Γιάννης Μάζης | Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ επηρεάζουν άμεσα την Ελλάδα | Να Πάμε Μαζί με Γαλλία-Ισραήλ.

Καθηγητής Γεωστρατηγικής Γιάννης Μάζης: 10 Ιανουαρίου 2021.

Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ είναι πολύ σημαντικές γιατί επηρεάζουν την ισορροπία στην Μεσόγειο, άρα τον Ελληνισμό: Ελλάδα και Κύπρο. Όταν οι ΗΠΑ μπαίνουν σε φάση εσωστρέφειας, η Τουρκία βρίσκει την ευκαιρία να εξαχρειωθεί. (3+) Όσα είδαμε στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ο κοινωνικός διχασμός στις ΗΠΑ σημειώνει το αρχικό του όριο μετά την εγκατάλειψη της εθνικής αντίληψης των ΗΠΑ από το αμερικανικό σύστημα. Όσο δηλαδή οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργούσαν ένα έθνος, σφυρηλατούσαν ένα έθνος, πολυεθνοτικό μεν αλλά ένα έθνος, με εθνική συνείδηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάφεραν να γίνουν ηγεμονική δύναμη. Όταν σιγά-σιγά την Πολιτική ήρθε να υποκαταστήσει η οικονομίστικη προσέγγιση, η κατανάλωση και η διεθνιστική εκδήλωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, του διεθνούς,, και εγκαταλείφτηκαν οι αρχές του αμερικανικού έθνους, τότε παρατηρήσαμε ότι άρχισε σιγά σιγά να δημιουργείται όλη η βάση για την κρίση την οικονομική. Και αυτό γιατί;

     Γιατί εκμεταλλευόμενο το αμερικανικό κεφάλαιο την κυρίαρχη, τη δεσπόζουσα θέση που είχε στις αγορές, υποστηρίζοντας την εθνική του διάσταση, άρχισε να θέλει να το εκμεταλλευτεί διεθνοποιούμενο. Θέλησε να εκμεταλλευτεί όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα χαμηλότερου κόστους παραγωγής των υπολοίπων χωρών του πλανήτη, κυρίως χωρών που ήταν υπο ανάπτυξη, ούτως ώστε να μπορέσει να γίνει ανταγωνιστικότερο και στο εσωτερικό των ΗΠΑ και στις διεθνείς αγορές. Έτσι λειτούργησε με την αρχή της διεθνούς υπεραξίας. Αυτή όμως η αρχή, η οποία απέδιδε στις επιχειρήσεις, ουσιαστικά τις απεμάκρυνε από τον εθνικό τους στόχο, που ήταν η αμερικανική ανάπτυξη. Έτσι αρχίζει σιγά σιγά, με τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου, και παράλληλα με τη διεθνοποίηση του συνοδού χρηματοπιστωτικού συστήματος, η έναρξη της ανεργίας, η έναρξη της υποεπένδυσης στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Αρχίζουν σιγά σιγά αυτές οι θεωρίες περι παγκοσμιοποιήσεως οι οποίες έρχονται ουσιαστικά να καλύψουν αυτό το φαινόμενο ιδεολογικά. Αυτό όμως δεν μπορεί να αναστείλει τις διαδικασίες του κοινωνικού διχασμού που προκαλεί η οικονομική κρίση και η υποεπένδυση στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Έτσι πολύ σύντομα φτάνουμε σε ένα οικονομικο αποτέλεσμα το οποίο πολιτικοί λαϊκιστές ή αν θέλετε πολιτικοί που θέλησαν να αναστρέψουν αυτό το φαινόμενο και χρησιμοποίησαν και μεθόδους λαϊκισμού, όπως ο κ. Τραμπ, ανέρχονται στην εξουσία και προσπαθούν να αντιστρέψουν μια πορεία η οποία είχε ήδη τουλάχιστον 30 χρόνια βάθος. Αυτό όμως δημιουργεί και τις αντίστοιχες αντιδράσεις από την πλευρά των δυνάμεων της παγκοσμιοποιήσεως κι έτσι παρατηρούμε την τεράστια σύγκρουση που είχε ο κ. Τραμπ με όλο το σύστημα και το διεθνές και το αμερικανικό (το βαθύ), από την πρώτη μέρα που ανέλαβε ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Δεν χειρίστηκε ορθά το δυναμικό που είχε στα χέρια του και τελικά καταλήξαμε σε αυτά τα φαινόμενα του κοινωνικού διχασμού, του πολιτικού διχασμού, του ιδεολογικού διχασμού, και στο θλιβερό θέαμα της εικόνας που είδαμε των καταληψιών εις το Καπιτώλιο, το οποίο τί σημαίνει; σημαίνει πολύ απλά ότι είδαμε μερικά απ΄τα συμπτώματα της βαρέως νοσούσης πλέον αμερικανικής δημοκρατίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αυτό λοιπόν που περιέγραψα, με όλη τη διήγηση που σας έκανα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα να το χαρακτηρίσουμε ως τι; Ως μια κατάσταση η οποία δεν θα τελειώσει εύκολα. Έχει μακρά πορεία μπροστά της. Τουλάχιστον θα δούμε τα πρώτα δείγματα μιας πιθανής ιάσεως αυτής της καταστάσεως στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ. [άνοιξε όμως ο ασκός του Αιόλου. αυτό μας λέτε]. Αυτό σας λέω. Και λέω λοιπόν ότι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί όταν απουσιάζει η ρυθμιστική ηγεμονική δύναμη της Δύσεως, καταλαβαίνετε ότι αναδεικνύονται νέα κέντρα τα οποία θέλουν να διεκδικήσουν για λογαριασμό τους δικές τους υποστρατηγικές περιοχές, δικά τους υποσυστήματα προβολής ισχύος δηλαδή, τα οποία είναι μεταξύ τους ανταγωνιστικά. 

Ένα από τα σημαντικότερα γεωγραφικά τέτοια συστήματα όπου θα δούμε να εκδηλώνονται έντονα αυτοί οι ανταγωνισμού είναι και η Μεσόγειος. Και στη Μεσόγειο βρισκόμαστε κι εμείς και η Τουρκία και η Κύπρος. Μεσόγειος δε φέρνει τυχαία το όνομά της. Η Μεσόγειος είναι ο χώρος, είναι η μέση της γης. Είναι από εκεί που διέρχονται τα μεγαλύτερα εμπορευματικά ρεύματα από την προηγμένη τεχνολογικά Ευρώπη και Αμερική και πηγαίνουν προς τον Ειρηνικό, ήτοι από τον Ατλαντικό προς τον Ειρηνικό- θαλάσσιες μεταφορές υψηλής σημασίας. Επίσης, όλα τα μεγάλα φορτία υδρογονανθράκων τα οποία περνούν από το Σουέζ και ανεβαίνουν ( ή από τα Δαρδανέλλια) προς τη βιομηχανοποιημένη Ευρώπη. Κι από την άλλη μεριά, εμπορεύματα υψηλής προστιθέμενης αξίας, της Ευρωπαϊκής βιομηχανίας τα οποία κατεβαίνουν προς τη μέση Ανατολή και προς την Ασία. Επιπλέον αυτή τη στιγμή η Μεσόγειος αποκτά μια νέα διάσταση, αυτή του OBOR= One Belt, One Road, ένα μεγάλο μεταφορικό project που προωθεί το Πεκίνο για να κάνει χερσαία ζεύξη του Ειρηνικού με τον Ατλαντικό περνώντας ανάμεσα από την Ασία, την Τουρκία, τη Ρωσία, την την Ελλάδα, τα Βαλκάνια ..για να καταλήξει στην Ευρώπη...Τα δεδομένα αυτά προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη σπουδαιότητα στο πόσο θα κρατήσει η αμερικανική εσωστρέφεια.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η Ελλάδα και η Κύπρος σ' αυτό το διάστημα της εξαιρετικά χαοτικής περιόδου; Να κοιτάξει να βρει ένα στρατηγικό λιμάνι στο οποίο να ελλιμενίζεται η ασφάλειά της και επίσης ένα στρατηγικό πόλο προς τον οποίο να μπορεί να προσαρμοστεί ούτως ώστε υπό το συντονισμό και την οργάνωσή του να παράγει ασφάλεια και να καταναλώνει την ασφάλεια αυτή. Αυτό έχει όνομα και επώνυμο. Είναι το δίπολο Γαλλίας-Ισραήλ. Πρέπει να προχωρούμε με υψηλούς ρυθμούς στη δημιουργία αυτού του στρατηγικού θυλάκου υπό το συντονισμό της Γαλλίας και ο οποίος θα εμπεριέχει Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο.