Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

ΜΕΤΑ- ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Ο αγώνας, για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, συνεχίζεται μέχρι σήμερα, σθεναρά και αδιαπραγμάτευτα, για την εργατική τάξη.
Η Εργατική Πρωτομαγιά, οι αξίες, το νόημα και ο συμβολισμός της ως ημέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες και τις θυσίες της Εργατικής Τάξης παραμένουν ζωντανές και επίκαιρες. 
Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι γυναίκες και οι νέοι «πλήρωσαν» και «πληρώνουν» πολύ σκληρά τις μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας, που μας βύθισαν στην οικονομική ύφεση, με την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση να παίρνει χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης.
Οι εργατικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα διαλύθηκαν, η κοινωνική ασφάλιση και η πρόνοια χτυπήθηκαν ανηλεώς, ο κοινωνικός ιστός απειλήθηκε, ο παραγωγικός ιστός σχεδόν διαλύθηκε, γίναμε χώρα ανέργων και πεινασμένων, με τη νέα γενιά να παίρνει ξανά τους δρόμους της ξενιτιάς.
Η πολιτική αλλαγή στη χώρα μας, στις εκλογές της 25ης Γενάρη, είναι το αποτέλεσμα των εργατικών και λαϊκών αγώνων της τελευταίας πενταετίας, ανοίγει το δρόμο της απαγκίστρωσης από τη μέγγενη του μνημονίου, γέννησε ξανά ελπίδα και αναπτέρωσε τις προσδοκίες του λαού μας.
Αυτή την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ βρισκόμαστε στη καρδιά μιας σκληρής πολιτικής και ταξικής μάχης, ενώ ο πολιτικός εκβιασμός των «δανειστών» και το κλίμα οικονομικής ασφυξίας που δημιουργούν στοχεύουν στην πλήρη υποταγή και την ταπείνωση καθώς και στην πολιτική αποτυχία του ελπιδοφόρου εγχειρήματος που επέλεξε ο ελληνικός λαός.
Στη χώρα μας, το Κεφάλαιο και οι διεθνείς τοκογλύφοι, με όχημα τους κυρίαρχους κύκλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ αλλά και τα εγχώρια «παπαγαλάκια» και τα συστημικά ΜΜΕ, επιχειρούν να πνίξουν το δικαίωμα των εργαζομένων και του Ελληνικού λαού, να αγωνίζονται να αλλάξουν τη ζωή τους και την πορεία της χώρας.
Γι’ αυτό, ο αγώνας ενάντια στο δόγμα της λιτότητας, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους ώστε να μη γίνει η χώρα μας αποικία χρέους και προτεκτοράτο των τοκογλύφων δανειστών, ο αγώνας για εθνικοποίηση των τραπεζών, για χώρα κυρίαρχη, ανεξάρτητη, δημοκρατική που θα ανατρέψει τις μνημονιακές πολιτικές και θα ανασυγκροτηθεί προς όφελος του λαού και των εργαζομένων, συνεχίζεται και είναι σκληρός και ανελέητος.
Αυτή την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, στην πρώτη γραμμή της μάχης, είναι η ανατροπή των μνημονικών μέτρων, η αταλάντευτη μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων, η πάλη για την ανάκτηση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων, η πλήρης επαναφορά του θεσμού των ΣΣΕ, η επιβίωση των άνεργων, ο έλεγχος και η αποτροπή της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η επαναφορά των διωχθέντων υπαλλήλων στο δημόσιο. Επιπλέον, σε κορυφαίο αίτημα πάλης των εργαζομένων, αναδεικνύεται η προστασία της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, πολύ περισσότερο τη στιγμή που τα σενάρια της παραπέρα μείωσης των συντάξεων μπαίνουν επιτακτικά από τους πιστωτές,
Διεκδικούμε αναβαθμισμένο και ουσιαστικό ρόλο των εργαζομένων, με συνδικαλιστικές ελευθερίες, συλλογική εκπροσώπηση και προστασία όλης της μισθωτής εργασίας χωρίς τείχη και διαχωρισμούς.
Παλεύουμε να μπει φρένο στη μάστιγα της ανεργίας και της αναδουλειάς,  τέλος στη μαύρη, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, στην ενοικίαση εργαζομένων και στο δουλεμπόριο ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων. 
Μαχόμαστε μαζί με τους συνταξιούχους για την επαναφορά των συντάξεών τους στα προ μνημονίου επίπεδα, για την κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, για τη σωτηρία του ασφαλιστικού.
Το ΜΕΤΑ καλεί τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, της άνεργους, κάθε πολίτη σε όλη τη χώρα που έχει πληγεί από τα μνημόνια, να πάρουν μαζικά μέρος στο γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, διεκδικώντας το δικαίωμα των εργαζομένων και του λαού, στη ζωή με αξιοπρέπεια.
Δεν υποχωρούμε στους εκβιασμούς, δε θα σκύψουμε το κεφάλι, δεν κάνουμε πίσω. Θα βαδίσουμε ανυποχώρητα μπροστά, οικοδομώντας μια χώρα ανεξάρτητη, κυρίαρχη, με δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, με προτεραιότητα στις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των άνεργων, του λαού.
Στους πολιτικούς και οικονομικούς εκβιασμούς διαπραγματευόμαστε με τα δικά μας όπλα: τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, την οργάνωση και τη συσπείρωση στα συνδικάτα, την ενότητα και τον συντονισμό των αγώνων, την ταξική μας αλληλεγγύη.
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ


Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)