Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Ν. Λυγερός” Η συμβολή του Χριστιανισμού. “

Η συμβολή του Χριστιανισμού

Ν.Λ. στην ημεριδα 14 1 2012Ν. Λυγερός
Όλοι αναρωτιούνται ποια είναι η θέση της Εκκλησίας της Κύπρου όσον αφορά στην επίλυση του κυπριακού, επειδή η επικοινωνία δεν είναι απαραίτητα και συνεννόηση. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα απ’ ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι από εμάς κι αυτό μάλιστα ήδη από την περίοδο της απόρριψης του Σχεδίου Ανάν, της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και της ανακήρυξης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου. Ένα από τα πιο χειροπιαστά παραδείγματα είναι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος ο οποίος ποτέ δεν φοβάται να μιλήσει έξω από τα δόντια, όταν είναι απαραίτητο για τα εθνικά θέματα. Το είχαμε ζήσει σε προσωπικό επίπεδο ακόμα και βιωματικά, γιατί η στήριξή του στον εθνικό αγώνα ήταν πάντα καταλυτική. Επίσης βλέπουμε ότι την ώρα που οι περισσότεροι χάνονται σ’ ένα διπλωματικό λαβύρινθο, η Εκκλησία παραμένει φωτεινή, γιατί ακολουθεί το παράδειγμα του Χριστού και δεν κάνει ποτέ κανένα ύπουλο συμβιβασμό που μπορεί να υποσκάψει την Εθνική οντότητα της πατρίδας μας. Έτσι και σε αυτή τη φάση, όπου επιτέλους λειτουργεί το αποτελεσματικό εργαλείο της κυπριακής ΑΟΖ, η Εκκλησία μας υποστηρίζει ενεργητικά τις εθνικές μας θέσεις, αφού αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για την αιχμή του δόρατος της απελευθέρωσης της Κύπρου. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται και η ενημέρωση σε τεχνικά και στρατηγικά θέματα που αφορούν άμεσα την κυπριακή ΑΟΖ. Σε κάθε περίπτωση όμως το όλο εγχείρημα εντάσσεται σε μία ενιαία κρατική οντότητα ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν σπαταλούμε χρόνο σε υποθέσεις διπλωματίας που χρησιμοποιούν ένα λεξιλόγιο για να ευχαριστηθούν οι περισσότεροι. Η ουσία είναι απλή για την Εκκλησία μας. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψει εθνικές θέσεις, για να ευχαριστήσει διπλωματικές προσεγγίσεις άνευ περιεχομένου τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Ούτε ο Πρόεδρος της κυπριακής δημοκρατίας ούτε ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας μπορεί να επηρεάσει τον Αρχιεπίσκοπο, διότι αυτός ακολουθεί μόνο και μόνο το φωτεινό μονοπάτι του Χριστού δίχως πολιτικό πλαίσιο. Έτσι όσοι είναι υπέρ του Ελληνισμού θα τον έχουν πάντα στο πλευρό τους, όποιοι και να είναι οι αντίπαλοί τους, όσο ισχυροί και να είναι. Είναι ένα σημείο αναφοράς η Εκκλησία μας που λειτουργεί δυναμικότερα με την κυπριακή ΑΟΖ, αφού αυτή υπάγεται στο Δίκαιο της Θάλασσας. Διότι το Δίκαιο και η θάλασσα είναι από τα θεμελιακά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον Ελληνισμό εδώ και αιώνες. Στο πεδίο δράσης της Εκκλησίας η κυπριακή ΑΟΖ έρχεται να ενισχύσει τις θέσεις, για να διεκδικήσει το πρέπον που είναι το Δίκαιο, γιατί έχουμε καταλάβει όλοι τι σημαίνει το βιώσιμο και ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε εμείς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)