Θόδωρος Αγγελόπουλος

Πρόσωπα ·

Ακολουθήστε

4 ημ.  · 

Η σχέση μου με την ποίηση

ξεκινάει από πολύ νωρίς.

Ποίηση άρχισα να γράφω και να

δημοσιεύω από τα 16 μου χρόνια.

Και η σχέση μου με την ποίηση

είναι μόνιμη, διαρκής.

Το σινεμά, σύμφωνα μ' έναν

διαχωρισμό του Παζολίνι,

χωρίζεται στο σινεμά της ποίησης

και στο σινεμά της πρόζας.

- Ποια είναι η διαφορά;

- Είναι όπως στη λογοτεχνία,

όπου υπάρχουν το μυθιστόρημα,

ή η νουβέλα και η ποίηση.

Αυτό δε σημαίνει ότι μια νουβέλα

δεν μπορεί να είναι ποιητική,

μόνο που η ποίηση

είναι κάτι περισσότερο από αυτό.

Είναι περισσότερο ιστορία

του αισθήματος παρά του μυαλού,

παρ' όλο που το ένα δεν αποκλείει

το άλλο καθόλου. Για παράδειγμα,

το σινεμά του Αντονιόνι

μπαίνει στο σινεμά της πρόζας.

Ενώ το σινεμά του Ντράγερ

μπαίνει στο σινεμά της ποίησης.

- Εκεί βάζετε και τις δικές σας ταινίες;

- Νομίζω ότι

ολοένα και περισσότερο οι ταινίες

που κάνω, πάνε προς την ποίηση.

Αυτό σημαίνει και μια αφαιρετική

λειτουργία. Δηλαδή, αφαιρούνται

τα καθαρά αφηγηματικά στοιχεία,

με την έννοια της κλασικής αφήγησης

και μπαίνει περισσότερο ένας χώρος

που έχει σχέση με τη μνήμη,

τη φαντασίωση, τη σύγχυση

πραγματικότητας και φαντασίας,

το μπέρδεμα του ονείρου, παρελθόν,

παρόν, όλα αυτά μοιάζουν αξεδιάλυτα

μέσα σ' ένα σύνολο μιας ταινίας,

όπως η τελευταία.

- Σ' αυτή ταινία ακούγεται

ένα ποίημα του Ρίλκε που λέει:

''Έζησα τη ζωή μου με κύκλους

που μεγαλώνουν και αυξάνουν

σαν μια πέτρα που πέφτει...''

Μπορούμε να πούμε

ότι το ''Βλέμμα του Οδυσσέα''

είναι ο τελευταίος στη σειρά

κύκλος στη ζωής σας;

- Ναι. Κάθε μου ταινία είναι

ένας ακόμα κύκλος στη ζωή μου.

- Ο Χάρβεϊ Καϊτέλ - Οδυσσέας,

στο τέλος της ταινίας λέει:

''Όταν γυρίσω, θα γυρίσω με τα

ρούχα μου και τ' όνομα ενός άλλου.''

- Αυτή είναι η περίφημη

συνάντηση Οδυσσέα - Πηνελόπης,

εκφρασμένη μ' ένα ποίημα δικό μου.

Όπως ξέρετε, ο Οδυσσέας γύρισε

με τα ρούχα και το όνομα ενός άλλου.

Μόνο που

για τον Οδυσσέα, στην Οδύσσεια,

το ταξίδι τελείωσε στην Ιθάκη.

Εδώ, μπαίνει μ' έναν

υποθετικό λόγο, ''όταν γυρίσω...'' άρα

το ταξίδι, η αναζήτηση, συνεχίζεται...

- Η αντίδρασή σας στη βράβευση του

Κουστουρίτσα με τον Χρυσό Φοίνικα,

ενώ εσείς πήρατε το Μεγάλο Βραβείο

στο φεστιβάλ των Καννών,

εξέπληξε κι έκανε ορισμένους

να σας κατηγορήσουν

ότι δεν είστε έτοιμος ν' αποδεχτείτε

το αποτέλεσμα μιας αναμέτρησης.

- Η αντίδρασή μου

έχει σχέση με κάτι προσωπικό μου,

κάτι που έγινε μέσα στην αίθουσα

και με ενόχλησε συναισθηματικά

και όχι με τον Κουστουρίτσα.

Ούτε την ταινία του είδα,

ούτε με ενδιαφέρει σαν σκηνοθέτης.

- Σας αρέσει ν' ακούτε καλά λόγια,

να εξυμνούν τη δουλειά σας;

- Μ' ενδιαφέρει

οι ταινίες μου, το βλέμμα μου,

να συναντάει ένα άλλο βλέμμα.

- Οι τίτλοι, ''μεγάλος δημιουργός'',

''μεγάλος σκηνοθέτης'';

- Κοιτάξτε, εδώ που είμαι τώρα,

όλα αυτά είναι πια άνευ σημασίας.

- Οι θαυμαστές σας, ο κόσμος,

θα ήθελαν να έχουν μια εικόνα σας

ως ανθρώπου στην καθημερινότητα.

- Είμαι ένας άνθρωπος

εντελώς όπως όλος ο κόσμος.

Περνάω τις ώρες μου

με τον τρόπο που προσπαθεί

ο καθένας να τις περάσει καλύτερα,

με τα παιδιά μου, την οικογένειά μου.

Κι επειδή εμένα

δεν με πλήττει η μοναξιά,

δεν την αισθάνομαι σαν αρρώστια,

την θεωρώ αντίθετα παραγωγική,

μ' αρέσει να είμαι και αρκετά μόνος.

Τις καλύτερες ώρες μου

τις περνάω με τον εαυτό μου.

Θόδωρος Αγγελόπουλος

.......................................................................

Απόσπασμα από το βιβλίο

της Όλγας Μπακομάρου:

ΩΣΕΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

Όλες οι αντιδράσεις:

342342