίζουν την γενοκτονία τών Σύριων και τών Ιρακινών, ώστε να προωθηθεί η επιτακτική ανάγκη μιας… "πολιτικής λύσης". Την ίδια πολιτική ακολουθεί και ο Obama άροντας τους… "περιορισμούς" τών αμερικανικών βομβαρδισμών όπως και τηλεκατευθυνόμενων τέτοιων.  Αυτό σημαίνει ότι πύραυλοι και βόμβες τών 500-pound μπορούν να καταστρέψουν και τα σπίτια χωρικών καθώς γίνονται στην Υεμένη, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν και στην Σομαλία  και έγιναν στην Καμπότζη, στο Βιετνάμ και στο Λάος.  Στις 23 Σεπτεμβρίου (2014) ένας τηλεκατευθυνόμενος πύραυλος Tomahawk έπληξε ένα χωριό τής συριακής επαρχίας Idlib σκοτώνοντας αδιάκριτα περισσότερους από 12 αμάχους συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών.  Κανείς δεν έδωσε σημασία.

Την ημέρα που δημοσίευτηκε το άρθρο τού Hain έτυχε να είναι στο Λονδίνο ο Denis Halliday και ο Hans Von Spo-neck οι οποίοι και με επισκέφτηκαν.  Δεν ήταν σοκαρισμένοι με την λουστραρισμένη υποκρισία ενός πολιτικού, αλλά  απογοητευμένοι από την ανεξήγητη απουσία μιας σωστής διπλωματίας στις διαπραγματεύσεις για μια, έστω κατ' επίφαση ανακωχής.  Σε όλον τον κόσμο, από την Βόρεια Ιρλανδία μέχρι και το Νεπάλ  εκείνοι που κατηγο-ρούσαν τους αντιπάλους τους ως… τρομοκράτες και… αιρετικούς κάθησαν στο ίδιο τραπέζι απέναντι ο ένας στον άλλον.  Γιατί δεν έγινε το ίδιο στο Ιράκ και στην Συρία;

Όπως η εμφάνιση τής Ebola, από την Δυτική Αφρική, χαρακτηρίστηκε… "διαρκής πόλεμος"  έχει διασχίσει τον Ατλαντικό, (σ. μ. αντίστοιχα και οι… στρατοκράτες τής Δύσης επιμένουν σ' έναν "διαρκή πόλεμο") έτσι και ο λόρδος Richards, μέχρι προ τινος επικεφαλής τών βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων, θέλει… "μπότες στο έδαφος", βλ. διαρκή πόλεμο.  Υπάρχει από μέρους τού Cameron, τού Obama και το… "μέτωπο υποστήριξης" των - κυρίως από τον αδιανόητα επιθετικό Αυστραλό πρωθυπουργο Tony Abbot - μια ανούσια πολιτικολογία που επιθυμεί περισσότερη βία η οποία και… "σερβίρεται" από ψηλά, πάνω από 30.000 πόδια, σε μέρη που το αίμα από τις προηγούμενες επιθετικές ενέργειες δεν έχει στεγνώσει ακόμα.  Ποτέ δεν έγιναν τόσο άγριοι βομβαρδισμοί προκειμένου να εκπαραθυρώσουν την πρώην φίλη και σύμμαχο Συριακή κυβέρνηση.  Αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο.  Η είδηση που αναφέρεται στον φάκελο πληροφορίων τών Η.Π.Α. και τής Αγγλίας που ήρθε στο φως είναι σημαντική και κατηγορηματική.

"Προκειμένου να διευκολυνθεί η δράση τών… "απελευθερωτικών" (sic) δυνάμεων θα πρέπει να καταβληθούν ιδιαίτερες προσπάθειες για την εξάλειψη κάποιων σημαντικών ατόμων για να συνεχιστούν οι εσωτερικές ανατα-ραχές στην Συρία.  Η CIA και η  SIS (M16) είναι έτοιμες να προκαλέσουν εσωτερικές αναταραχές στην Συρία με την βοήθεια ατόμων που θα προκαλέσουν σαμποτάζ και φόβο σε συγκρούσεις στα σύνορα ώστε να δημιουργηθεί ένα… πρόσχημα για την… "ειρηνευτική" παρέμβαση (…)  Η CIA και SIS θα πρέπει να εφαρμόσουν διμέτωπες τακτικές τόσο ψυχολογικές όσο και στρατιωτικές για την αύξηση τής έντασης."

Αυτά γράφτηκαν το 1957 αλλά θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί και χθες.  Η ιμπεριαλιστική τακτική δεν έχει αλλάξει.  Πέρυσι, ο πρώην Γάλλος υπουργός τών Εξωτερικών Roland Dumas αποκάλυψε στο Γαλλικό κανάλι LPC ότι:  «Δύο χρόνια πριν την… "αραβική άνοιξη" ειπώθηκε στο Λονδίνο ότι είχε προγραμματιστεί ένας πόλεμος κατά τής Συρίας». Ήμουν στην Αγγλία 2 χρόνια πριν τα γεγονότα στην Συρία σε άλλη αποστολή. Εκεί γνώρισα δύο υψηλόβαθμους Βρετανούς αξιωματικούς από τους οποίους ο ένας μου απεκάλυψε ότι ετοίμαζαν κάτι στην Συρία  και ερωτήθηκα, αν και δεν ήμουν πια υπουργός, αν θα ήθελα να συμμετάσχω. (…) Η υπόθεση αυτή πάει πολύ πίσω.  Η ιδέα συνελήφθηκε, σχεδιάστηκε και προγραμματίσθηκε από τότε.»

Οι μόνοι αντίπαλοι τού ISIS είναι  οι… "διαπιστευμένοι" δαίμονες τής Δύσης (Συρία, Χεζμπολάχ και Ιράν). Η Τουρκία, ένα μωαμεθανικό κράτος, αλλά και μέλος τού ΝΑΤΟ είναι ένα εμπόδιο στην ειρήνεση τής Μέσης Ανατολής και σε πολλές περιπτώσεις έχει υπηρετήσει την CIA την Μ16 και τους φανατικούς τού Κόλπου υποστηρίζοντας τούς… "Σύριους αντάρτες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που αυτοαποκαλούνται ISIS. Η τουρκική υποστήριξη είναι προϊόν τής μακροχρόνιας φιλοδοξίας της να επιβάλει την περιφερειακή της κυριαρχία ανατρέποντας την κυβέρνηση τού Assad μέσω ενός συμβατικού πολέμου στην Μέση Ανατολή.

Ωστόσο, μια ανακωχή, αν και η επίτευξή της είναι δύσκολο να επιτευχθεί, είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η ιμπεριαλιστική μανία διαφορετικά οι καταστροφές θα συνεχιστούν.  Σύμφωνα με την Guardian οι συνομιλίες με την Συρία θα πρέπει να ιδωθούν ως ηθικά αμφισβητήσιμες επειδή οι ποινικές ευθύνες τής επιθετικής πολιτικής τού Blair και εκείνων που τον υποστήριξαν εξακολουθούν να υπάρχουν όχι μόνον ως παράλογες, αλλά και επικίνδυνες.  

Μαζί με την ανακωχή θα πρέπει να υπάρξει και άμεση διακοπή όλων τών μεταφορών πολεμικού υλικού στο Ισραήλ και άμεση αναγνώριση τού Παλαιστινιακού κράτους.  Το Παλαιστινιακό ζήτημα είναι μια πυορροούσα ανοιχτή, πληγή στην περιοχή και συχνά χρησιμοποιείται ως αιτία για την άνοδο τού ισλαμικού εξτρεμισμού.  Ο Osama Bin Landen το έκανε σαφές:  «Η Παλαιστίνη προσφέρει την ελπίδα.  Δώστε δικαιοσύνη στους Παλαιστίνιους και τότε θ' αρχίσει η αλλαγή στον κόσμο».

Έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από τότε που οι Nixon και Kissinger με τους βομβαρδισμούς στην Καμπότζη εξαπόλυσαν ένα χείμμαρο πόνου από τον οποίον η χώρα δεν έχει ακόμα συνέλθει.  Το ίδιο ισχύει και με το έγκλημα τών Bush και Blair στο Ιράκ.


JOHN PILGER, Αυστραλός δημοσιογράφος


**Αγαπητοί φίλοι.
Αναμφισβήτητα τα προβλήματα που μαστίζουν τήν πατρίδα μας είναι πάρα πολλά.  Πολλά, επίσης είναι και τα  όσα λέγονται κι' ακόμα περισσότερα τα όσα γράφονται.  Ωστόσο, εκείνο που χαρακτηρίζει την κάθε… προ-σπάθεια για την βελτίωση τής κατάστασης αυτής είναι η άγνοια τών αιτιών που την προκάλεσαν μ' αποτέλε-σμα οι μέθοδοι και  τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τη διόρθωσή της να είναι αναποτελεσματικά. 
Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά τις… "προσπάθειες" που γίνονται για την αντιμετώπιση τής… κρίσης  (δεν είναι μονάχα οικονομική) έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι διάφοροι… "αγωνιστές" (δεν αμφισβητώ καθόλου τον πατριωτισμό τους και την εντιμότητα τους) προσπαθούν ν' αδειάσουν το νερό τής βάρκας που έχει… μπατάρει, με μια τρύπια κουτάλα. 
Δυστυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα οι αγνοί και ειλικρινείς αγωνιζόμενοι συμπολίτες δεν έχουν καταλάβει ότι για να υπάρξει αποτελεσματικότητα πρέπει πρώτα να υπάρξει οργάνωση και στο σημείο αυτό δεν υπάρχει κανένα φως ολοκληρωμένης καθοδήγησης.  Καθημερινά, εμφανίζονται στον ελληνικό… "πολιτικό ορίζοντα" και νέες… "δυνάμεις" (βλ. ομαδούλες) που φιλοδοξούν να βάλουν τα… "πράγματα στην θέση τους". 
Αποτέλεσμα τής εγωϊστικής αυτής τακτικής είναι η… διάσπαση και η… βαβούρα.  Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο ότι το κάθε επιμέρους πρόβλημα ανάγεται σε γενικό ενώ ταυτόχρονα κάθε τέτοιο είναι και διχαστικό αφού παρουσιάζεται με δύο (2)… αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις (βλ., Δραχμή ή Ευρώ;  Ο τάφος στην Αμφίπο-λη, είναι ελληνικός ή ρωμαϊκός;  Σώρας ή όχι; κ. ά. παρόμοια).  Βλέπουμε, λοιπόν, ότι πριν, καν, ξεκινήσει κά-τι , είναι... διχασμένο. Το επισυναπτόμενο άρθρο περιγράφει πολύ αδρά το τι συμβαίνει στην διεθνή πολιτική σκακιέρα και το πως οι κινούντες τα νήματα ενεργούν.  Θεωρώ ότι αξίζει τής προσοχής σας.
Φιλικώτατα.
Νι Κάππα (Τορόντο).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)