Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

Κώστας Τσιαντής: ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ- ΣΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. Αφιερωμένο στον κ. Γιαννίτση.

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΗ ΕΔΩ http://www.athensvoice.gr/politiki/tasos-giannitsis-poioi-ypeferan-perissotero-stin

ΣΧΟΛΙΟ Κώστα Τσιαντή:
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ- ΣΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. Αφιερωμένο στον κ. Γιαννίτση.


Α. Ξέρει κανείς κανένα συνταξιούχο που να είδε αύξηση στη σύνταξή του κατά το διάστημα 2008-2012 και μέχρι σήμερα? Με το όνομα ‘’συντάξεις’’ οι συντάκτες του άρθου- συνέντευξης υπονοούν βέβαια δίχως να το διευκρινίζουν το μεγάλο μέγεθος των συνταξιοδοτήσεων που κυοφόρησε ο λαικισμός των προηγούμενων δεκαετιών και η πολιτική των μνημονίων. Ο κ. Γιαννίτσης όμως δεν κατήγγειλε αυτό το λαικισμό, ως όφειλε, και τώρα ανέχεται και δέχεται να χρησιμοποιούνται παραμορφωτικά και παραπλανητικά ως ισοδύναμοι οι όροι ‘’συντάξεις’’ και ‘’συνταξιοδοτήσεις’’. Με τον τρόπο αυτό όμως δεν κάνει τίποτα άλλο από το να πλήξει περαιτέρω (όπως και οι επιταγές της Τρόικα) και να ενοχοποιήσει τους συνταξιούχους πριν τους στείλει στον Παράδεισο.

Β. Σύμφωνα με τον κ. Γιαννίτση, μεταξύ 2008 και 2012 σημειώθηκε: α) Μείωση εισοδήματος από εργασία κατά 27,4% και Μείωση εισοδήματος από κεφάλαιο 37,7%. Αν στα ανωτέρω προστεθεί μείωση 9% στο εισόδημα λόγω φόρων (άμεσων και έμμεσων και φόρων στην ακίνητη περιουσία), τότε τα παραπάνω νούμερα γίνονται αντίστοιχα 36.6% (μείωση στο εισόδημα από εργασία) και 46.7% (μείωση στο εισόδημα από κεφάλαιο). Αρα, το εισόδημα από εργασία μειώθηκε στο διάστημα 2008-2012 κατά 36.6%, που ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟ 2012 ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 63.4% ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 2008.

Γ. Αν αυτό συνδυαστεί με τον ισχυρισμό ‘’ότι το εισόδημα από συντάξεις αντιστοιχεί το 2012 στο 76,7% του εισοδήματος από εργασία’’, τότε, ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΟ 2012 (ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ 2008) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 76.7% (ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο κ. ΓΙΑΝΝΙΤΣΗΣ), ΑΛΛΑ 48.6% (63.4% Χ 76.7%). ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ 2008 (49.3%)!!
Δ. Προκαλεί τη λογική μας ο ισχυρισμός του κ. Γιαννίτση ότι οι συντάξεις ως εισόδημα ανά νοικοκυριό σημείωσαν μέση μείωση 5,8%! Πως να δεχτούμε κάτι τέτοιο όταν 1. Μόνο η περικοπή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα είναι 2 (μισθοί) στους 14, δηλαδή μείωση κατα 14.28% ! 2. Πώς να δεχτούμε κάτι τέτοιο αφού το ίδιο ποσοστό (49% για συντομία, δες Γ) του εισοδήματος εργασίας για συντάξεις το 2008 και το 2012, πρέπει το 2012 να μοιραστεί όχι πλέον σε 1.950.000 συνταξιούχους, αλλά σε 2.500.000 (μια και ο κ. Γιαννίτσης δέχεται αύξηση κατά 550 χιλιάδες του αριθμού των συνταξιούχων στο εν λόγω διάστημα). Αυτό σημαίνει μείωση του ύψους των συντάξεων σε ποσοστό 22% κατά μέσο όρο. 3. Αν δεχτούμε μέση αύξηση φορολογικών βαρών 9% (όπως κάνει ο κ. Γιαννίτσης), τότε αν αθροίσουμε τα ανωτέρω μιλάμε για μείωση συντάξεων το διάστημα 2008-2012 σε ποσοστό (14.48%+22.00% + 9%) όχι 5.8% που λέει ο κ. Γιαννίτσης, αλλά κατά ποσοστό που μόνο για το διάστημα 2008-2012 υπερβαίνει το 45.28% !!.
Ε. Μπορεί κανείς και ο κ. Γιαννίτσης (αν το ήθελε) να εξακριβώσει επακριβώς τα ανωτέρω αν διερευνήσει δειγματοληπτικά τις φορολογικές δηλώσεις των συνταξιούχων (βέβαια ο κ. Σόιμπλε έχει πλήρη γνώση της κατάστασης, μια κι έχει άμεση πρόσβαση στις φορολογικές μας δηλώσεις!). Βεβαίως η μελέτη του κ. Γιαννίτση έχει σταματήσει στο 2012. Δε μας λέει για τα επόμενα χρόνια, που όλα μαζί συσσωρευμένα έχουν οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση τις συντάξεις και τους συνταξιούχους στο τραίνο για την τελική λύση. Τι επιδιώκει η διανόηση, που με το κύρος της προσπαθεί να θάψει την αλήθεια κάτω από νούμερα χρησιμοποιούμενα κατά το δοκούν? Σε ποιό κόσμο ζούμε? ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Κώστας Τσιαντής (19/12/2016).
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)