SUMMARY:
- In 100 years, technology will leap forwards, and we’ll all become part of a web larger than the Internet. We’ll also finally start colonizing nearby planets, most likely Mars.
- And here goes… 10,000 years from today. Antares, the red supergiant star that is fifteenth brightest in our night sky, will explode in a supernova.
- 100,000 years in the future — and many of the constellations we know will become unrecognizable because of the natural movement of stars.
- In 500,000 years, our planet will be struck with a huge boulder from the sky: an asteroid of about a half mile in diameter. If humans don’t find a way to avoid the impact, it will cause mass destructions on Earth.
- In 1 million years, two out of four moons of Uranus will collide with each other, causing chaos on the planet.
- Just 400,000 years later, Phobos, one of Mars’s two satellites, will break apart because of increasing gravity, and the red planet will have its own set of rings, just like Saturn.
- 110 million years from now is when the Sun will become 1% brighter. It will change the climate on every planet in the Solar system, ever so slightly making it hotter and hotter still.
- 4 billion years from now the Milky Way galaxy will collide with the Andromeda galaxy.
- In 7.9 billion years, the Sun will become super-inflated and turn into a red giant, swallowing the closest planets — including the scalding hot piece of rock that was once Earth.
- In 100 billion years, the Universe will stretch so far and so fast that galaxies will become invisible from each other’s perspective.
- In 1 trillion years, new stars will stop appearing in space.
- In 100 trillion years, the Degenerate Era will begin. With no fuel to feed the new stars, they will simply stop forming at all, even if some tried at first.
- In 120 trillion years, only white and brown dwarf stars will remain where normal stars have once been.
- In 1 quadrillion years, all planets will be thrown out of their orbits and sent drifting in the cold, dark outer space.
- 1 quintillion years, and things that once were stars will also become ejected from their galaxies, wandering the empty Universe for the rest of their time.
- Now, for quintillions of quintillions of years, there will be nothing; this period is called the Dark Era, and time won’t matter at this point.
- The false vacuum has just inflated and heated up to extreme temperatures, exploding in the empty space and filling it with new energy.
- Giving life to the new universe — and possibly not even a single one. You know this event as the Big Bang. That’s how our Universe was born, and how it will probably be reborn after billions upon billions of years.
Music by Epidemic Sound https://www.epidemicsound.com/
Θεέ του ουρανού και του παντός,
αυτείν’ οι γραμματισμένοι,
αυτείν’ οι πολιτισμένοι,
έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…
Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
|
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019
Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019
Το σκεπτικό της καλλιτεχνικής «επέμβασης» που πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια της παρέλασης στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας εκθέτουν τα 10 κορίτσια που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη δράση.
https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ethnika-themata/817085_ametanoita-ta-10-koritsia-gia-tin-koroidia-tis-epeteioy-toy
http://pitsiriki.net/2019/10/%cf%83%cf%85%ce%b3%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ad%ce%bb%ce%b1%cf%83/?preview=true&frame-nonce=da64c7088f&fbclid=IwAR0gT4JY1GEkPfrNckzS9JG-4wrqKfC2jECv0VRtj5ZYqrt7sn-ZMFShqxs
https://mati-gr-news.blogspot.com/2019/10/monty-python.html?fbclid=IwAR02l5sEQ8xA2inrkxEC4iJAEo5tXwSNgNCMeKA0Nt76bHUf_tGTANz9Uc8
Αναλυτικά το κείμενο των 10 κοριτσιών:
http://pitsiriki.net/2019/10/%cf%83%cf%85%ce%b3%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ad%ce%bb%ce%b1%cf%83/?preview=true&frame-nonce=da64c7088f&fbclid=IwAR0gT4JY1GEkPfrNckzS9JG-4wrqKfC2jECv0VRtj5ZYqrt7sn-ZMFShqxs
https://mati-gr-news.blogspot.com/2019/10/monty-python.html?fbclid=IwAR02l5sEQ8xA2inrkxEC4iJAEo5tXwSNgNCMeKA0Nt76bHUf_tGTANz9Uc8
Αναλυτικά το κείμενο των 10 κοριτσιών:
Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;
Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;
Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.
Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ.
Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019
Ελένη Παπαδάκη: Ποιοι την σκοτώνουν ξανά σήμερα
https://www.protothema.gr/greece/article/940008/poioi-skotonoun-xana-tin-eleni-papadki/
''Η Ελένη Παπαδάκη ήταν τελικά ένα εύκολο και βολικό θύμα ενός εκδικητικού φονταμενταλισμού, ο οποίος, στο πλαίσιο της άρνησής του να κατανοήσει τη διαφορετική γνώμη και στάση, επιβάλλει τιμωρητικούς και παραδειγματικούς σωφρονισμούς. Η ίδια, ιδιαίτερα ραφιναρισμένη, μορφωμένη, πολύγλωσση, κοσμική, απολιτίκ και χορτάτη αστή, συνιστούσε εκείνη την ταραγμένη εποχή της επαναστατικής εμμονής το αντικείμενο του μίσους όσων αποστρέφονταν την καλλιέργεια, τη δικαιοσύνη, τη συνύπαρξη που στεριώνουν την κοινωνία. Γι’ αυτό και μόνο σε πείσμα ανάξιων, μνησίκακων και μοχθηρών ανθρώπων θα έπρεπε από χρόνια να αξιωθεί στο όνομα της μνήμης και της καλλιτεχνικής της αξίας μια ελάχιστη επιβράβευση και τιμή''.
Χρῆστος Γιανναρᾶς , Να συνεννοηθούμε στη διάγνωση
Posted: 28 Oct 2019 09:47 AM PDT
Έχει κεφαλαιώδη σημασία η διάγνωση: Να ξεχωρίσουμε την κρίση από την παρακμή. Να έχουμε συνείδηση των συνεπειών – τι συνεπάγεται μια κοινωνική «κρίση», τι τελεσίδικο σημαίνει η «παρακμή».
Πώς μπορούμε να διαγνώσουμε τη διαφορά; Εύκολο κριτήριο είναι η διάρκεια. Αν κάποιες κοινωνικές δυσλειτουργίες παρατείνονται πέρα από τον μέσο όρο ζωής μιας γενιάς, ταλαιπωρούν δύο, τρεις ή περισσότερες γενιές, τότε υποπτευόμαστε παρακμή. Αν διαδοχικές κυβερνήσεις υπόσχονται να λύσουν ένα πρόβλημα οργάνωσης, λειτουργίας ή θεσμών του κράτους, προσπαθούν, δεν το λύνουν και το παραδίδουν στους επόμενους σαν αυτονόητα άλυτο, τότε οσμιζόμαστε κοινωνική παρακμή.
Η παρακμή είναι αναμφισβήτητη, όταν ψηφίζονται από το κοινοβούλιο νόμοι, που αμνηστεύουν κατάφωρες παρανομίες των διαχειριστών της εξουσίας, εγκλήματα κλοπής ή κατάχρησης του κοινωνικού χρήματος. Παρακμή υπάρχει, όταν αποφαίνεται δημόσια Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι «ένας πρωθυπουργός δεν παραπέμπεται ποτέ στη Δικαιοσύνη, απλώς ξαποστέλνεται σπίτι του» – είναι παρακμή να αλληλοκαλύπτουν εγκλήματα ή πομπές τους οι επαγγελματίες της εξουσίας. Είναι σίγουρα σύμπτωμα παρακμής, εκπεσμού και σήψης μιας κοινωνίας, να μονοπωλούν την πολιτική οι διαφημιστές, η μονοκρατορία των «εντυπώσεων», να κατευθύνεται η ψήφος των πολιτών από χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα.
Μόνο σε μια παρακμιακή κοινωνία, με δραματικά υποβιβασμένο επίπεδο διανοητικής καλλιέργειας, επιβιώνουν στην εξουσία «οικογένειες» που τα έκγονά τους έχουν αυτονόητα εξασφαλισμένη, χάρη στο όνομά τους, την ηδονική απόλαυση τιμών, πλούτου, δημοσιότητας – με αυτοματική μεταβίβαση των προνομίων από γενιά σε γενιά. Ποιος μπορεί να διανοηθεί, στη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, να «κοσμούν» κάθε κυβέρνηση, επί πολλές δεκαετίες, ονόματα ίδια: Βενιζέλος, Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Κεφαλογιάννης, Βαρβιτσιώτης, να αποτελεί η ανάληψη της ευθύνης για τα κοινά όχι επιβράβευση προσόντων, κατάρτισης και ήθους, αλλά μόνο συνάρτηση οικογενειακού ονόματος.
Έχει κεφαλαιώδη σημασία η διάγνωση: Να ξεχωρίσουμε την κρίση από την παρακμή. Να έχουμε συνείδηση των συνεπειών – τι συνεπάγεται μια κοινωνική «κρίση», τι τελεσίδικο σημαίνει η «παρακμή».
Πώς μπορούμε να διαγνώσουμε τη διαφορά; Εύκολο κριτήριο είναι η διάρκεια. Αν κάποιες κοινωνικές δυσλειτουργίες παρατείνονται πέρα από τον μέσο όρο ζωής μιας γενιάς, ταλαιπωρούν δύο, τρεις ή περισσότερες γενιές, τότε υποπτευόμαστε παρακμή. Αν διαδοχικές κυβερνήσεις υπόσχονται να λύσουν ένα πρόβλημα οργάνωσης, λειτουργίας ή θεσμών του κράτους, προσπαθούν, δεν το λύνουν και το παραδίδουν στους επόμενους σαν αυτονόητα άλυτο, τότε οσμιζόμαστε κοινωνική παρακμή.
Η παρακμή είναι αναμφισβήτητη, όταν ψηφίζονται από το κοινοβούλιο νόμοι, που αμνηστεύουν κατάφωρες παρανομίες των διαχειριστών της εξουσίας, εγκλήματα κλοπής ή κατάχρησης του κοινωνικού χρήματος. Παρακμή υπάρχει, όταν αποφαίνεται δημόσια Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι «ένας πρωθυπουργός δεν παραπέμπεται ποτέ στη Δικαιοσύνη, απλώς ξαποστέλνεται σπίτι του» – είναι παρακμή να αλληλοκαλύπτουν εγκλήματα ή πομπές τους οι επαγγελματίες της εξουσίας. Είναι σίγουρα σύμπτωμα παρακμής, εκπεσμού και σήψης μιας κοινωνίας, να μονοπωλούν την πολιτική οι διαφημιστές, η μονοκρατορία των «εντυπώσεων», να κατευθύνεται η ψήφος των πολιτών από χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα.
Μόνο σε μια παρακμιακή κοινωνία, με δραματικά υποβιβασμένο επίπεδο διανοητικής καλλιέργειας, επιβιώνουν στην εξουσία «οικογένειες» που τα έκγονά τους έχουν αυτονόητα εξασφαλισμένη, χάρη στο όνομά τους, την ηδονική απόλαυση τιμών, πλούτου, δημοσιότητας – με αυτοματική μεταβίβαση των προνομίων από γενιά σε γενιά. Ποιος μπορεί να διανοηθεί, στη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, να «κοσμούν» κάθε κυβέρνηση, επί πολλές δεκαετίες, ονόματα ίδια: Βενιζέλος, Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Κεφαλογιάννης, Βαρβιτσιώτης, να αποτελεί η ανάληψη της ευθύνης για τα κοινά όχι επιβράβευση προσόντων, κατάρτισης και ήθους, αλλά μόνο συνάρτηση οικογενειακού ονόματος.
Από «κρίσεις», ή και περιόδους παρακμιακής καθίζησης, μια κοινωνία μπορεί να βγει, όχι συμπτωματικά και τυχαία. Πάντοτε με προϋποθέσεις: απρόσμενη πρόκληση αυξημένης συνοχής, εμφάνιση εύστοχης σκοποθεσίας, πληγωμένο συλλογικό «φιλότιμο».
Ειδικά η νεοελληνική κοινωνία είχε το «ιδίωμα», θα έλεγε κανείς, μετά από κορυφώσεις παρακμιακών συμπτωμάτων ή από καταστροφικές συμφορές, να εμφανίζει βραχύβιες, απρόσμενες και περιορισμένης εμβέλειας εκπλήξεις κάποιου είδους ποιοτικής ανθοφορίας. Το εκπληκτικό στοιχείο αυτών των αναπάντεχων εμφανίσεων δεν ήταν το ποσοτικό τους διαμέτρημα, αλλά η ποιοτική τους δυναμική. Που συγκεφαλαιωνόταν συχνά σε ένα πρόσωπο. Χρειάζεται πολύ ταλέντο και πολύμοχθη καλλιέργεια για να αντιληφθεί κανείς την κοσμοπολίτικη δυναμική των οριζόντων του Διονύσιου Σολωμού ή του Ιωάννη Καποδίστρια. Είχαν προσλάβει άνετα τα θησαυρίσματα της αρχόμενης τότε ευρωπαϊκής Νεωτερικότητας, τα είχαν κριτικά αφομοιώσει, και τα αξιολογούσαν όχι ως υπέρτερα της ελληνικής ευ-γένειας και αρχοντιάς.
Ανάλογες είναι και οι περιπτώσεις του Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου και του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη – που θα τολμούσε να πιστεύει κανείς ότι, ακόμη σήμερα, το πραγματικό μέγεθος της ιστορικής τους σημασίας δεν έχει συνειδητοποιηθεί στο νεωτερικό μας κρατίδιο. Χρωστάει πολλά ολόκληρη η Ευρώπη στον προφήτη της Νεωτερικότητας Ντοστογιέφσκυ, θα αντλούσε πολύ περισσότερα ο «εν καταστολή» μέγας κόσμος της ελληνικής «Οικουμένης» από τον Παπαδιαμάντη και τον Κωνσταντίνο Καβάφη, αν δεν τον ρήμαζε η ξιπασιά.
Μετά τον έσχατο εξευτελισμό του 1897, και την ανάσα των νικηφόρων απελευθερωτικών πολέμων 1912-13, ήρθε η τραγωδία του διχασμού και ο εφιάλτης της δικτατορίας Βενιζέλου (1915-1920), για να ακολουθήσει το εμπράγματο ιστορικό τέλος του Ελληνισμού: η απώλεια της Μικρασίας και του Πόντου. Όμως μετά και από αυτόν τον οριστικό όλεθρο, εμφανίζεται η έκπληξη της «Γενιάς του ’30»: η πρώτη συνειδητή, ισότιμη (χωρίς επαρχιωτική, μεταπρατική μειονεξία) και γι’ αυτό εκρηκτικά γόνιμη συνάντηση της σύγχρονης ελληνικότητας με τη νεωτερική Ευρώπη.
Ακολουθεί ο πόλεμος, η εξαθλιωτική κατοχή και η ολέθρια παραφροσύνη της ζαχαριαδικής ανταρσίας – η Ελλάδα φτάνει στον πάτο της αβύσσου. Για να εμφανιστεί η τελευταία απίστευτη έκπληξη: η «Γενιά του ’60»: Μάνος Χατζιδάκις και Γιάννης Τσαρούχης, οι εμβληματικές φιγούρες της έκπληξης. Αλλά η έκπληξη απλωνόταν σε κάθε πτυχή της ζωής – μουσική, ποίηση, αρχιτεκτονική, θέατρο, εκδόσεις (παντού, πλην πολιτικής).
Κάθε έκπληξη, και κάθε πια ενδεχόμενο ανανεωτικής ανάσας, πνίγηκε από το καινούργιο, ακαταμάχητο τερατογέννημα που ακολούθησε: σύμπτωμα ή λοιμική ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν κόμμα, ήταν νοο-τροπία, συμπεριφορά, η αποδέσμευση του χυδαίου ατομοκεντρισμού από κάθε χαλινό, ο υλισμός της άγριας ιδιοτέλειας και αρπακτικής μανίας σε δόσεις αλόγιστης αμετρίας. Το πιο συνταραχτικό, είναι η ταχύτητα μετάγγισης - μετάδοσης της μεταλλαγής – ο «ρινοκερισμός» του Ιονέσκο στην πράξη: Η Ν.Δ. εκπασοκίστηκε πρώτη και ραγδαία, το ΚΚΕ και οι αποφύσεις του ολοκληρωτικά, ο συνδικαλισμός, οι βιομήχανοι, τα μαθητούδια, η αυτοδιοίκηση, οι επισκοπικές σύνοδοι, οι «κατά παντός» ασυμβίβαστοι Συριζαίοι, οι πάντες στην Ελλάδα έγιναν ΠΑΣΟΚ. Μονόχνωτος λαϊκισμός, απολυταρχία των εντυπώσεων, αυτονόητη χρηματολαγνεία και εγωκεντρικός τσαμπουκάς.
Είναι η πρώτη ίσως φορά που μπορούμε με σιγουριά να διαγνώσουμε παρακμή, όχι εφήμερη κρίση. Ο απεκπασοκισμός (ή αποπασοκοποίηση) της ελλαδικής κοινωνίας δεν γίνεται με διαχειριστές της εξουσίας. Θέλει κοινωνικούς μεταρρυθμιστές. Είδος εξαφανισμένο.
Ειδικά η νεοελληνική κοινωνία είχε το «ιδίωμα», θα έλεγε κανείς, μετά από κορυφώσεις παρακμιακών συμπτωμάτων ή από καταστροφικές συμφορές, να εμφανίζει βραχύβιες, απρόσμενες και περιορισμένης εμβέλειας εκπλήξεις κάποιου είδους ποιοτικής ανθοφορίας. Το εκπληκτικό στοιχείο αυτών των αναπάντεχων εμφανίσεων δεν ήταν το ποσοτικό τους διαμέτρημα, αλλά η ποιοτική τους δυναμική. Που συγκεφαλαιωνόταν συχνά σε ένα πρόσωπο. Χρειάζεται πολύ ταλέντο και πολύμοχθη καλλιέργεια για να αντιληφθεί κανείς την κοσμοπολίτικη δυναμική των οριζόντων του Διονύσιου Σολωμού ή του Ιωάννη Καποδίστρια. Είχαν προσλάβει άνετα τα θησαυρίσματα της αρχόμενης τότε ευρωπαϊκής Νεωτερικότητας, τα είχαν κριτικά αφομοιώσει, και τα αξιολογούσαν όχι ως υπέρτερα της ελληνικής ευ-γένειας και αρχοντιάς.
Ανάλογες είναι και οι περιπτώσεις του Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου και του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη – που θα τολμούσε να πιστεύει κανείς ότι, ακόμη σήμερα, το πραγματικό μέγεθος της ιστορικής τους σημασίας δεν έχει συνειδητοποιηθεί στο νεωτερικό μας κρατίδιο. Χρωστάει πολλά ολόκληρη η Ευρώπη στον προφήτη της Νεωτερικότητας Ντοστογιέφσκυ, θα αντλούσε πολύ περισσότερα ο «εν καταστολή» μέγας κόσμος της ελληνικής «Οικουμένης» από τον Παπαδιαμάντη και τον Κωνσταντίνο Καβάφη, αν δεν τον ρήμαζε η ξιπασιά.
Μετά τον έσχατο εξευτελισμό του 1897, και την ανάσα των νικηφόρων απελευθερωτικών πολέμων 1912-13, ήρθε η τραγωδία του διχασμού και ο εφιάλτης της δικτατορίας Βενιζέλου (1915-1920), για να ακολουθήσει το εμπράγματο ιστορικό τέλος του Ελληνισμού: η απώλεια της Μικρασίας και του Πόντου. Όμως μετά και από αυτόν τον οριστικό όλεθρο, εμφανίζεται η έκπληξη της «Γενιάς του ’30»: η πρώτη συνειδητή, ισότιμη (χωρίς επαρχιωτική, μεταπρατική μειονεξία) και γι’ αυτό εκρηκτικά γόνιμη συνάντηση της σύγχρονης ελληνικότητας με τη νεωτερική Ευρώπη.
Ακολουθεί ο πόλεμος, η εξαθλιωτική κατοχή και η ολέθρια παραφροσύνη της ζαχαριαδικής ανταρσίας – η Ελλάδα φτάνει στον πάτο της αβύσσου. Για να εμφανιστεί η τελευταία απίστευτη έκπληξη: η «Γενιά του ’60»: Μάνος Χατζιδάκις και Γιάννης Τσαρούχης, οι εμβληματικές φιγούρες της έκπληξης. Αλλά η έκπληξη απλωνόταν σε κάθε πτυχή της ζωής – μουσική, ποίηση, αρχιτεκτονική, θέατρο, εκδόσεις (παντού, πλην πολιτικής).
Κάθε έκπληξη, και κάθε πια ενδεχόμενο ανανεωτικής ανάσας, πνίγηκε από το καινούργιο, ακαταμάχητο τερατογέννημα που ακολούθησε: σύμπτωμα ή λοιμική ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν κόμμα, ήταν νοο-τροπία, συμπεριφορά, η αποδέσμευση του χυδαίου ατομοκεντρισμού από κάθε χαλινό, ο υλισμός της άγριας ιδιοτέλειας και αρπακτικής μανίας σε δόσεις αλόγιστης αμετρίας. Το πιο συνταραχτικό, είναι η ταχύτητα μετάγγισης - μετάδοσης της μεταλλαγής – ο «ρινοκερισμός» του Ιονέσκο στην πράξη: Η Ν.Δ. εκπασοκίστηκε πρώτη και ραγδαία, το ΚΚΕ και οι αποφύσεις του ολοκληρωτικά, ο συνδικαλισμός, οι βιομήχανοι, τα μαθητούδια, η αυτοδιοίκηση, οι επισκοπικές σύνοδοι, οι «κατά παντός» ασυμβίβαστοι Συριζαίοι, οι πάντες στην Ελλάδα έγιναν ΠΑΣΟΚ. Μονόχνωτος λαϊκισμός, απολυταρχία των εντυπώσεων, αυτονόητη χρηματολαγνεία και εγωκεντρικός τσαμπουκάς.
Είναι η πρώτη ίσως φορά που μπορούμε με σιγουριά να διαγνώσουμε παρακμή, όχι εφήμερη κρίση. Ο απεκπασοκισμός (ή αποπασοκοποίηση) της ελλαδικής κοινωνίας δεν γίνεται με διαχειριστές της εξουσίας. Θέλει κοινωνικούς μεταρρυθμιστές. Είδος εξαφανισμένο.
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019
Έσπασε την πολυετή σιωπή του ο Κ.Καραμανλής
''...ας μην γελιόμαστε, η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των εθνικών συμφερόντων μας θα βασιστεί στις δικές μας δυνάμεις. Στην εμπέδωση αρραγούς εθνικού μετώπου και στη διασφάλιση της αποτρεπτικής ισχύος των ενόπλων μας δυνάμεων».Απέρριψε συστάσεις και προτροπές προς την Ελλάδα για να τα βρει με την Τουρκία λέγοντας: «Συστάσεις και προτροπές που μας καλούν τάχα να «λογικευτούμε και να τα βρούμε», πολύ δε περισσότερο πιέσεις φίλων, συμμάχων ή εταίρων, δεν γίνονται δεκτές, αν προσκρούουν στο εθνικό συμφέρον. Χρέος δικό μας είναι να υπερασπιζόμαστε τα δίκαια και τα συμφέροντα της Ελλάδας. Στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο μετριέται η αντοχή του Ελληνισμού. Και πρέπει να πείθει άπαντες ότι αυτή η αντοχή είναι μεγάλη, αποφασισμένη και αμετακίνητη.
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019
Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019
Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019
Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019
ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ- ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΛΥΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ ( Μέλισσα του Ελληνισμού)
ΣΗΜ. Στη γενιά του 30 και στα περιοδικά που ακολούθησαν βρίσκονται οι ρίζες και ο θησαυρός του νέου ελληνισμού. Η κατά παραγγελίαν μελέτη τους από την α' ή β' ιδεολογική σκοπιά (η μη παράλληλη κατ΄ελάχιστον συνεξέταση και ανάδειξη της διαφοράς) συρρικνώνει και καταστρέφει όποια πνευματική ταυτότητα ή χαρακτήρα πάσχιζαν να αρθρώσουν. Κι αυτό ας το ξέρουν πρώτιστα οι πανεπιστημιακοί μας αν θέλουν να διατηρούν ιστορικά την εγκυρότητα και το κύρος του λειτουργήματός τους! Κ. Τσιαντής
''Για να στραφεί ένας ποιητής, μ΄αυθεντική εποπτεία, στις πρώτες ρίζες της αυθεντικότητάς του, από τις οποίες αναδόθηκε διαδοχικά η αύξουσα έκφραση (ή και μοναχά η υπέυθυνη συνείδηση) της καθαρής δημιουργικής υπόστασή του, χρειάζεται πρώτα νά'χει ξεπεράσει οριστικά κάθε δεσμό με τις οιεσδήποτε συμβατικές (διανοητικές, αισθαντικές, ιστορικές) κατηγορίες του τριγύρα του κινούμενου καιρού. Χρειάζεται, μ' άλλα λόγια, χάρη στην απόλυτη ακριβώς επίγνωση, απ΄το'να μέρος, του συμβατικού των κατηγοριών αυτών, κι από το άλλο, στην επίγνωση του ίδιου του (έστω και ''δυνάμει'', αλλ΄' απολύτως γνήσια) δημιουργικού εαυτού, νά'χει κερδίσει θετικά το νόημα της Διάρκειάw του, ως Συνείδησης βγαλμένης από την καρδιά του, από τον ίδιο αυτόν, ποιητικά και υπεύθυνα ''βεβιωμένου''. Γιατί μόνον έτσι του είναι δυνατόν να κατακτήσει την αγνή και καθαυτό ''βιολογική'' σκοπιά της Εσωτερικότητας, απ' όπου να μπορεί να ασκεί πραγματική εποπτεία και στους άλλους και στον ίδιο του εαυτό.''
Από την Εισαγωγή του Α. Σικελιανού στον Πρόλογο του Λυρικού Βίου, όπου επιδιώκει ένα ''γενικότερο προσανατολισμό στην ουσία του Λυρισμού'', υπακούοντας στο αίτημα μιας ''πλατιάς κατοπινής ανάπτυξης'' της Ποιητικής του.
ΜΕΛΕΤΗ που δημιουργεί ζητήματα κι ερωτήματα για το καταχώνιασμα του Προλόγου του Σικελιανού:Από την Εισαγωγή του Α. Σικελιανού στον Πρόλογο του Λυρικού Βίου, όπου επιδιώκει ένα ''γενικότερο προσανατολισμό στην ουσία του Λυρισμού'', υπακούοντας στο αίτημα μιας ''πλατιάς κατοπινής ανάπτυξης'' της Ποιητικής του.
http://olympias.lib.uoi.gr/jspui/bitstream/123456789/29127/1/%CE%9C.%CE%95.%20%CE%9C%CE%91%CE%9A%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A5%20%CE%91%CE%9B%CE%95%CE%9E%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%91%202018.pdf
Μέλισσα του Ελληνισμού - Melissa pour l'Hellénisme
Από τη βιβλιοθήκη της Μέλισσας | Άγγελος Σικελιανός, «Πρόλογος Λυρικού Βίου», Νέα Εστία, 1η Σεπτεμβρίου 1942 (σελ.837-860).
Το κείµενο γράφτηκε το 1938 ενόψει της δημοσίευσης των ποιητικών Απάντων του, που όμως επετεύχθη μόλις το 1946-47.
Το κείµενο γράφτηκε το 1938 ενόψει της δημοσίευσης των ποιητικών Απάντων του, που όμως επετεύχθη μόλις το 1946-47.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ
-
-
-
-
Κώστας Ν. Τσιαντής: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ JOHN F. KENNEDY (1917-1963): Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ - 'Αρθρο με βάση ανακοίνωση που κάναμε στο 13ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας: ''ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ'', Πανεπιστήμιο Αθηνών, 10-12 Απριλίου 2024. Περίλ...
Πριν από 4 ημέρες -
Scientists watch in unbelievable detail as galaxy smashes into another at two million miles per hour - *Scientists watch in unbelievable detail as galaxy smashes into another at two million miles per hour*Πριν από 6 ημέρες
-
-
-
-
-
-
-
-
Τι λέει η επιγραφή στον τάφο του Μ. Κωνσταντίνου; - *http://www.pronews.gr/thriskeia* /didahes/360301_i-epigrafi-ston-tafo-toy-m-konstantinoy-ti-profiteyei-gia-tinΠριν από 6 χρόνια
-
-
Ηλίας Σταμπολιάδης: Εκλογές 25ης Ιανουαρίου 2015- Η ώρα της κρίσης - *Εκλογές 25ης Ιανουαρίου 2015* *Η ώρα της κρίσης * Αγαπητοί φίλοι, Την Κυριακή της 25ηςΙανουαρίου 2015 ο καθένας από εμάς θα πρέπει να ψηφίσει αρχικά ένα ...Πριν από 9 χρόνια
-
-
Ελύτη, «Η πορεία προς το μέτωπο» - «Η πορεία προς το μέτωπο» Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημ...Πριν από 10 χρόνια
-
Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη: Γενεύη 2: Η Ελλάδα πρέπει να συμμετάσχει πιο ενεργά - *Γενεύη 2: Η Ελλάδα πρέπει να συμμετάσχει πιο ενεργά*Πριν από 10 χρόνια
-
Ινφογνώμων Πολιτικά: Αγνωστη Σαπφώ: Στο φως δυο νέα ποιήματα της σημαντικότερης λυρικής ποιήτριας της αρχαιότητας - *Αγνωστη Σαπφώ: Στο φως δυο νέα ποιήματα της σημαντικότερης λυρικής ποιήτριας της αρχαιότητας*Πριν από 10 χρόνια
-
Νίκου Καλογερόπουλου: Και ούτω «επληρώθη το υπό του Προφήτου λεχθέν»: - *«Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη»!*
Πριν από 10 χρόνια -
Ινφογνώμων Πολιτικά: H Ελλάδα που χρεοκόπησε, η Ελλάδα της καθυστέρησης - *H Ελλάδα που χρεοκόπησε, η Ελλάδα της καθυστέρησης*Πριν από 11 χρόνια
-
Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα - *Οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα* (αναφέρονται με αλφαβητική σειρά και επισημαίνεται η ιδεολογική τους αναφορά και το έτος ένταξής τους στο σχήμα): · ...Πριν από 12 χρόνια
-
Καλογερόπουλος, Ν. - Η διέξοδος δεν είναι ουτοπία. - *Υπάρχει μία ένοχος αποφυγή των «πολιτικών» να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό γιατί η Ελλάς δεν είναι μεγάλη οικονομική δύναμη, γιατί είναι πρώτη ναυτιλιακή ...Πριν από 13 χρόνια
ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)
