Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τετάρτη 30 Απριλίου 2025

Sir Anthony Hopkins - Λόγια

 Λίγα λόγια από τον Sir Anthony Hopkins που αξίζει να διαβάζουμε όλοι κάθε μέρα. Ένας τεράστιος καλλιτέχνης αλλά και μοναδικός άνθρωπος. Χθες τιμήθηκε για άλλη μια φορά με το βραβείο OSCAR Α' Ανδρικού ρόλου στην ταινία "Ο ΠΑΤΕΡΑΣ".

- Άσε μακριά τους ανθρώπους που δεν είναι προετοιμασμένοι να σε αγαπήσουν. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις στη ζωή σου και θα είναι και το πιο σημαντικό πράγμα.

-Σταμάτα να κάνεις σκληρές συζητήσεις με ανθρώπους που δεν θέλουν αλλαγή.

-Σταμάτησε να εμφανίζεσαι σε ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για την παρουσία σου. Ξέρω ότι το ένστικτό σου είναι να κάνεις τα πάντα για να κερδίσεις την εκτίμηση των γύρω σου, αλλά είναι μια ώθηση που σου κλέβει τον χρόνο, την ενέργεια, την ψυχική και σωματική υγεία.

-Όταν αρχίζεις να παλεύεις για μια ζωή με χαρά, ενδιαφέρον και δέσμευση, δεν θα είναι όλοι έτοιμοι να σε ακολουθήσουν σε αυτό το μέρος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξεις αυτό που είσαι, σημαίνει ότι πρέπει να αφήσεις τους ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι να σε συνοδεύσουν.

-Εάν προσβληθείς, ξεχαστείς ή αγνοηθείς από τους ανθρώπους στους οποίους έχεις δώσει τον χρόνο σου, δεν κάνεις χάρη στον εαυτό σου συνεχίζοντας να προσφέρεις την ενέργεια και τη ζωή σου σε αυτούς. Η αλήθεια είναι ότι δεν είσαι για όλους και δεν είναι όλοι για σένα. Αυτό είναι που κάνει την ζωή τόσο ξεχωριστή όταν συναντάς ανθρώπους που ανταποδίδουν αγάπη. Θα ξέρεις πόσο πολύτιμος είσαι.

-Όσο περισσότερο χρόνο ξοδεύεις προσπαθώντας να αγαπηθεί ο εαυτός σου από κάποιον που αδυνατεί να αγαπήσει, τόσο περισσότερο χρόνο σπαταλάς στερώντας του τη δυνατότητα αυτής της σύνδεσης με κάποιον άλλον.

-Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη και πολλοί από αυτούς θα συναντηθούν μαζί σου στο επίπεδο ενδιαφέροντος και δέσμευσης.

-Όσο περισσότερο μένεις εμπλεκόμενος με ανθρώπους που σε χρησιμοποιούν ως μαξιλάρι, επιλογή φόντου ή θεραπευτή για συναισθηματική θεραπεία, τόσο περισσότερο μένεις μακριά από την κοινότητα που θέλεις.

-Ίσως αν σταματήσεις να εμφανίζεσαι, να μην σε θέλουν. Ίσως αν σταματήσεις να προσπαθείς, η σχέση θα τελειώσει. Ίσως αν σταματήσεις να στέλνεις μηνύματα στο τηλέφωνό σου θα μείνει σκοτεινό για εβδομάδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατέστρεψες τη σχέση, σημαίνει ότι το μόνο πράγμα που την κρατούσε ήταν η ενέργεια που μόνο εσύ έδινες για να την έχεις. Αυτό δεν είναι αγάπη, είναι προσκόλληση. Δώσε μια ευκαιρία σε όσους δεν το αξίζουν.

-Αξίζεις τόσα πολλά... αλλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρειάζεσαι στην ζωή σου.

-Το πιο πολύτιμο πράγμα που έχεις είναι ο χρόνος και η ενέργειά σου, και τα δύο είναι περιορισμένα. Όταν δίνεις χρόνο και ενέργεια, καθορίζεις την ύπαρξη σου.

-Όταν το συνειδητοποιείς αυτό, αρχίζεις να καταλαβαίνεις γιατί είσαι τόσο ανήσυχος όταν αφιερώνεις χρόνο με ανθρώπους, σε δραστηριότητες, σε μέρη ή καταστάσεις που δεν σου ταιριάζουν και δεν πρέπει να είναι γύρω σου γιατί η ενέργειά σου στην ουσία είναι κλεμμένη.

-Θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι το σημαντικότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου και για όλους γύρω σου είναι να προστατεύσεις την ενέργειά σου πιο έντονα από οτιδήποτε άλλο.

-Κάνε τη ζωή σου ένα ασφαλές καταφύγιο, στο οποίο επιτρέπονται μόνο ' ' συμβατοί ' ' άνθρωποι. Δεν είσαι υπεύθυνος για να σώσεις κανέναν. Δεν είσαι υπεύθυνος για να τους πείσεις να βελτιωθούν. Δεν είναι δουλειά σου να υπάρχεις για ανθρώπους και να δίνεις τη ζωή σου σε αυτούς! Εάν αισθάνεσαι άσχημα, εάν αισθάνεσαι υποχρεωμένος, θα είσαι η ρίζα όλων των προβλημάτων σου, φοβούμενος ότι δεν θα σου ανταποδώσουν τις χάρες που έχεις προσφέρει. Είναι η μόνη σου υποχρέωση να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι η αγάπη του πεπρωμένου σου και να δεχτείς την αγάπη που σου αξίζει.

-Αποφάσισε ότι αξίζεις αληθινή φιλία, δέσμευση, αληθινή και πλήρη αγάπη με υγιείς και ευημερούντες ανθρώπους. Τότε περίμενε να δεις πόσο όλα αλλάζουν. Μην χάνεις χρόνο με ανθρώπους που δεν αξίζουν. Η αλλαγή θα σου δώσει την αγάπη, την εκτίμηση, την ευτυχία και την προστασία που σου αξίζει.

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο
Όλες οι αντιδράσεις:
393
5
83
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)