Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 28 Απριλίου 2024

Ηλίας Σταμπολιάδης: Αγάπη και Ανοχή . Αμετροέπεια, το μικρό και το μεγάλο

Η ανικανότητα του να μην μπορεί κανείς να διακρίνει το μικρό από το μεγάλο ή το λίγο από το πολύ ο Πλάτωνας το ονόμαζε ανισορροπία και ο Αριστοτέλης αναζητούσε την μέση οδό. Ο Χριστός έβλεπε υστεροβουλία που την καυτηρίασε λέγοντας στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους ότι διυλίζουν τον κώνωπα ενώ αφήνουν την καμήλα να περάσει.

Στις ημέρες μας μία Βουλευτής , προφανώς θρησκευόμενη, χαστούκισε μέσα σε Ναό μία συνάδελφο της γιατί ψήφισε υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, πράγμα που συνιστά χειροδικία και αρμόδια να την κρίνει είναι η δικαιοσύνη που λειτουργεί με κοσμικά, νομικά κριτήρια.

Επειδή και η Εκκλησία είναι αντίθετη με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε για τον γάμο των ομοφυλοφίλων  και για να μην φανεί ότι υπερασπίζεται τέτοια αδικήματα, που γίνονται από πολίτες για θρησκευτικούς λόγους, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών έσπευσε να προλάβει και καταδίκασε την πράξη αυτή ως εάν το να μην εγκρίνει κανείς τον παρά φύση  γάμο των ομοφυλοφίλων σημαίνει ότι συνηγορεί με πράξεις χειροδικίας. Έκανε δηλαδή αυτό που λέει ο λαός φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά και το κάλυψε με την δικαιολογία ότι η Εκκλησία είναι αγάπη και δεν εκδικείται.

Φυσικά και η Εκκλησία δεν εκδικείται αλλά καλεί αμαρτωλούς προς μετάνοια η οποία αποτελεί προϋπόθεση αποδοχής του αμαρτωλού ενώ η ανοχή της αμαρτίας συνιστά αναγνώριση της αν όχι συμμετοχή σε αυτήν. Ο γάμος των ομοφυλοφίλων συνιστά παραβίαση της φύσης και βλασφημία κατά  του Δημιουργού. Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο διά του Υιού εν Πνεύματι Αγίω, δηλαδή ο κόσμος είναι δημιούργημα της Αγίας Τριάδος και επομένως κάθε παράβαση  της δημιουργίας συνιστά αμαρτία (αστοχία) και ο παραβάτης δεν έχει θέση στην Εκκλησία η οποία τον καλεί να μετανοήσει και να έλθει προς αυτήν. Η μετάνοια αποτελεί προϋπόθεση αποδοχής στους κόλπους της Εκκλησίας ενώ ο παραβάτης της δημιουργίας θέτει ο ίδιος τον εαυτό του εκτός αυτής. Μπορεί η Εκκλησία να δείχνει κάποια ανοχή προς τους παραβάτες μέχρι να μετανοήσουν αλλά δεν πρέπει να έχει ουδεμίαν ανοχή προς αυτούς που νομιμοποιούν την παράβαση και για τον λόγον αυτόν όλοι όσοι πρότειναν και όσοι ψήφισαν υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων πρέπει να γίνουν αποσυνάγωγοι. Η Εκκλησία πρέπει να κρίνει με τον νόμο του Δημιουργού και ας αφήσει την Δικαιοσύνη να κρίνει τα πλημμελήματα και τα ποινικά αδικήματα. Αυτό θα σήμαινε Σταυρό για το ιερατείο που προφανώς δεν θέλει να τον σηκώσει και ας διδάσκει ότι η σταύρωση είναι προϋπόθεση για την Ανάσταση. Εξ άλλου η πολιτεία έχει θεσμοθετήσει το σύμφωνο συμβίωσης που λύνει τα προβλήματα της καθημερινότητας των παρά φύση συμβιούντων ατόμων.

Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων, Μεταλλουργός

τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)