Κώστας Τσιαντής: ΔΥΟ ΑΠΟΡΙΕΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ στο άρθρο του Αϊνστάιν ''Γιατί ο σοσιαλισμός''

1. Με εκπλήσσει ο Αϊνστάιν λέγοντας ότι ‘’η ανακάλυψη των γενικών νόμων στον τομέα της οικονομίας είναι δυσκολότερη’’ σε σχέση με εκείνη των φυσικών νόμων. Σήμερα ωστόσο γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει κάποιο ΄΄μυστήριο’’ όσον αφορά τον τρόπο που πορεύεται η οικονομία και καθορίζει τις συνθήκες ζωής μας. Και απορώ στο σημείο αυτό που ο Αϊνστάιν (αντίστοιχα με  το ΚΚΕ ή και άλλους πολιτικούς σχηματισμούς στην Ελλάδα) γίνεται επιλεκτικός ως προς τα λεγόμενα στο Κεφάλαιο του Μαρξ βλέποντας   την κοινωνική σύγκρουση (την ταξική πάλη) να συνίσταται (στην) και  να απορρέει από την αντίθεση άμεσα στον εργαζόμενο και τον εργοδότη, από τη σφαίρα δηλαδή της πραγματικής παραγωγικής οικονομίας, λησμονώντας  ωστόσο ότι πάνω σ’ αυτή στηρίζεται ένα τεράστιο διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μια πλασματική εικονική οικονομία δεκαπλάσιου μεγέθους που ανεξέλεγκτη πουλά και αγοράζει την πραγματική οικονομία και  δημιουργεί χρέος, ανεργία και όχι απλά εργασιακή εκμετάλλευση αλλά κοινωνική και εθνική καταστροφή (ανάλογα με τις γεωπολιτικές της βλέψεις και στρατηγική).  Ας σκεφτούμε αυτά που βλέπουμε στην Ελλάδα για να καταλάβουμε καλύτερα τα λεγόμενα.   
Ας μη λησμονούμε ότι το ζήτημα  προκύπτει από την αντιστροφή της σχέσης ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ που  σημειώθηκε στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας κατά τους δυο τελευταίους αιώνες (Οι πολιτικοί  έδωσαν τα δικαιώματα σε τραπεζίτες κι ολιγάρχες να ελέγχουν το χρήμα και το νόμισμα, να αυτονομήσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να δημιουργήσουν την πλασματική οικονομία του τζόγου). Πολιτικοί δολοφονήθκαν στην προσπάθειά τους να αντισταθούν στους εκβιασμούς των κεφαλαιοκρατών κερδοσκόπων. Που σημαίνει ότι η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν έχει πλέον τη δύναμη να αντισταθεί, πράγμα που μπορεί να το εξασφαλίσει μόνο η Δημοκρατία  που δίδαξε η αρχαία Αθήνα. 

2. Ετσι απορώ που το αίτημα της  Δημοκρατίας δεν υπεισέρχεται στο άρθρο ως δομικό στοιχείο της προβληματικής του Αϊνστάιν για το σοσιαλισμό.  Ομως αν  η Δημοκρατία δεν αποτελεί  προϋπόθεση κάθε  σχεδιασμού τότε κατά τί ο επιδιωκόμενος σοσιαλισμός θα διαφέρει από την σημερινή παγκοσμιοποίηση? Κεντρικά σχεδιάζεται σήμερα η οικονομία της αγοράς από τη διεθνή  ελίτ του κεφαλαίου και επιβάλλεται εξαναγκαστικά (με  τους μηχανισμούς της) πάνω σε κράτη-έθνη και λαούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι  σοσιαλιστική. Αντίθετα, ο διεθνισμός της είναι καταστροφικός, απάνθρωπος και ουσιαστικά φασιστικός και ολοκληρωτικός. Ελπίδα αντίστασης σ’ αυτή τη βαρβαρότητα παραμένει η  ύπαρξη συλλογικών και ελεύθερων υποκειμένων.