Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Σάββατο 13 Απριλίου 2019

Νότης Μαριάς: Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ των νέων

Νότης Μαριάς: Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ των νέων

Μια ευχάριστη και εποικοδομητική συζήτηση είχε στο φουαγιέ του Θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» στον Κεραμεικό, την Τρίτη 9 Απριλίου 2019 στις 19:30, ο Πρόεδρος του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ-Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Ευρωβουλευτής, Καθηγητής Νότης Μαριάς με τους νέους του Κινήματος, με θέμα «Συζητώντας με τη ΝΕΟΛΑΙΑ για έναν ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ  της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας στην ΕΕ».
Η εργασιακή ανασφάλεια, η αγωνία για το μέλλον, ο εφιάλτης του brain drain και η αντιμετώπισή του είναι τα θέματα που απασχολούν περισσότερο τους νέους μας, για τα οποία εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον, ζητώντας πληροφορίες και κατευθύνσεις, κατά τη συζήτησή τους με τον Νότη Μαριά.  
Κοινή συνισταμένη των απόψεων που εκφράστηκαν από όλους είναι η διαπίστωση ότι οι νέοι μας, το δυναμικότερο και πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας, πληρώνουν το «μάρμαρο» των Μνημονιακών πολιτικών.
Πράγματι, επισήμανε ο Νότης Μαριάς, η Ελλάδα είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό στην ανεργία των νέων στην Ευρωζώνη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η ανεργία των νέων στην Ελλάδα το Φεβρουάριο 2018 ήταν στο 45%, ενώ στην Ισπανία το 35,5% και στην Ιταλία το 32,8%, ενώ στον αντίποδα βρίσκονται η Γερμανία με 6,2% και η Ολλανδία με 7,2%. Μεγάλη, δυστυχώς, είναι και η απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα από την ΕΕ των 28, όπου ο μέσος όρος της ανεργίας των νέων είναι 15,9%.
Ανέφερε ότι οι αλλαγές στις εργασιακές συνθήκες, που επιβλήθηκαν με τους μνημονιακούς νόμους, οδήγησαν σε εργασιακή ζούγκλα, ανασφάλιστη εργασία, ημιαπασχόληση, μισθούς των 200 ευρώ, εκμετάλλευση. Νέοι με πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά εργάζονται, κυριολεκτικά, με μισθούς πείνας, χωρίς ασφάλιση και χωρίς προοπτική. Υπό αυτές τις συνθήκες, συνέχισε, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι με περγαμηνές και προσόντα αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αγγλία που, σε αντίθεση με τη χώρα μας, αδυνατούν να καλύψουν τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας, και προσφέρουν κίνητρα για την προσέλκυση καταρτισμένου και εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού.  
Μάλιστα έρευνες κατέδειξαν ότι οι άνεργοι με το υψηλότερο επίπεδο είναι πιο έτοιμοι να μεταναστεύσουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, με βάση την Ευρωπαϊκή Έρευνα Εργατικού Δυναμικού για το 2016, το 59% των ανέργων νεαρής ηλικίας στην Ελλάδα δηλώνει πως δεν θα δίσταζε σε μια μετεγκατάσταση εντός ή εκτός Ε.Ε. για να εργαστεί. Η Ελλάδα αιμορραγεί, καθώς χάνουμε πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο αλλά και οικονομικούς πόρους.  Εκτιμάται ότι μέσα σε οκτώ χρόνια, από το 2008 ως το 2016 οι Έλληνες του brain drain έχουν παράξει περισσότερα από 50 δισ. σε ΑΕΠ στις χώρες όπου μετανάστευσαν.  Η φυγή Ελλήνων  επιστημόνων την ίδια περίοδο κόστισε στη χώρας μας 15. δισ. ευρώ, διευκρίνισε.
Οι νέοι μας παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς. Αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Πατρίδα μας, για να υπηρετήσουν ξένες πατρίδες. Όμως υπάρχει ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να μένουν οι νέοι μας στην πατρίδα μας. Αυτό θα γίνει μόνο αν απεγκλωβιστούμε από την πολιτική των Μνημονίων και της λιτότητας και ξαναπάρουμε πίσω την Ελλάδα, είπε ο Νότης Μαριάς, αναπτύσσοντας τις προτάσεις του για την αντιμετώπιση του brain drain ζητώντας: α) την μείωση της φορολογίας και τη δημιουργία κινήτρων για την ενθάρρυνση της απασχόλησης των νέων, β) την διάθεση κονδυλίων, ώστε να δοθούν κίνητρα στους Έλληνες επιστήμονες να παραμείνουν και να εργαστούν στην Ελλάδα, γ) την αύξηση της χρηματοδότησης του προγράμματοςErasmus και προσαρμογή του στις οικονομικές ανάγκες κάθε χώρας, δ) την επανένταξη των νέων που βρίσκονται εκτός εκπαίδευσης, κατάρτισης και εργασίας (ΝΕΕΤ), καθώς με τις μνημονιακές πολιτικές οι νέοι αυτής της κατηγορίας είναι οι πιο ευάλωτοι και απειλούνται με άμεση φτωχοποίηση, κατέληξε.
Επισυνάπτονται Φωτογραφίες:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)