Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

JFK: ''Peace- Not a Pax Americana'', Ελευθερία, Συνύπαρξη, Πρόοδος, Δημοκρατία: Τα πλήρωσε με το αίμα του!

‘Ενας πρόεδρος δολοφονείται κατά την επίμονη κόντρα του με τους τραπεζίτες (FED) [1, 2] και τους στρατοκράτες [3, 4]-  έναν πανίσχυρο μηχανισμό που απλώνεται ανά την υφήλιο και έχει αυτονομηθεί από την πολιτική αξιώνοντας να της επιβληθεί με κάθε μέσο [5].  
ΠΑΡΑΞΕΝΟ! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑ! 
Πηγές και Ντοκουμέντα:
[1] Tι είναι η FED, δεσ εδώ:  http://heltios-economy.blogspot.gr/2013/02/greg-hobbs-what-is-federal-reserve-bank.html?spref=bl

[2] Πρόεδρος Kennedy Vs Ομοσπονδιακή Τράπεζα, JFK Vs The Federal Reserve (Το Εκτελεστικό Διάταγμα 11110), εδώ:

http://heltios-economy.blogspot.gr/2013/02/kennedy-vs-jfk-vs-federal-reserve.html?spref=bl
[3]Η μνημιώδης ομιλία του στο American University για την ειρηνική συνύπαρξη, εδώ:  https://www.youtube.com/watch?v=0fkKnfk4k40  
  • "What kind of peace do I mean and what kind of a peace do we seek? Not a Pax Americana enforced on the world by American weapons of war. Not the peace of the grave or the security of the slave. I am talking about genuine peace, the kind of peace that makes life on earth worth living, and the kind that enables men and nations to grow, and to hope, and build a better life for their children—not merely peace for Americans but peace for all men and women, not merely peace in our time but peace in all time."
[4] Η σχέση του με τον Νικήτα Χρουτσώφ και η συμφωνία για τον πυρηνικό αφοπλισμό, εδώ: http://www.rollingstone.com/politics/news/john-f-kennedys-vision-of-peace-20131120
[5] Η καταγγελία του μηχανισμού και το κάλεσμα του λαού για τη στήριξη της Δημοκρατίας (ομιλία προς τους εκπροσώπους του τύπου), εδώ: 
“Η λέξη μυστικότητα είναι αποκρουστική σε μια ελεύθερη και ανοικτή κοινωνία και είμαστε ως άνθρωποι, τόσο εκ φύσεως όσο και ιστορικά, αντίθετοι στις «μυστικές κοινωνίες», στους «μυστικούς όρκους» και στα «μυστικά σχέδια» Γιατί βρισκόμαστε αντιμέτωποι παντού σε όλο τον κόσμο με μια μονολιθική και αδίστακτη συνωμοσία η οποία χρησιμοποιεί κυρίως μυστικά τεχνάσματα για να διευρύνει τη σφαίρα  επιρροής της, στηριζόμενη  στο συγκεκαλυμμένο αντί του ξεκάθαρου,   στην ανατροπή αντί των εκλογών, στον εκφοβισμό αντί της ελεύθερης επιλογής, στους γορίλες της νύχτας παρά στους στρατιώτες της μέρας. Είναι ένα σύστημα που έχει επιστρατεύσει τεράστιους υλικούς και ανθρώπινους πόρους στενά δεμένους μεταξύ τους, μια ιδιαίτερα αποδοτική μηχανή που συνδυάζει  στρατιωτικές, διπλωματικές, διανοουμενίστικες, οικονομικές, επιστημονικές και πολιτικές διαδικασίες. Οι προετοιμασίες της κρύβονται, δεν δημοσιεύονται. Τα λάθη της θάβονται, δεν ανακοινώνονται. Οι διαφωνούντες σ' αυτή εξαφανίζονται, δεν τιμούνται. Καμιά δαπάνη δεν εξετάζεται, κανένα μυστικό δεν αποκαλύπτεται. Γι αυτό ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων θεώρησε έγκλημα για οποιοδήποτε πολίτη τη μη συμμετοχή του στα κοινά. Ζητώ τη βοήθειά σας στον τεράστιο άθλο της ενημέρωσης και της αφύπνισης των Αμερικανών. Είμαι βέβαιος πως με τη βοήθειά σας ο άνθρωπος θα μείνει αυτό που γεννήθηκε να είναι: Ελεύθερος και ανεξάρτητος’’ (John  Kennedy, δολοφονημένος πρόεδρος των ΗΠΑ, 23 Νοεμβρίου 1963).

Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)