Share |

Θεέ του ουρανού και του παντός,

αυτείν’ οι γραμματισμένοι,

αυτείν’ οι πολιτισμένοι,

έκαμαν και κάνουν αυτά τα λάθη…

Στρατηγός ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


Expedia

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

ΔΡ. ΝΙΚΟΣ ΕΡΡ. ΙΩΑΝΝΟΥ Καρδιολόγος:

Posted: 23 Oct 2013 07:23 AM PDT

Ο Ιωάννης Κονδυλάκης στο πασίγνωστο έργο του «Ο Πατούχας» περιγράφει ως εξής  την εικόνα μικρού χωριού στην Τουρκοκρατούμενη Κρήτη τον 19ο αιώνα.
Οι Τούρκοι είχον ιδιαίτερα καφενεία και εις τα Χριστιανικά μετέβαινον μόνον δια να εύρουν ό,τι δεν εύρισκον εις τα δικά των, τον οίνον. Τας καθημερινάς λοιπόν ο Σμυρνιός ήνοιγεν επί τινας ώρας την καφεταρίαν, όσον ήρκει δια να ποτίση τους πελάτας του, κατά δε τας άλλας ώρας επότιζε τα δέντρα του και εκαλλιέργει τους αγρούς του. Ενώ δε ειργάζετο, εσκέπτετο πολλάκις ότι ΔΕΝ ΕΓΙΝΟΝΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΑ ΤΟΥΦΕΚΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΔΙΚΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΔΕΥΤΗΡΙΑ, ΜΕ ΤΟΝ ΠΗΧΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΚΑΝ. 
Τρανήν δε τούτου απόδειξιν είχε προ των οφθαλμών του.
Προ της επαναστάσεως του ’21τα καλλίτερα και τα πλείστα των κτημάτων του χωριού ανήκον εις Τούρκους, αυθαιρέτως κατά το πλείστον αποκτηθέντα. Έπειτα όμως, όταν έπαυσε το δίκαιον της βίας και οι Χριστιανοί εξησφάλισαν μικράν τινά δικαιοσύνην εκ μέρους της κυβερνήσεως, κατώρθωσαν δια της εργασίας να ανακτήσωσιν μέγα μέρος της γης, εκτοπίζοντες βαθμηδόν τους Τούρκους, εκ των οποίων τινές, μη έχοντες πλέον περιουσίαν και μη δυνάμενοι να ζώσιν, όπως άλλοτε, εκ των κόπων των ραγιάδων, είχον αρχίσει να μεταναστεύουν εις την πόλιν. Ούτω δε, ενώ ο τουρκικός πληθυσμός ωλιγόστευε και εξηυτελίζετο βαθμηδόν, ο χριστιανικός τουναντίον ηύξανε κατ’ αριθμόν και δύναμιν. Ο Σμυρνιός προέβλεπεν ότι πολύ ταχέως θ’ ανεστρέφοντο οι όροι, και οι Τούρκοι, εις τα κτήματα των οποίων ειργάζοντο μέχρι τούδε οι Χριστιανοί, ως εργάται ή οι συμμισατόροι, θα ευρίσκοντο εις την ανάγκην ν’ αποδώσουν τα ίσα, γινόμενοι εργάται και υπόμισθοι των πρώην εργατών και των πρώην δούλων.
Επειδή δ’ εκτός του μεγάλου πόθου να ίδη την πατρίδα του ελευθέραν, είχε και τον πόθον να ίδη το χωριό του χωρίς Τούρκους, εφαντάζετο ότι έκαστον κτύπημα της δικέλης του ήτο κτύπημα επί των νώτων των απερχομένων.

Η σύγκρισις των ανωτέρω με τα όσα συμβαίνουν τώρα στην Κύπρο είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτική. Κατά χιλιάδες Έλληνες Κύπριοι έλκοντες την καταγωγήν από την κατεχόμενη πατρίδα τους, ξεπουλούν την πατροπαράδοτη γη (ποτισμένη με ιδρώτα και αίμα) στους εισβολείς-κατακτητές.
Ο καθείς μπορεί να επικαλεστεί ποικίλους λόγους για να ερμηνεύσει ή να δικαιολογήσει αυτήν την κίνηση. Έναντι όμως της μνήμης, των γονέων και αδελφών μας που έπεσαν μαχόμενοι για να διατηρήσουν την Ελληνικότητα και ελευθερία της Κύπρου, δεν υπάρχει δικαιολογία.
Και είναι κρίμα που δεν υπάρχει στις ηγεσίες μας στοιχειωδώς η ευστροφία και προνοητικότης του ταπεινού ταβερνιάρη Σμυρνιού……

ΝΙΚΟΣ ΕΡ. ΙΩΑΝΝΟΥ
Πηγή-Ινφογνώμων
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΛΙΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η «ΣΠΙΘΑ» άναψε για τη Νέα Ελλάδα
Ο Μίκης Θεοδωράκης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, άναψε χθες (1 Δεκεμβρίου 2010) τη «ΣΠΙΘΑ» του ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΟΥ ΠΥΡΟΣ για ΤΗ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Κώστας Τσιαντής


«…ανέστιος ειν’, που χαίρεται αν ξεσπάσει
ανάμεσα σε φίλους και δικούς ξέφρενη αμάχη.»
Όμηρος (Ι, 63-64)

Του Ηλία Σιαμέλου (Από antibaro 7/12/2010)

Όντας περαστικός, είπα, το βλέφαρό μου για λίγο ν’ ακουμπήσω στου διαδικτύου τις φιλικές ιστοσελίδες! Να δω τα εκθέματα της σκέψης των πολλών, ν’ ακούσω τις ιαχές τους. Όμως άλλα είδαν τα μάτια μου στο θαμποχάρακτο κατώφλι τους. Ο ένας κρατάει την πύρινη ρομφαία, ο άλλος κοντάρια και παλούκια και πιο πέρα ο φίλος τρίβει την τσακμακόπετρά του, εκεί απόκοντα, στις νοτισμένες αναφλέξεις του συστήματος.
-Ω, είπα, ω θεληματάρικα παιδιά, που παίζετε κρυφτό, στα πιο ρηχά σοκάκια ενός εξωνημένου καθεστώτος. Κύματα, κύματα έρχονται τα λόγια σας με θόρυβο και φεύγουν. Δεν έχουν φτερά, δεν έχουν μέσα τους τούς ήχους των πονεμένων.
Μόνο να, κατηγόριες, κατηγόριες, και λόγια επικριτικά από ανθρώπους που εμφανίζονται σαν οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας. Κι όλα αυτά, τούτη τη μαύρη ώρα της γενικευμένης υπνογένειας! Δε μπορεί, είπα, κάπου θα υπάρχει η συζυγία των ψυχών, κάπου το πάρτι της στενοποριάς θα πάρει τέλος.
Μα τι θέλω να πω; Για ποιο πράγμα τόση ώρα τσαμπουνάω; Ναι, ναι, μα για του λύκου το χιονισμένο πέρασμα μιλάω ! Μια κίνηση έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης και πέσανε όλοι πάνω του για να τον φάνε. Και δε ρίχτηκαν πάνω του οι οχτροί, δεν όρμησε πάνω του της Νέας Τάξης η αρμάδα. Όρμησε το ίδιο το περιοδικό «Ρεσάλτο»! Όρμησε το μετερίζι εκείνο που στις σελίδες του την άστεγη ψυχή μας τόσα χρόνια είχαμε αποθέσει!

Είμαι στο Κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο της γυναίκας μου. «Ερευνώ πέρα τον ορίζοντα και, σκύβοντας προσπαθώ με τα δάχτυλα να καθαρίσω την πλάκα του τάφου νάρθει ν’ ακουμπήσει η σελήνη…»*. Ναι, εκείνη μου το έλεγε: Πρόσεχε, πρόσεχε τον κόσμο μας. Πρόσεχε τους ανθρώπους, ενώ μου απάγγελνε με δάκρυα τους στίχους του αγαπημένου της ποιητή : «Αυτός αυτός ο κόσμος /ο ίδιος κόσμος είναι… Στη χάση του θυμητικού / στο έβγα των ονείρων … Αυτός ο ίδιος κόσμος / αυτός ο κόσμος είναι. Κύμβαλο κύμβαλο / και μάταιο γέλιο μακρινό!»…**
Σκέφτομαι, σκέφτομαι κι άκρη δε βρίσκω. «Τελικά αυτή η άμυνα που θα μας πάει, σαν μας μισήσουνε κι’ οι λυγαριές;»** *

Ναι, στο τέλος θα μισήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό ή θα τρελαθούμε. Δε γίνεται τη μια μέρα να βάζεις στο εξώφυλλο του «Ρεσάλτο» τη φωτογραφία του Μίκη και την άλλη βάναυσα να τον λοιδορείς. Δε γίνεται τη μια μέρα να ελπίζεις στο φως και την άλλη να γουρουνοδένεσαι με το σκοτάδι. Δε γίνεται τη μια μέρα να προβάλλεις τις απόψεις του και την άλλη να τον ταυτίζεις με τη …Ντόρα!
Είναι αυτή η θαμπούρα απ’ την κακοσυφοριασμένη αιθάλη της Αθήνας που επηρεάζει ανθρώπους και αισθήματα; Είναι η πωρωμένη σκιά του Στάλιν που κατευθύνει ακόμη και σήμερα την εγκληματική παραλυσία των όντων;

Δεν έχω πρόθεση να ενταχτώ στο κίνημα του Θεοδωράκη. Όμως δε μπορώ να πω ότι δε χαίρομαι, όταν ακούω να ξεπετάγονται σπίθες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, είτε αυτές προέρχονται από απλούς ανθρώπους ή από ανεμογέννητους προλάτες πρωτοπόρους. Φτάνει αυτές οι σπίθες να ανάψουν φωτιές, για να καεί τούτο το σάπιο καθεστώς, τούτη η παπανδρεοποιημένη χολέρα. Αν εμείς οι ξεπαρμένοι «κονταροχτυπιόμαστε» μέσα στης πένας τη χλομάδα κι είμαστε ανίκανοι ν’ ανάψουμε μια σπίθα στου καλυβιού μας τη γωνιά, ας αφήσουμε τουλάχιστον κάποιες περήφανες ψυχές να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Ας μην σηκώνουμε αμάχες κι ας μην πετάμε ανέσπλαγχνες κορώνες, όταν κάποιο κίνημα είναι ακόμη στα σπάργανα και δεν έχει δείξει το πρόσωπό του. Εκτός κι αν η μικρόνοιά μας ενοχλήθηκε, όταν ο Μίκης κάλεσε επίσημα τους Ανεξάρτητους πολίτες σε ΑΝΥΠΑΚΟΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, σε κυβερνητικά ή μη σχέδια, που Ηθικά, Εθνικά, Δημοκρατικά, Ιστορικά, κατατείνουν στην υποτέλεια του Ελληνισμού.

Όμως, παρά το αλυσόδεμα, παρά τα μύρια δεινά που μας σωρεύουν, τούτος ο βράχος, που λέγεται Ελλάδα, εκπέμπει την κραυγή του. Και οι κραυγές του Μίκη, και οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών, όποιου χρώματος και νάναι, σε πείσμα κάθε ψωροκύβερνου, σε πείσμα κάθε καθεστωτικού βαρδιάνου, κάποια στιγμή θα ενωθούν, κάποια στιγμή στον άνεμο θα ανεβούν, για ν’ ακουστούν, να πιάσουν τόπο. Γιατί «κι ένας που έχει μυαλό νήπιου καταλαβαίνει, πως τώρα η Ελλάδα στην άκρα του άπατου γκρεμού κοντοζυγώνει»****

* Νίκος Εγγονόπουλος
** Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»
*** Νίκος Εγγονόπουλος
****Όμηρος (Η, 379-482) , παράφραση.

ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ- ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΜΙΚΗ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΑΡΝΗΣΗ: ΣΕΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)

ΠΛΑΤΕΙΑ - Άμεση Δημοκρατία (Real Democracy)