Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τις συνέπειες: Μετά την επικύρωση της "Συμφωνίας των Πρεσπών", όποιος είναι Έλληνας δε θα μπορεί να λέει ότι είναι Μακεδόνας. Και όποιος είναι Μακεδόνας, δε θα μπορεί να λέει πως είναι Έλληνας.


Πλήρης διαστρέβλωση της ελληνικής πραγματικότητας.
Μετά την επικύρωση της "Συμφωνίας των Πρεσπών", όποιος είναι Έλληνας δε θα μπορεί να λέει ότι είναι Μακεδόνας. Και όποιος είναι Μακεδόνας, δε θα μπορεί να λέει πως είναι Έλληνας.

Ιδού ένας πραγματικός "υποκινητής" των καταλήψεων: η ίδια Ιστορία.
Πλήρης διαστρέβλωση της ελληνικής πραγματικότητας.
Μετά την επικύρωση της "Συμφωνίας των Πρεσπών", όποιος είναι Έλληνας δε θα μπορεί να λέει ότι είναι Μακεδόνας. Και όποιος είναι Μακεδόνας, δε θα μπορεί να λέει πως είναι Έλληνας.
Τί ζητάνε οι Σκοπιανοιί να αλλάξει στα σχολικά βιβλία και στο Υπουργείο μας... το συζητάνε:
- Να διαχωριστεί η Ελλάδα από την αρχαία Μακεδονία.
- Να διαχωριστεί το Βυζάντιο από τη Μακεδονία.
- Να μην αποκαλείται «Βουλγαροκτόνος» ο Βασίλειος ο δεύτερος.
- Να αναγνωριστεί σλαβική καταγωγή στον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, τους δύο Έλληνες μοναχούς, που έφτιαξαν το σλαβικό αλφάβητο.
- Να γίνει αποδεκτό ότι στη Βόρεια Ελλάδα το 1821 έγινε δήθεν «μακεδονική» επανάσταση.
- Να γίνει αποδεκτό πως στους Βαλκανικούς Πολέμους δεν απελευθερώθηκε η ελληνική Μακεδονία, αλλά υπήρξε… διωγμός των «Μακεδόνων».
Είκοσι τέσσερις αιώνες ελληνικής ιστορίας, δεν είναι αρκετοί για να βγάλουν στους δρόμους και τους μαθητές;
Δυόμισι χιλιάδες χρόνια διδακτική ύλη που θα αλλάξει για να επιβιώσει ένα ψευδοκράτος, δεν είναι ικανά να ευαισθητοποιήσουν και τα παιδιά που έχουν γονείς, συγγενείς και φίλους και μαζί τους κατέβηκαν σε τόσα συλλαλητήρια φέτος;
Τόσο ασυνείδητοι και αδιάφοροι νομίζουν κάποιοι πως είναι οι μαθητές;
Οι μαθητές που, οσονούπω, θα ψηφίζουν και που τους επιτρέπεται ακόμα και να επιλέξουν το φύλο τους, καθώς κρίνονται ώριμοι, γιατί στην περίπτωση εθνικού κινδύνου θεωρούνται ακατάλληλοι για να κρίνουν και να πάρουν θέση;
Ή μήπως χρειάζονται κάποιους "συνωμότες" υποκινητές για να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο: πως αγώνες και νιάτα πάνε μαζί;
Σίγουρα παρεισφρέουν και ακραία στοιχεία (όπως και στα συλλαλητήρια) μα δε σημαίνει πως αυτά είναι οι υποκινητές των μαθητικών κινητοποιήσεων. Αυτές υποκινούνται από καθαρότερες παραμέτρους όπως η ιστορία και η παράδοση, η ανάγκη για δικαιοσύνη και εκδημοκρατισμό της εποχής, η ισχυρή θέληση για επιβίωση και ανοικοδόμηση. Τα νιάτα "οσμίζονται" βαρύνουσας σημασίας λόγους και τότε προστρέχουν με το ζήλο και την ορμή που τα διακατέχει.
Και η Μακεδονία χρειάζεται αυτούς που έχουν νιάτα (σώματος, νου και καρδιάς) και της τα διαθέτουν. Τα νιάτα χρειάζονται "ιδιαίτερους" υποκινητές για να συμμετάσχουν σε αγώνες, πόσο μάλλον σε αυτόν για τη Μακεδονία. Τέτοιοι δε λογίζονται μια χούφτα παρακρατικά εργαλεία και κομματόργανα τρόμου.
Υποκινητές τους είναι και η ίδια τους η οικογένεια, το παρελθόν που διδάσκονται πως έχουν, ο τόπος που ξυπνούν και κοιμούνται.
Υποκινητές τους είναι οι αξίες τους, τα οράματά τους, τα ίδια τους τα νιάτα. Εκεί να εστιάζουμε όταν ψάχνουμε για "αυτουργούς" στο "έγκλημα" των καταλήψεων.
(Ο προπαγανδιστικός χάρτης των αρχών του 20ου αιώνα, που παρουσιάζει τις σκοπιανές αξιώσεις στην ελληνική Μακεδονία δημοσιεύτηκε προ ημερών στην exoress.mk)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)