Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ- ΓΙΑΤΙ Ο ΣΑΛΑΦΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΜΟΣ «ΓΟΗΤΕΥΕΙ» ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ


ΓΙΑΤΙ Ο ΣΑΛΑΦΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΜΟΣ «ΓΟΗΤΕΥΕΙ» ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

Posted: 
Φωτο1 (1)
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Στην Ευρώπη σήμερα υπάρχει μια χαρακτηριστική απαξίωση των χριστιανικών προτύπων όπως αυτά εξελίχτηκαν μετά το σχίσμα του εντέκατου αιώνα, με την άνοδο του διαφωτισμού και την επικράτηση ενός ωμού ορθολογισμού και μιας επιστημονικότητας που αφαίρεσε από τον άνθρωπο το μοναδικό προσωπικό του βάθος. Η σημερινή ευρωπαϊκή νεολαία, φανερά κουρασμένη από την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού των περασμένων αιώνων, παραπαίει ανάμεσα σε αρρωστημένες εκφράσεις σύγχρονων πολιτιστικών προτύπων και σε μια απεγνωσμένη αναζήτηση δικαιολογία της ύπαρξης και της ίδιας της ζωής. Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο κενό που σπεύδει να το πληρώσει ένα ανερχόμενο Ισλάμ, με κύριο πρόσταγμα την υποκριτική επιστροφή στις λησμονημένες αξίες της οικογένειας, του σεβασμού της ηλικίας, το κοινό τραπέζι, την αλληλεγγύη και κυρίως την καταπολέμηση της μοναξιάς που τόσο έχει πλήξει τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο. Δυστυχώς η Ορθοδοξία που θα έπρεπε να έχει τον κύριο λόγο σωτηρίας αυτών των ανθρώπων, είναι τελείως απούσα και το πιο θλιβερό, οι εκπρόσωποι της στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν προσχωρήσει στον Οικουμενισμό ακυρώνοντας έτσι την όποια θεραπευτική της δυνατότητα και την πατερική πνευματική της δύναμη. Αποτέλεσμα, χριστιανικοί ναοί διαφόρων δογμάτων να μετατρέπονται σε μπαρ, παιδικούς σταθμούς, θέατρα και ακόμα χειρότερο σε μουσουλμανικά τεμένη.
Muslime protestieren gegen Rechts
Στο Duisburg της Γερμανίας ένας ερευνητής του Ισλάμ, ο Thorsten Gerald Schneiders, καταγγέλλει ότι ο Σαλαφισμός, (Σαλαφισμός είναι το ακραίο ισλαμικό ιδεολογικό ρεύμα επιστροφής στις πρώτες ισλαμικές άξιες που διακρίνονται από μια χαρακτηριστική σκληρότητα αντιμετώπισης της καθημερινότητας), δηλαδή ο ιδεολογικός προθάλαμος των Τζιχαντιστών, έχει μετατραπεί σε κυρίαρχη κουλτούρα της νεολαίας και συγκεντρώνει κυρίως νέους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο ή δεν έχουν κάτι σημαντικό να κάνουν με την ζωή τους. Το πιο θλιβερό όμως είναι ότι εκατοντάδες από αυτούς έχουν ήδη παρασυρθεί από τους Σαλαφιστές και έχουν ταξιδέψει στην Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό των Τζιχαντιστών. Η τραγική έλλειψη κάποιου ιδεολογικού ή θρησκευτικού οράματος για τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, όπως επισημαίνει ο Γερμανός ερευνητής, είναι μια από τις πιο βασικές αιτίες που οι νέοι της Ευρώπης στρέφονται μη έχοντας άλλη επιλογή στον Σαλαφισμό. Για πολλούς νέους της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, το να στραφούν στον Σαλαφισμό είναι μια προσπάθεια να τραβήξουν την προσοχή από τους άλλους που τους έχουν ρίξει στο περιθώριο, ένα είδος κατακραυγής εναντίον των σημερινών όρων διαβίωσης και κατά της πολιτικής υποκρισίας. Μια άλλη σοβαρή αιτία είναι η αίσθηση της επαναστατικότητας που δίνει ο Σαλαφισμός σε κοινωνίες που έχουν παρουσιάσει έντονα σημάδια ηθικής και κοινωνικής παρακμής. Οι Σαλαφιστές επιδιώκουν την επιβολή στην σημερινή πραγματικότητα ακόμα και δια της βίας, των ηθικών και πολιτιστικών αξιών από την αραβική χερσόνησο του 7ου και 8ου αιώνα, δηλαδή τον καιρό που ζούσε ο προφήτης Μωάμεθ παρά τον αναχρονισμό τους κάτι που δεν έχει γίνει ακριβώς κατανοητό από τους Ευρωπαίους. Ένα καλό παράδειγμα της ιδεολογικής σύγχυσης που επικρατεί στους Γερμανούς νέους προσήλυτους στον Σαλαφισμό, είναι η φωτογραφία του νεαρού άνδρα που έχει την λέξη «τζιχαντ» σε τατουάζ στο μπράτσο του. Αυτό, παρά του ότι στο Ισλάμ απαγορεύεται να κάνεις τατουάζ στο δέρμα σου. Ένας άλλος λόγος που πολλοί στρέφονται στον Σαλαφισμό, είναι η δύναμη που τους προσφέρει με ένα ντουφέκι στο χέρι σε μια κοινωνία που τους έχει περιφρονήσει με εγκληματικό τρόπο.
Φωτο3
Σήμερα στην Γερμανία, όπως ανάφερε ο Γερμανός ερευνητής, υπάρχουν τουλάχιστον 6.000 Γερμανοί Σαλαφιστές ενώ περίπου 450 από αυτούς έχουν ήδη πάει στην Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό των Τζιχαντιστών με την πεποίθηση, όπως διαφημίζεται και στο youtube, ότι το Ισλάμ θα είναι η επόμενη θρησκεία των Γερμανών. Το θέμα άρχισε να παίρνει έκταση και να απασχολεί την γερμανική επικαιρότητα μετά τις δημόσιες εκδηλώσεις Σαλαφιστών στην Φρανκφούρτη που προκάλεσαν την έντονη αντίδραση ακροδεξιών γερμανικών στοιχείων. Το πρόβλημα όμως έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις, καθώς και σε άλλες χώρες της Ευρώπης παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο όπως στην Γαλλία, όπου πρόσφατα δημοσιεύματα έκαναν αναφορές για 1.000 Γάλλους μεταξύ των οποίων και Γαλλοεβραίοι που έχουν ενταχτεί στις τάξεις των Σαλαφιστών- Τζιχαντιστών
Ο δυτικός πολιτισμός σίγουρα περνά μια πρωτοφανή κρίση αξιών. Η μακρά πορεία που άρχισε από το ιστορικό σχίσμα και συνεχίστηκε με την αποθέωση του ορθολογισμού, του διαφωτισμού που στόχευσε στην κατάργηση κάθε θρησκευτικού αισθήματος, με την επιστημονοκρατία και την σύγχρονη τεχνολογική καταναλωτική αποθέωση, έφτασε σε οδυνηρά ψυχολογικά αδιέξοδα. Μια σοβαρή παρενέργεια αυτών των αδιεξόδων, είναι και η αυξανόμενη επιρροή των ισλαμιστών Σαλαφιστών- Τζιχαντιστών, γεγονός που δείχνει πόσο αρρωστημένη είναι η σύγχρονη κοινωνία της Δύσης. Στο σημείο αυτό προβάλλει και η ευθύνη της ορθόδοξης Ανατολής, η οποία θα έπρεπε να δώσει εδώ το ορθό θεραπευτικό της μήνυμα. Αντί αυτού όμως, οι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας χαριεντίζονται με τις αιρέσεις που οδήγησαν σε αυτό το σύγχρονο ψυχολογικό αδιέξοδο, νοθεύοντας και ακυρώνοντας την μοναδική θεραπευτική δύναμη της Ανατολικής Ορθοδοξίας.
Είθε η κατρακύλα αυτή να σταματήσει για το καλό της ανθρωπότητας, είτε της Δύσης, είτε της Ανατολής.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)