Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Γερμανική οργή: Η Ελλάδα παίζει «βρόμικο» παιχνίδι - ΣΧΟΛΙΟ/ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΑΝΤΗΣΗ του Κώστα Τσιαντή:


Τι χρωστάμε σε αυτούς τους «Κυρίους»; Το γεγονός ότι μας φόρτωσαν 200 τόσα δις χρέη από επιχειρηματικές δραστηριότητες που ήσαν αποκλειστική ευθύνη των τραπεζών και ότι προγραμμάτισαν και πέτυχαν με την Τρόικα-Μνημόνια και τις κυβερνήσεις τους τον αργό μας θάνατο; Ο ελληνικός λαός ευχαριστεί τους ευρωπαϊκούς λαούς για όσα θέλησαν να προσφέρουν στην Ελλάδα, αλλά που με δόλο τους πήρανε οι Ολιγάρχες και τα έδωσαν στις Τράπεζες. Ο ελληνικός λαός δεν πήρε δεκάρα από όσα νομίζανε ότι πληρώνανε γι’ αυτόν οι ευρωπαϊκοί λαοί. Η δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται  το δείχνει καθαρά. Τουναντίον οι Ολιγάρχες και οι κυβερνήσεις τους, επικαλέστηκαν βοήθεια και του ήπιανε το αίμα: του κλέψανε το 60-75% του εισοδήματός του! και συνάμα το έριξαν στην ανεργία και την εξαθλίωση. Οι Γερμανοί, λοιπόν, Δεν μας χρωστάνε πλέον μόνο τις πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο του 40’, αλλά και τις πολεμικές μνημονιακές αποζημιώσεις για τον μεγάλο οικονομικό πόλεμο που με το πρόσχημα της βοήθειας εξαπέλυσαν εναντίον της χώρας μας και του λαού μας- κατά παραβίαση όλων των ευρωπαϊκών συνθηκών και των αρχών του διεθνούς δικαίου- κατά την περίοδο από το 2010 μέχρι σήμερα. Να καταγγελθούν λοιπόν άμεσα οι Συμβάσεις Δανεισμού και να οδηγηθούν τώρα στο Διεθνές Δικαστήριο!

TO ΑΡΘΡΟ
Γερμανική οργή: Η Ελλάδα παίζει «βρόμικο» παιχνίδι - Εχει εξαντληθεί η υπομονή μας με τους ελληνικούς εκβιασμούς

Επιτέλους η Αθήνα άρχισε τώρα σοβαρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα εκτιμούν σήμερα τα περισσότερα γερμανικά ΜΜΕ, δίνοντας στην πλειοψηφία τους έναν θετικό τόνο για τις εξελίξεις.
Όπως μετέδωσε ο Παντελής Βαλασόπουλος στο Mega, διευκρινίζουν ότι δεν θα πάρει χρήματα η Αθήνα έως ότου αρχίσει να εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις μετά από αξιολόγηση των θεσμών.
Ωστόσο, εφημερίδα της Στουτγκάρδης τονίζει σε σχόλιό της ότι η Ελλάδα παίζει ένα βρώμικο παιχνίδι προσπαθώντας να πάρει χρήματα δίχως δεσμεύσεις.
"Η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει τώρα να δείξει έργο, στόχος μας είναι η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ αλλά όχι πάση θυσία, την απόφαση θα την πάρει η Αθήνα και όχι το Βερολίνο", είπε ο κ. Ρέμπερκ, υπεύθυνος βουλευτής για θέματα προϋπολογισμού στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα.
Γενικά, ιδιαίτερα βαρύ κλίμα για την Ελλάδα καταγράφεται στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
Ενδεικτικό είναι το δημοσίευμα του Der Spiegel που κάνει λόγο για «ευρωπαϊκή οργή έναντι της Ελλάδας».
Όπως σημειώνει το γερμανικό περιοδικό, «η υπομονή των εταίρων έναντι της ελληνικής κυβέρνησης και του κ. Βαρουφάκη ειδικότερα έχει εξαντληθεί. Και όλα αυτά την ώρα που ο χρόνος μετρά πλέον αντίστροφα».
Η κριτική που ασκείται εστιάζει σε δυο κυρίως σημεία: αφενός στο ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος, συγκεκριμένα γίνεται λόγος για δύο «χαμένες εβδομάδες», και αφετέρου στις απειλές που διατυπώθηκαν από την ελληνική πλευρά τις τελευταίες μέρες περί κύματος προσφύγων που μπορεί να φτάσει στο Βερολίνο.
Για το τελευταίο ζήτημα μάλιστα τα σημερινά σχόλια του γερμανικού τύπου είναι ιδιαίτερα καυστικά. Για «εκβιαστικές απειλές» κάνει λόγο η Stuttgarter Nachrichten, ενώ από την πλευρά της η Kölner Stadt Anzeiger αναφέρεται σε «εκμετάλλευση της ανέχειας των προσφύγων».

Πηγή: Deutsche Welle
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/03/blog-post_931.html#.VP8ZQXysW-l

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)