Περί εξέλιξης της Ελληνικής γλώσσας
Λέξεις κλειδιά: Γλώσσα, Εξέλιξη, Πρόοδος, Αλήθεια, Ψέμα, Εντροπία , Αταξία
Με αφορμή την αντικατάσταση τού μακρέως γράμματος Ώμέγα με το βραχύ Όμικρον, που προτείνει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.), παρακολουθούμε έναν διάλογο περί εξέλιξης της Ελληνικής γλώσσας. Με την λέξη εξέλιξη θεωρούμε την μετάβαση από μία παλαιότερη κατάσταση σε μίαν άλλη νεώτερη που η σημερινή επικρατούσα αδιακρισία ως επί το πλείστον την θεωρεί ως πρόοδο.
Με αφορμή την τεχνολογική πρόοδο, συνήθως εννοούμε σαν πρόοδο κάτι που διευκολύνει την καθημερινότητα μας και αντιστοίχως έχουμε μεταφέρει την έννοια και σε κοινωνικά θέματα όπως, η εξέλιξη της γλώσσας σε μία απλούστερη μορφή προσιτή σε λιγότερο διαβασμένους. Αυτή η απλούστευση στερεί την διάκριση μικροδιαφορών στα νοήματα αλλά διευκολύνει την καθημερινότητα και έγινε αποδεκτή, κατ’ αρχήν από «προοδευτικούς» για δήθεν διευκόλυνση του λαού αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχει μετατραπεί σε ισχυρό προπαγανδιστικό εργαλείο της εξουσίας για να εξαπατά τον λαό.
Ας δούμε όμως στην φύση πότε η μετάβαση από μιαν κατάσταση σε μίαν άλλη συνιστά πρόοδο καθώς κάθε παρέκκλιση από την φύση οδηγεί σε αποτυχία. Σύμφωνα με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα όταν σε ένα σύστημα γίνονται αυθαίρετες παρεμβάσεις αυξάνεται η εντός του αταξία , που στην φυσική αυτή η αταξία ονομάζεται εντροπία, με αποτέλεσμα το σύστημα να οδηγείται στην παρακμή και τον θάνατο. Για να σταματήσει αυτή η παρακμή χρειάζεται να καταβληθεί έργο έξωθεν για να επαναφέρει την τάξη του συστήματος, να μειώσει δηλαδή την εντροπία του. Με αυτήν την προσέγγιση είναι ευκολότερο στον κάθε άνθρωπο να καταλάβει το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα ακόμη και εάν δεν είναι εξοικειωμένος με την επιστημονική ορολογία.
Μετά από αυτό, σε διαφοροποίηση με το τι εννοούμε ως τεχνολογική πρόοδο, θα μπορούσαμε να ορίσουμε σαν κοινωνική πρόοδο την ενέργεια που μειώνει την αταξία σε μίαν κοινωνία όπως, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η κατανομή του πλούτου, η αξιοκρατική διάκριση κλπ, προϋπόθεση των οποίων είναι η διάκριση της Αλήθειας από το Ψέμα. Είναι προφανές λοιπόν ότι κάθε αλλοίωση της γλώσσας που οδηγεί στην απόκρυψη των διαφορών στα νοήματα των λέξεων οδηγεί στην παρακμή. Για να αποφευχθεί η παρακμή θα πρέπει να καταβληθεί έργο που στην κοινωνική εξέλιξη ονομάζεται αγώνας για ανάκτηση της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και όλων όσων αναφέρθηκαν ανωτέρω..
Αυτό μπορούμε να το κρίνουμε και από το αποτέλεσμα συγκρίνοντας την γλώσσα του Αρχαίου Ελληνισμού, που γέννησε το Ανθρωποκεντρικό Δημοκρατικό πολίτευμα και αποτελεί πρότυπο για κάθε λαό, με την γλώσσα του Σύγχρονου Ελληνισμού που δυστυχώς παρά τη νικηφόρα επανάσταση του 1821, έχει υποδουλωθεί στην Δύση, μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Οι μεγάλες δυνάμεις τον εξανάγκασαν στην οπισθοδρόμηση από το Ανθρωποκεντρικό Σύστημα των Κοινοτήτων, που επέζησε και στην Τουρκοκρατία, στην Κληρονομική Μοναρχία που αν και την βελτίωσε σε Εκλόγιμη Μοναρχία εντούτοις δεν μπόρεσε να επανέλθει στην Ανθρωποκεντρική Άμεση Δημοκρατία και να βελτιώσει την οικονομική, την πολιτική και την στρατιωτική του εξάρτηση ενώ, η ΝΤΠ και η WOKE ατζέντα τον οδηγούν πίσω στον Δεσποτισμό.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων, Μεταλλουργός
τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου