Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Νι Κάππα (Τορόντο).


 Αγαπητοί φίλοι.
Προχθές σας έστειλα ένα μήνυμα γνωριμίας με τον ραδιοσταθμό WEBRADIO για τον πολιτισμό, την καλή μουσική και τον Ορθό Λόγο τονίζοντας την υποχρέωση όλων να υποστηρίξουμε κάθε θετική προσπάθεια, ηλιαχτίδα, που σκοπό της έχει την οικονομική και πνευματική απελευθέρωση τής πατρίδας μας από τα δεσμά που τής έχουν επιβληθεί.
Έπειτα από μια πολύχρονη περιήγηση στον χώρο τών αντι-μνημονιακών... “δυνάμεων” διαπίστωσα, με λύπη μου, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που οδηγεί σε ανεπιθύμητες και θανατηφόρες παλινδρομήσεις δεν είναι η ανυπαρξία τών αναγκαίων υγιών δυνάμεων, έστω και λίγων, αλλά η αδυναμία τους να υπερβούν τον εαυτό τους ώστε ενωμένες να δώσουν την νικηφόρα μάχη.
Ταυτόχρονα, κατά την περιήγησή μου αυτή, διεπίστωσα επίσης, ότι πίσω από την… βιτρίνα κρύβεται ένας ύπουλος εχθρός τον οποίον δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα φίλοι και συμπολίτες εγνωσμένης πατριωτικής και εθνικής προσφοράς.  Έτσι, τα 3-4 τελευταία χρόνια βρίσκεται σε έξαρση η κυκλοφορία ενός θανατηφόρου ιού (τύπου Ebola) που κύριο σύμπτωμά του είναι ο κατακερματισμός και η διάσπαση τών λίγων, αλλά υγιών δυνάμεων.
Ευρισκόμενοι σε μια περίοδο κατά την οποία η εθνική ομοψυχία είναι απαραίτητη προϋπόθεση, όσο ποτέ άλλοτε, αρκετοί συμπολίτες μας θεώρησαν και θεωρούν κατάλληλη την παρούσα στιγμή για να λύσουν τις εθνικο-φιλοσοφικές τους διαφορές.  Τί να πω!  Ομολογώ ότι τά ‘χω χαμένα βλέποντάς τους να εκφράζουν όχι μόνο τις απόψεις τους (δικαίωμα τού καθενός να πιστεύει ό,τι τού αρέσει) αλλά θεωρώντας τους εαυτούς των φωτισμένους να επιτίθενται με καταστροφική μανία και μίσος ενάντια σε όσους, τυχαίνει, να βρίσκονται στην… αντίπερα όχθη και τούμπαλιν.
Δεν θα σας κουράσω περισσότερο.  Κλείνω με την προτροπή πως η κάθε... “πλευρά” θα πρέπει πρώτα να καθαρίσει το σπίτι της και να βγάλει τα καρφιά από τα μάτια της παύοντας την συμμετοχή της στα “πρωϊνάδικα” γινόμενη, έτσι, κομπάρσα στα στημένα σενάρια τών γνωστών τηλεοπτικών συμφερόντων.
Αν οι συμπολίτες αυτοί, πραγματικά θέλουν να προσφέρουν κάτι στην πολύπαθη πατρίδα μας τότε θα πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους, διαφορετικά, η στάση που ακολουθούν είναι το ίδιο επιζήμια για το ελληνικό έθνος μας όσο εκείνων που την έσυραν στο χάος.  Για να υπάρξει ελπίδα για την νίκη χρειάζεται να μπουν κάποια πράγματα στην θέση τους όπως, π. χ., παραμέρισμα τών εγωϊσμών και τών… λεκτικών λύσεων. 
Για να δούμε στην άκρη τού τούνελ φως και αργότερα ήλιο χρειαζώμαστε πρώτα μονοπάτια, έπειτα δρόμους και μετά λεωφόρους.
Δυστυχώς όμως είναι πάρα πολλοί εκείνοι που συνειδητά ή ασυνείδητα στήνουν οδοφράγματα και εμποδίζουν την πραγματωση τής πορείας αυτής.  Ο νοών νοείτω...
Μέσα στα πλαίσια τής προβολής τών κάποιων ηλιαχτίδων που υπάρχουν ακόμη επισυνάπτω την συνέντευξη τού Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής π. Νικολάου και ευχαριστώ τον αγαπητό κ. Α. Λ. για την προώθησή της.   
Φιλικώτατα.
Νι Κάππα (Τορόντο).

Υ. Γ.                Γνωρίζω, πως είναι αρκετοί εκείνοι που θα… τσιμπηθούν με την παρουσίαση τής συνέντευξης αυτής θεωρώντας την, ίσως, ως προώθηση κάποιας εκκλησιαστικής καμπάνιας.  Θα πρέπει γίνει αντιληπτό ότι, το κεντρικό περιεχόμενο της είναι η προώθηση τού τρόπου τής λαϊκής συμμετοχής στα κοινά η οποία αποτελεί και τον κύριο μοχλό κάθε δραστηριοποίησης.  Κάποτε, θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε ποια είναι τα πρώτα βήματα που απαιτούν οι καιροί να κάνουμε προκειμένου να προσανατολιστούμε ως λαός και ως… έθνος. Στην πορεία αυτή μπορούν και πρέπει να συμμετάσχουν μονάχα… ΕΛΛΗΝΕΣ!  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)


Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)