Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Η παρουσίαση του DiEM25 στην Αθήνα- ΕΡΤopen

λάδ

















Με το θεατρικό μονόπρακτο
Το Δέντροτου Γιώργου Μανιώτη σε ερμηνεία του Νίκου Μαγδαληνούμε χαιρετισμούς απόμέλη του DiEM25 στην Ελλάδα, όπως τις αυθόρμητες ομάδες του DiEM Αθήνας, αλλάκαι μέλη διεθνούς εμβέλειας όπως την Ναόμι Κλάιντον Νόαμ Τσόμσκι,τον Μπράιαν Ίνοο Γιάνης Βαρουφάκης άνοιξε την εκδήλωση του κινήματος DiEM25στην πόλη που γέννησε αυτή την ιδέα,στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο κλειστό γυμναστήριο του Σπόρτινγκ,το βράδυ της Παρασκευής 19 Μαΐου. Σε ένα Σπόρτιγκ που κατάφερε να φιλοξενήσει πάνω από 1500 άτομα.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης σχολίασε μεταξύ  άλλων  στον λόγο του για την ψήφιση των νέων μέτρων πως “οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ψήφισαν μέτρα με τα οποία διαφωνούσαν,  ενώ οι βουλευτές της αντιπολίτευσης καταψήφισαν μέτρα τα οποία οι ίδιοι θα ψήφιζαν αν ήταν στην κυβέρνηση” και συνέχισε λέγοντας, 


“Όταν εκείνοι μετατρέπουν το κοινοβούλιο σε φαρσοκωμωδία, εμείς καταλαμβάνουμε γήπεδα, θέατρα, πλατείες, και φέρνουμε έργα όπως αυτό του Γιώργου Μανιώτη, το οποίο απαντάει σε όλα τα ερωτήματα για το πως φτάσαμε έως εδώ, για το πως κάποιοι αποφάσισαν ότι ολόκληρες χώρες και ολόκληροι λαοί περίσσεψαν”


Τόνισε  επίσης την ανάγκη  να υπάρξουν προϋποθέσεις συμφωνίας μεταξύ των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων καθώς η κρίση είναι πολύ βαθειά.


Την ιδιαίτερη σημασία του πανευρωπαϊκού κίνηματος DiEM25, τόνισε ο Γιάνης Βαουφάκης, το οποίο, όπως είπε, πασχίζει να είναι το πρώτο ενιαίο, διεθνικό κίνημα που δρα σε κάθε γωνιά της Ευρώπης σημειώνοντας «επειδή γνωρίζουμε ότι για να επανακτήσουμε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία μας ως Έλληνες, ως Ιταλοί, ως Γερμανοί, πρέπει να επανακτήσουμε τον δημοκρατικό έλεγχο της Ευρώπης ως Ευρωπαίοι”.

Την εκδήλωση του κινήματος DiEM25, τίμησαν και στήριξαν με την παρουσία τους και τους λόγους τους, ο βραβευμένος συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός και ο εξαιρετικός συνθέτης  Δήμος Μούτσης.

Σημαντικό κομμάτι της εκδήλωσης ήταν η εικαστική εγκατάσταση του Jonan Staal, τοσκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη αλλά και η οργάνωση του DiEM Voice, από την Δανάη Στράτου και την ομάδα της, χάρη στο οποίο το κοινό είχε την ευκαιρία να εκφραστεί μέσω μηνυμάτων τα οποία σε όλη την διάρκεια της εκδήλωσης του DiEM25, προβάλλονταν στην γιγαντοοθόνη.

Tελικά, ίσως η εκδήλωση του κινήματος DiEM25στο κλειστό γυμναστήριο του Σπόρτινγκ,το βράδυ της Παρασκευής όχι μόνο έδωσε πνοή σε αυτή την γωνιά της Αθήνας αλλά ίσως ήταν και από τις δημοκρατικότερες παρουσιάσεις πολιτικού κινήματος, αφού κάθε πολίτης που βρέθηκε εκεί είχε την ευκαιρία να διατυπώσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του, ενεργά και δημόσια.

Παραθέτουμε ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από την ομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη:

"H Συμφιλίωση των Ελλήνων μεταξύ μας είναι αδύνατη όσο το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο και η ελληνική ολιγαρχία επιμηκύνουν την επτάχρονη γενικευμένη, τετραπλή πτώχευση: πτωχευμένο κράτος, πτωχευμένες τράπεζες, πτωχευμένες επιχειρήσεις, πτωχευμένες οικογένειες. Την ανυπόφορη κατάσταση που όλοι χρωστούν σε όλους και κανείς δεν μπορεί να πληρώσει. Όσο αυτό συνεχίζεται ελέω των ελληνικών κυβερνήσεων η διχόνοια θα πλανάται σαν φάντασμα πάνω από μια χώρα που ερημοποιείται ασταμάτητα, δωρίζοντας τους νέους της σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Παράλληλα, θα αναβάλεται η Ευρωπαϊκή Συμφιλίωση ενώ η Ευρωπαϊκή Αποδόμηση θα θριαμβεύει. Γιατί; Επειδή η άρνηση του Βαθέως Ευρωπαϊκού Κατεστημένου να παραδεχθεί πως η τετραπλή μας πτώχευση δεν ξεπερνιέται με ακόμα μεγαλύτερα δάνεια και περισσότερη λιτότητα αντανακλά την άρνησή τους να ξανασχεδιάσουν ένα νομισματικό σύστημα που καταστρέφει την Ευρώπη. Κάτι που πολύ σύντομα θα καταλάβει ο φίλος μου Εμμανουέλ Μακρόν. Αφού τους έχει δώσει την λιτότητα και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων που απαιτούν, αφού έχει ουσιαστικά καλωσορίσει την Τρόικα στο Παρίσι, θα εισπράξει το μεγάλο ΝΑΪΝ για την αναδιάρθρωση της ευρωζώνης. Όπως κάνουν χρόνια τώρα με την αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους μας το οποίο έχει αναδειχθεί στο προάγγελο την Ευρωπαϊκής διάλυσης: Όσο αρνούνται την αναδιάρθρωσή του τόσο δείχνουν ανίκανοι να σώσουν την ΕΕ. 
Φίλες και φίλοι, είναι αλήθεια ότι, όπως με κατηγόρησαν ακόμα και σύντροφοι όταν άρχισαν να θέλουν να συνθηκολογήσουν, έχω πράγματι κόλλημα με το χρέος. Όπως τους απάντησα, ναι έχω κόλλημα με το χρέος όπως ένας αιχμάλωτος πολέμου δεν σκέφτεται τίποτα άλλο από την απόδραση. Η αναδιάρθρωση του χρέους είναι το Νο. 1 ζητούμενο γιατί το χρέος κρύβεται πίσω από την γενικευμένη, τετραπλή πτώχευση.
Σε μια κανονική χώρα, ο καταμερισμός οφελών και ζημιών προκύπτει από την πάλη των τάξεων, την διελκυστίνδα μεταξύ μισθών-κερδών, κεφαλαίου-εργασίας. Όμως η Ελλάδα δεν είναι πια κανονική χώρα. Εδώ και χρόνια, λόγω του μη βιώσιμου χρέους, πτωχεύουν ταυτόχρονα εργοδότες και εργαζόμενοι, ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, εισαγωγείς και εξαγωγείς. Εδώ που φτάσαμε οι μόνοι που ωφελούνται είναι η παρασιτική ολιγαρχία που ταυτίζεται με τους δανειστές, εκμεταλλεύεται στο έπακρο την Μνημονιακή διαδικασία και, έτσι, διατηρεί την εξουσία της επί ενός λαού τον οποίο λοιδωρεί στην βάση των νέων δανείων που τον χρεώνει.
Για να γίνει η Ελλάδα κανονική χώρα απαιτείται η κατάλυση της νέας «εθνοσωτηρίου επταεπτίας», η κατάργηση της χρεο-δουλοπαροικίας. Φτάνουν πια οι διασώσεις μας! Αρκετά μας έσωσαν δανειζόμενοι εκ μέρους μας.
Σήμερα, η παραδοσιακή κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση, αυτό που λέγαμε πάλη των τάξεων, έχει αντικατασταθεί από το μέγα ζητούμενο: Την αναδιάρθρωση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών που προαπαιτεί την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αναδιάρθρωση και Δημοκρατία πάνε μαζί!
Το μόνο καλό είναι ότι όταν η κρίση είναι τόσο βαθειά όπως τώρα δημιουργούνται προϋποθέσεις συμφωνίας  μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, παραδοσιακά ανταγωνιστικών. Έντιμοι φιλελεύθεροι και συντηρητικοί, Κεϋνσιανοί, Μαρξιστές, ελευθεριάζοντες-λιμπεραλιστές - μπορούμε να συμφωνήσουμε στο τι πρέπει να γίνει αύριο το πρωί: Για να ξεφύγει η Ελλάδα από την ερημοποίηση πρέπει να συμφιλιωθούμε συμφωνόντας σε τρεις στόχους:
Α. Αναδιάρθρωση όλων των χρεών, ιδιωτικών και δημόσιων
Β. Δραστική μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και του σταθερού κόστους της οικονομικής δραστηριότητας.
Γ. Τερματισμός των αυτο-τροφοδοτούμενων περικοπών συντάξεων, επενδύσεων, μισθών
Η επίτευξη αυτών των στόχων μπορεί και απαιτείται να αποτελέσει την βάση για την ΛΥΣΗ.
Κανένας όμως από τους τρεις στόχους δεν συνάδει με το «κλείσιμο της αξιολόγησης», και την λογική του 3ου Μνημονίου, που θεμελιώνεται ακριβώς στα αντίθετα: (α) Αύξηση των απαράδεκτα υψηλών φορολογικών συντελεστών, (β) αναβολή της αναδιάρθρωσης ιδιωτικών και δημοσίων χρεών σε ένα μέλλον (όπου ο κοινωνικός ιστός και το ανθρώπινο κεφάλαιο θα έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα και η χώρα θα έχει ερημοποιηθεί, και (γ) νέες περικοπές που μειώνουν κι άλλο την παραπαίουσα εγχώρια δραστηριότητα.

Η επίτευξη των τριών απαραίτητων στόχων προϋποθέτει επτά ΤΟΜΕΣ: 

1.      Μεγάλες και άμεσες μειώσεις όλων των φορολογικών συντελεστών – 18% ο ΦΠΑ, 20% ο φόρος των επιχειρήσεων, κατάργηση του φόρου αλληλλεγγύης για εισοδήματα κάτω των 30000

2.      Αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους μέσω ανταλλαγών νέων ομολόγων των οποίων οι αποδόσεις εξαρτώνται από την ανάκαμψη

3.      Στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος το πολύ 1,5% του ΑΕΠ

4.      Άμεση ίδρυση Δημόσιου Εεξωτραπεζικού Συστήματος Πληρωμών – που επιτρέπει την πολύπλευρη ακύρωση ληξιπρόθεσμων οφειλών, τις εξωτραπεζικές πληρωμές, και που δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο για το κράτος καθώς και δυνατότητες χρηματοδότησης νέου προγράμματος καταπολέμισης της φτώχειας

5.      Ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Διαχείρισης Μη Βιώσιμων Ιδιωτικών Χρεών με  μορατόριουμ στους πλειστηριασμούς.

6.      Μετατροπή Υπερταμείου-ΤΑΙΠΕΔ σε δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα που δανείζεται με εχέγγυα την δημόσια περιουσία την οποία διαχειρίζεται με στόχο τις επενδυντικές ροές που αναβαθμίζουν την ίδια την δημόσια περιουσία. Μετοχές αυτής της νέας αναπτυξιακής τράπεζας εκχωρούνται στα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία έτσι στηρίζονται με νέα κεφάλαια.
Βάντα Θεοδώρου
7.      Σεβασμός στην μισθωτή εργασία και στην επιχειρηματικότητα: Τέλος στο «μπλοκάκι» και το ΤΕΒΕ-ΕΦΚΑ  για μισθωτούς οι οποίοι εντάσσονται στο ΙΚΑ & για νέες επιχειρήσεις, start-ups, που απαλλάσσονται για 5 χρόνια από ασφαλιστικές εισφορές."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)