Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Κ. Χρυσόγονος: «Αντιμετωπίζουμε απόπειρα ενός μετα-νεωτεριστικού πραξικοπήματος»



 
  
Συνεντεύξεις Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος μιλά στο Κόκκινο για τις τελευταίες εξελίξεις σε σχέση με το Euirogroup, και κάνει λόγο για Κ. Χρυσόγονος: «απόπειρα ενός μετα-νεωτεριστικού πραξικοπήματος». Παράλληλα, τόνισε πως η κυβέρνηση είναι ισχυρή και βασίζεται στη δύναμη και την ψυχραιμία του ελληνικού λαού.
  Ο κ. Χρυσόγονος σχολιάζοντας το κείμενο Ντάισεμπλουμ και την στάση των ευρωπαίων, είπε:

"Είναι φανερό ότι αντιμετωπίζουμε μια απόπειρα ενός μετα-νεωτεριστικού πραξικοπήματος, διότι οι δανειστές κατ΄ουσίαν ζητούν να ακυρωθεί το αποτέλεσμα των εκλογών, όταν όχι απλώς αξιώνουν να μη λάβεις νέα μέτρα παρά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν ουδέτερο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, άρα οτιδήποτε μέτρα πάρεις για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης να τα χρηματοδοτήσεις με επιβολή νέων φόρων ή με περικοπή δημόσιων δαπανών, αλλά αξιώνουν επιπλέον - κι αυτό είναι το πιο εξοργιστικό- να λάβεις τα μέτρα που αρνήθηκε ή δεν μπόρεσε η προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση. Ουσιαστικά ζητούν ακύρωση του αποτελέσματος των εκλογών, σα να ήταν η νέα κυβέρνηση συνέχεια ή και χειρότερη από την προηγούμενη. 

Υπονοούν την αύξηση του ΦΠΑ, η κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας. Είναι αστείο το επιχείρημα ότι κι εμείς έχουμε εντολή από τους δικούς μας λαούς. Της έδωσαν καμιά λαϊκή εντολή οι γερμανοί ψηφοφόροι της Μέρκελ να απελευθερώσει τις ομαδικές απολύσεις στην Ελλάδα; Θα τρελαθούμε τελείως; Είναι φανερό ότι υπάρχει μια πλήρης περιφρόνηση σε αξίες και αρχές και θεμελιώδη δικαιώματα που υποτίθεται ότι διέπουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα".

Σχετικά με τις δηλώσεις Σόιμπλε, λίγο πριν τη συνεδρίαση του Eurogroup, τόνισε: "Ηταν το προανάκρουσμα για όσα θα γίνονταν το απόγευμα στο Eurogroup. Να δείξουν τη χώρα αναξιόπιστη, ώστε να μην προσφερθεί καμία διαπραγμάτευση, και είτε να αρνηθεί τελείως τον εαυτό της και την πολιτική της τοποθέτηση, είτε να οδηγηθεί σε μία περιπέτεια με σκοπό στην ουσία να τη ρίξουν.  Αν περάσουμε σε καταστάσεις τύπου Κύπρου στην Ελλάδα, είναι φανερό πως απώτερος σκοπός είναι να πέσει η ελληνική κυβέρνηση".

Αναφερόμενος στις κινήσεις Σαμαρά - Βενιζέλου, μετά το πέρας του Eurogroup, σημείωσε: "Ο κ. Σαμαράς ανήκει σε ένα πολιτικό παρελθόν, η κυβέρνησή του απέτυχε να φέρει τη χώρα σε βιώσιμη τροχιά αφού μετέφερε την πτώχευση του κράτους στους πολίτες, ο ελληνικός λαός είπε ότι η πολιτική του δεν βγαίνει. Τώρα το να επιμένουν οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις ή κυρίως οι δανειστές να συνεχισθεί, σα να μη συνέβη τίποτα, δείχνει υποχώρηση προς τις δημοκρατικές αρχές και αξίες."

Μιλώντας για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, Ευρωκοινοβούλιο και Συμβούλιο υπουργών Οικονομικών, ο ευρωβουλευτής σημείωσε:  

"Η πλειοψηφία του ευρωκοινοβουλίου δεν επιδοκιμάζει αυτή την ακραία στάση η οποία  προέρχεται από τη κλασσική γερμανική δεξιά με τη συνεπικουρία ορισμένων κομμάτων του ΕΛΚ.  Δεν αποφασίζει όμως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά το Συμβούλιο και μάλιστα με συσχετισμό δυνάμεων οικονομικά, αξιώνοντας για κάθε χώρα να θέλουν να εφαρμόσουν την πολιτική τους. Εδώ μιλάμε για μια ωμή εσωτερική παρέμβαση.

Μου έλεγε αξιωματούχος στην Κομισιόν πριν καιρό: Το κινεζικό σύστημα είναι πιο   δημοκρατικό   από το ευρωπαϊκό, διότι στο ΠΓ του ΚΚΚ κάθονται 25, έχουν και οι 25 λόγο, ψηφίζουν. Στην Ευρώπη, το Συμβούλιο που είναι το αποφασιστικό όργανο, μιλάνε 28, αποφασίζει ένας".




© stokokkino.gr | 17 Φεβρουαρίου 2015 Σχόλια - See more at: http://www.stokokkino.gr/article/1000000000004611/K-Xrusogonos-Antimetopizoume-apopeira-enos-meta-neoteristikou-praksikopimatos#sthash.h6522Tzy.dpuf

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)